Na de poging om Tom Patriot en Miguel aan te vallen en het zien van mijn vader en Vince, viel ik flauw. Het eerstvolgende dat ik me kan herinneren is dat ik wakker werd in een witte kamer. De kamer leek op een ziekenhuiskamer uit een horrorfilm die ik eens gezien had. Ik stond op en zocht naar een deur, maar kon er maar geen vinden. De enige dingen in deze kamer waren een bed en een grote spiegel die over bijna de hele lengte van de muur liep. Ik keek in de spiegel en mij mond viel open van verbazing. Ik was weer jong! Het was alsof ik ontwaakt was uit een nachtmerrie om wakker te worden in een andere. Door de gedachte aan de horrorfilm waar ik lijk in te zitten, begon ik te denken dat Tom Patriot achter de spiegel zat en me observeerde. Ik zat alweer in één of ander gestoord experiment. Ik moest hier weg zien te komen. Ik begon te slaan op de spiegel, maar die was te sterk om met mijn blote handen te breken. Misschien kon ik het bed gebruiken als stormram, maar na een poging om het te verschuiven, stelde ik vast dat het met bouten verankerd zat in de grond. Ik besloot dan maar om te wachten. Er leken uren voorbij te gaan. Ik dacht dan maar na over wat ik zou doen als er plots iemand zou binnenkomen. Zou ik de eerste persoon die binnenkomt neerslaan en weer proberen vluchten? Nee, ik heb al genoeg gevlucht. Ik geef het op. Ik wacht tot er iemand komt en zal dan wel merken wat er me te wachten staat. Enkele minuten nadat ik dit besloten had, ging er opeens een van de vier muren van de kamer open. Ik keek naar de opening met de gedachte dat Tom Patriot er zou staan. Er stond niemand. Ik bleef staren naar de opening, wachtend tot er iets zou gebeuren, maar er gebeurde niets. Ik besloot om de kamer te verlaten en kwam uit op de eerste verdieping bij mij thuis! Al die uren zat ik in mijn eigen kamer die geschilderd en leeggehaald was. Ik daalde de trap af en ging naar de woonkamer. Daar zag ik mijn moeder, mijn vader, Vince en Tom Patriot zitten. Ze zaten rustig rond de salontafel wat koffie te drinken. Tom Patriot zag dat ik de kamer was binnengekomen en zei dat ik best even kon gaan zitten. “Ik heb je veel te vertellen,” zei hij. Ik ging dan maar zitten en zweeg. Ik was te verbaasd om echt te kunnen reageren, dus luisterde ik naar wat hij te zeggen had. “Ik weet dat je het zeer zwaar hebt gehad en dat spijt me, maar je moet begrijpen dat je dit zelf hebt gewild.” Ik geloofde mijn oren niet, waarom zou ik dit ooit gewild hebben? Ik bedacht me dat nu uitvliegen niets zou uithalen, dus ik bleef luisteren. “Twee weken geleden heb je deelgenomen aan het experiment waar ik mensen voor zocht. Dit experiment bestond eruit om je in een kunstmatige coma te brengen en je dan zeer krachtige hallucinogene stoffen toe te dienen. Tijdens je coma werden je hersenen constant in de gaten gehouden. Dit experiment diende ertoe een alternatieve behandeling te vinden tegen schizofrenie, maar daarvoor moesten we je eerst schizofreen maken. Alle personen die je tijdens je coma bent tegengekomen, waren dus gecreëerd door je eigen hersenen.” Ik geloofde hem natuurlijk niet, maar welke andere logische verklaring was er? “Gelukkig hebben we dankzij jou een medicijn gevonden dat kan gebruikt worden tegen schizofrenie. De momenten dat we bruikbare componenten toedienden voor ons medicijn, zou je normaalgezien iets moeten meegemaakt hebben in je coma dat je als een vreemde wending, iets zeer onverwachts en soms ook ongeloofwaardigs.” Ik staarde hem vol ongeloof aan. Hij zag dat ik me nog één grote vraag stelde; waarom had ik in godsnaam deelgenomen aan het experiment? Voor ik deze vraag kon stellen, zei hij snel: “ Natuurlijk stond er iets tegenover dit experiment. Hier is het contract.” Hij gaf me een blad papier waar zijn handtekening en de mijne op stonden met daarboven informatie over het experiment en dat het nodig zou zijn mijn geheugen eerst te wissen tot enkele dagen voordien. Ik las verder en dacht dat dit wel een grap moest zijn. Hij zou me na afloop van het experiment 7 miljoen Euro geven! Ik vroeg hem of dit contract echt geldig was, hij knikte. Nu begreep ik alles. En nu verdien ik nog geld bij, door vanuit mijn zuurverdiende villa dit verhaal te schrijven en te publiceren. ‘Het ongelooflijke verhaal van Barry’.