Een goed halfuur
geleden schoot ik wakker. 3 uur eerder
had ik mijn laptop afgesloten en was ik in bed gekropen met de hoop om
eindelijk nog een eens een normale nachtrust te hebben. Blijkbaar is niets mij
gegund. Ik schoot wakker omdat ik geschreeuw hoorde, ik hoorde mijn moeder
schreeuwen. Ik dacht eerst dat het niet echt was wat ik meemaakte, ik kon het
gewoon niet vatten wat ik voor mij zag gebeuren. Ik zag hoe mijn moeder
uitgestrekt in de deuropening lag, haar
handen bedekt met bloed, en ik zag hoe ze in een flits uit mijn zicht verdwijn.
Ze werd de gang opgesleurd en ik hoorde hoe haar nagels over het parket schraapten.
Ik besefte dat dit geen droom was en sprong op uit bed, nam een zaklamp en mijn
zakmes van uit mijn nachtkast en liep mijn kamer uit. Het was ondertussen stil
in huis. In de gang zag ik gekraste parket met in de groeven een bloedspoor dat
de hoek omging. Na alles wat ik al had meegemaakt wist ik mijn kalmte te
bewaren. Ik volgde het bloedspoor naar mijn moeders kamer. Op de gang passeerde
ik de badkamer waar het licht brandde. Ik wierp voorzichtig een blik en zag hoe
in bloed op de spiegel vindictis stond geschreven. Die luttele seconden waren
als minuten en in die luttele seconden dacht ik terug aan het gegraveerde lijk
van Miguel, aan mijn zoektocht in de bib, aan Vince ... Ik besefte dat Vince in
mijn huis was, dat Vince de oorzaak was van wat ik nu meemaakte. Het licht ging
uit. Ik stond nog steeds op de gang, het beeld van de met bloed beschreven
spiegel verdween, ik was terug ten volle bij mijn gedachten. Met mijn zaklamp
in de linker- en mijn zakmes in de rechterhand ging ik mijn moeders kamer
binnen. Daar hing ze, met een touw rond haar hals en met polsen waar het bloed
nog uitstroomde. Ik liep naar haar toe, sneed het touw door, nam haar in mijn
armen en hoopte dat ik nog niet te laat was. Met haar reeds met bloed
doordrenkte lakens probeerde ik het bloeden te stoppen maar het was te laat.
Niets kon haar nu nog terugbrengen en ik hield het levenloze lichaam van mijn
moeder in mijn armen. Ik begon te huilen. Plots hoorde ik beneden het geluid
van een raam die ingegooid werd. Deze nachtmerrie was nog niet voorbij, Vince
was hier nog steeds. Ik moest mezelf beschermen en ik besliste mij te
verschansen in mijn kamer. Voorzichtig tilde ik haar lichaam op en nam het mee
naar mijn kamer. Ik sloot de deur en barricadeerde die met mijn kleerkast. Het
lichaam van mijn moeder legde ik op mijn bed en ik verstopte mezelf in mijn
eigen badkamer met men laptop van waarop ik nu dit bericht plaats. Ik moest wat
zonet gebeurd was van me afschrijven.
