Daar zat ik dan terug in het kleine stinkende kot. Het duurde even voor alles echt tot me doordrongen was. Er ging nog iemand anders komen, maar wie? Er schoot van alles door mijn hoofd, misschien kwam er wel een jongen waarbij ze ook het experiment uitvoerden of nog een kloon van mij? Ik probeerde even te slapen, maar ik kon geen oog dicht doen. Toch moest ik zachtjes zijn ingedommeld want van een luide knal schrok ik wakker. Fel licht scheen in mijn ogen en er werd een jongen naar binnen gebracht. Ja hoor nog een dubbelganger, maar deze keer levend! Wat was hier nu weer de bedoeling van?! Elk beweging die ik maakte, deed hij gewoon na. Alles wat ik zei, zei hij na. Hij leek op een robot. Plotseling kreeg ik het idee, dat hij wel een goede bondgenoot kon zijn. Door hem zou ik misschien wel kunnen ontsnappen. Hij doet alles na wat ik doe, dus als ik begin te vechten, vecht hij ook. Ik ging eerst nog wat slapen, mijn energie ging ik nodig hebben. Ik werd wakker en maakte me gereed, natuurlijk maakte ook mijn dubbelganger zich gereed. Ik begon te roepen en op de muren te kloppen en Berrie begon dit ook dit doen. Berrie zo noem ik mijn dubbelganger. Mijn zogezegde vader kwam naar binnen en nam we weer bij mijn nek, Berrie die volgde automatisch. Ik en Berrie zaten aan de tafel met brood en water. Mijn vader buiten en Vince stond de deur te bewaken. We begonnen te roepen en Vince kwam naar binnen. We sloegen hem hard en Vince viel al snel op de grond. Nog een paar kloppen op zijn hoofd en Vince was voor een tijdje buiten bewustzijn. Mijn zogezegde vader kwam naar binnen gelopen en we begonnen ook op hem te slagen. Het ging er hard aan toe. Mijn zogezegde vader viel met zijn hoofd tegen de tafel en begon hevig te bloeden. Er was waarschijnlijk een slagader geraakt, maar dit was zijn verdiende loon. Ik en Berrie liepen naar buiten, de weg was helemaal vrij. Ik had geen idee waar we waren. Plots zag ik een bouwvallig huis. Ik liep naar binnen, daar zouden we wel even veilig zijn. Ik verzorgde mijn wonden en Berrie zijn wonden, die we opgelopen hadden tijdens het gevecht. Ineens riep Berrie been zender uit! Ik bekeek zijn been goed en zag een zendertje zitten. Ik nam een oude spijker, die ik in het huis gevonden had en sneed er zijn been mee open en haalde de zender er uit. Berrie deed mij niet meer na, hij werd een gewone jongen. We moesten hier nog even schuilen, hier zaten we veilig. Ineens hoorde ik geraak in de andere ruimte naast ons, Berrie stond op en ging kijken. Ik hoorde hem verbaasd zeggen: ‘’jij hier, wat doe jij hier?’’ Wie was daar? Tom Patriot? Een vriend van Berrie, die ons kan helpen, zodat ik terug een normaal leven kan leiden? Vince?