Aangezien het nog steeds niet veilig was om naar buiten te gaan vanwege de politie die op zoek was naar mij, had ik besloten om in de bibliotheek te blijven, zoekend naar de betekenis van het woord ‘vindictis’. Ik las bijna elk Latijns boek dat ik in de rekken zag staan, maar dit bleek verloren moeite te zijn, want nergens stond nuttige informatie over dit vreemde woord. Ik schrok mij een ongeluk toen er plots een vinger tegen mijn onderrug tikte. Razendsnel draaide ik mij om, er steevast van overtuigd dat de politie mij had gevonden. Gelukkig bleek dit niet zo te zijn en was het mijn buurjongetje van twaalf jaar, Vince. Vince was een mollig jongetje met rosse krulharen, een spraakgebrek en daarbovenop nog eens dyslexie. Hierdoor werd hij dagelijks gepest op school en in zijn omgeving. Dit weet ik omdat de leerlingen van mijn klas (vooral Miguel) hem ook hebben gepest en omdat ik drie jaar geleden nog op hem heb gebabysit. Zijn moeder komt namelijk heel goed overeen met de mijne, het zou me zelfs niet verbazen als zijn moeder ook iets afwist van dat belachelijke experiment van Tom Patriot. Met zijn bruine uitpuilende ogen keek hij naar mij en zei: “Dag, barry. Vince verdrietig is. Vince wordt gepest, want Vince dik is.” Meteen nadat hij deze woorden had gezegd, ging de deur van de bibliotheek open en kwamen twee struise politieagenten binnen. Na even rond te kijken, zagen ze mij staan en ik besefte dat het te laat was om te vluchten. Ik gaf me over en stak mijn handen in de lucht. Terwijl één van de politieagenten mij begeleidde naar de politiewagen, keek ik nog één keer achterom en zag ik Vince grijnzen. Hij besefte waarschijnlijk niet wat er op dat moment gebeurde. Alles ging zo snel dat ik niet meer precies weet wat de politieagenten allemaal zeiden voordat ik in de politiewagen belandde. Op weg naar het politiebureau dacht ik na over wat er zonet was gebeurd. Mijn nutteloze zoektocht naar de betekenis van dat vervloekte woord, de politieagenten… Ow en Vince die gepest wordt, want Vince is dik… Vince dik is…Vin dik is? Toen drong het tot me door! Zou het kunnen? Zou Vince iets met de moord op Miguel te maken hebben?

Na een urenlange ondervraging mocht ik eindelijk naar huis. Dit alleen omdat ze niet genoeg bewijs hadden om mij vast te houden. Ik zit nu thuis, achter mijn laptop.. Alle deuren en ramen zijn op slot. Mijn vingers trillen van de angst, want alleen ik weet dat de zoon van mijn buren niet ‘normaal’ is.