Met deze blog probeer ik contact te zoeken met de buitenwereld, ik heb namelijk hulp nodig en dringend. En veel tijd om mezelf voor te stellen heb ik niet, het enige belangrijke is dat ik Barry ben, een 18-jarige jongen die nooit had gedacht dat zijn leven zo’n wending zou aannemen.
Zoals elke maandagavond ging ik dus ook deze week naar de supermarkt om inkopen te doen, niets speciaals als men mij tenminste niet had ontvoerd! Maar dit gaat misschien allemaal wat te snel voor jullie, laat het me dus uitleggen.
Met mijn winkelmandje in mijn handen liep ik naar het rek voor een brik tomatensoep, ik wist precies wat ik moest hebben en normaal had mijn bezoekje niet langer dan tien minuten geduurd, maar net toen ik mijn soep in mijn mandje wilde leggen, hoorde ik een grote knal en sprongen alle lampen in de winkel. Zoals je wel al kan voorspellen, zag ik niets meer. Ter bescherming dook ik neer op de grond. Al mijn haren in mijn nek stonden overeind en mijn zintuigen stonden op scherp. Het volgende moment hoorde ik voetstappen de winkel instormen en met veel kabaal beval iemand ons te zwijgen, vooral niet te bewegen en zeker geen telefoons te plegen want dat zou ons volgens hem duur komen te staan. Meteen daarna stond er al iemand met een zaklamp bij me. Bruusk werd ik van de grond gesleurd, onmiddellijk blinddoekte hij me en het enige dat ik me dan nog kan herinneren is dat men mij bewusteloos  heeft geslagen, dat voel ik nu nog aan de bult op mijn hoofd.
En nu zit ik hier, maar waar is eigenlijk hier? Ik werd wakker in deze koude, kille, stinkende kelder en deze deel ik met nog zeven andere gegijzelden. De kelder lijkt wel een magazijn vol oude spullen, maar dat kan net onze redding zijn. Stef,  een andere gegijzelde, voelt zich helemaal thuis in de computerwereld en dankzij hem hebben we de oude computers die er stonden terug kunnen opstarten, het is niet optimaal, maar dat is onze laatste hoop vermits men onze telefoons in beslag  heeft genomen.
Waar de kelder zich bevindt weet natuurlijk niemand en door wie we worden gevangen gehouden, is ook een groot mysterie. Als we al eens iemand zien hebben ze een masker op dus daar worden we ook niet veel wijzer van. En waarom? Nog zo’n vraag die niemand kan beantwoorden, maar één ding is zeker, als we hier niet snel weggeraken, loopt het hier voor ons af. De ontvangst hier is slecht, maar ik zal zo veel mogelijk contact proberen te zoeken met de buitenwereld in de hoop dat men ons vandaag nog zal vinden.