Weekend dag 1: 27/03/2010

Vanmorgen kwam Robert ons al héél vroeg ophalen! (6 u ’s morgens). Het slaaptekort van enkele dagen was al merkbaar. Het was een 5 uurlange autotocht dus een dutje kon er wel bij =)

Na ons overal in te schrijven en te moeten wachten konden we uiteindelijk beginnen aan onze eerste dieren- speuren tocht: de bavianen =) Bavianen zijn zeer mensenschuw dus die waren allemaal zeer rap weg van de kant. We stopten aan onze eerste locatie voor te overnachten: Red Chili. Het waren allemaal tentjes op het gras waar 2 bedden in stonden. In 2002 werd deze plaats aangevallen door nijlpaarden… Leuk om da te weten voor je daar moet slapen =)

Er liepen ook van die rare zwijnen rond… Iets in de aard van wrattenzwijnen maar da weet ik ni =) Die zaten ook een hele dag te knorren aan onze tent… Toen we onze lunch daar hadden gegeten konden we vertrekken voor de boottocht! Joepieeeee!!!

Het eerste wat we er zagen toen we aankwamen was een hippo. Toen we de Nijl overstaken merkten we op dat er echt heel veel hippo’s waren! Echt super om da zo van dichtbij te kunnen zien! Was echt de max! Iets verderop zagen we 2 grote olifanten met nog een kleintje erbij… Die waren echt fantastisch om te zien aan de kant van het water… Zo gingen we verder naar de buffels, herten, nog meer nijlpaarden & krokodillen! Waauw daar ga ik toch iets grappig over vertellen =) Christel riep mij van aan het begin van de boot: Aagje kom zien er zit een krokodil op de rots. Ik ga der naartoe en begin foto’s te trekken gelijk zot… Da beest bewoog dus NIE en zat daar hele tijd me zijne mond open… Ik zei tegen Christel ma nee, das geen echte da kan ni da die zo blijft zitten een hele tijd en begonnen alle twee in de lach te schieten. En plots schiet die krokodil daar van die rots zeg amaai da was verschieten! Haha azo gelachen da we hebben gedaan… De foto’s kan je dus zien op mijn facebook…. De bedoeling van deze prachtige boottocht was te varen tot aan het begin van de waterval… Die was echt magnifiek! (In vergelijking met die “waterval” van vorige week die je bij manier van spreken kon plassen!) Het is echt een ongelooflijk mooi zicht da te zien! Er kwam ook zo van de schuim vrij die aangemaakt werd door de snelheid van da water… Echt prachtig!

Na een boottocht van 4 uur konden we terug gaan naar de Red Chili om daar te overnachten.. Wat waren we kapot! We hebben ons rap een douchke genomen, iets gegeten en het bedje in… Amaai da deed echt deugd! (Er zit bij ons aan het appartement bijna elke morgen iemand de moslims op te roepen tot gebed… Leuk ze?! =))

Dag 2: (Zondag  28/03/2010)

Wat moesten we weer vroeg opstaan, maar voor een safari doen we alles! =) Het was een nachtje met nachtmerries (door de Lariam)…. We hadden een ontbijtje bestelt, stapten in de auto en konden beginnen.. We begonnen weer aan het begin van de boottocht waar we een ferry moesten nemen voor aan de overkant te geraken. Toen we aan de overkant waren stapte er een Ranger in met een groot geweer voor ons te beschermen… Echt brrrr =) maar voor de veiligheid doen we alles =)We begonnen eraan en hebben veel giraffen, antilopen, buffels & olifanten gezien. Maar ook een jachtluipaard!! Da was echt een prachtig beest om te zien! Het zat vanboven in een boom te kijken naar ons, als hij hem onveilig voelde liep hij naar beneden en begon gelijk zot weg te lopen… Amaai echt prachtig!  Na een safaritocht van drie uur waren we voldoen van de dieren en konden we weerkeren om in de namiddag een wandeling te maken naar de top of the falls!

Na mij te informeren over de zwaarte van de toch heb ik besloten deze niet mee te doen wegens mijn rugproblemen. Christel begon er zeer enthousiast aan en we ontmoetten elkaar terug aan de waterval. Ik heb een goed uur kunnen genieten van de ongelooflijke massa water die door een vree klein gat naar beneden viel! Wat was da fantastisch en rustgevend!

Na het lange genieten konden we terug rijden naar een lodge waar er een huisje stond in het midden van het bos tussen de bavianen. Echt zeer gezellig om er te slapen, te eten, te douchen,…

Dag 3: 29/03/2010

Vandaag konden we goed uitgerust beginnen aan een nieuwe dag. Het programma begon met een tocht naar de chimpansees. Da was echt spannend. Een gids begeleide ons naar hen door goed te luisteren, te communiceren met andere mensen die ze al hadden gevonden en een hele dag de chimpansees volgen. Toen we aankwamen was da echt prachtig ( ik heb geen woorden meer die het kunnen beschrijven) De chimpansees vlogen van de ene tak naar de andere, klommen naar boven, zaten elkaar te plukken,… Ik stond vol verbazing te kijken naar deze diertjes toen ik plots allemaal druppels op mij kreeg. Ik keek naar de gids van alle wa is da nu terwijl hij direct zei in het Engels: Eikes ze zijn aan het plassen! Hahaha daarmee heb ik da ook eens meegemaakt e =) Was ni zo aangenaam voor de andere om mij zo nog een hele dag mee te nemen maja =) Het was echt een sterke geur… Soms was het echt bangelijk om die zoveel lawaai te horen maken en zien zot te komen… Was precies dan die gingen aanvallen maar we hebben het overleefd =) De kaka van de chimpansees zijn ook echt grappig: Precies kleine witte bonen hihi (even ter informatie daje u volledig kunt inleven =) )

In de namiddag reden we naar een plaats waar er rhino’s te zien waren. Het was een korte tocht maar hebben toch iets fantastisch meegemaakt. We stonden op nog gaan 10 meter van de neushoorns!! Het was een mama, papa en kleine neushoorn Obama =) Grappig e… De neushoorns werden hier opgevangen nadat ze in een zoo ofzo hebben geleefd. Het is de bedoeling ze hier terug in het wild te brengen. De neushoorns kunnen zo een 40 km/uur halen en wegen in de 2000kg… De hoorn van de mama wordt groter dan die van de papa omdat de mama zo hun baby neushoorn kunnen beschermen! De papa is wel wat dikker omdat hij moet kunnen vechten om zijn vrouwtje te kunnen veroveren… Oooh zo lief, ze vechten voor een vrouw =D

Na een bangelijke tocht in een veld vol slangen stapten we terug in de auto op weg naar huis. Het was een druk, prachtig, fantastisch, duur weekendje maar het was het zeker waard!

28-03-2010 om 00:00 geschreven door Aagje & Christel  

Vrijdag 26 maart 2010  ‘aardappelen op de menu’

Vandaag blijven we de hele dag in Kajjansi maar eerst moeten we wel nog naar Kampala om medicatie voor de kinderen te kopen.

Dat geeft ons de gelegenheid om langs de ‘grote’ supermarkt te gaan en wat inkopen te doen (cornflakes, spaghetti, yoghurt, chips, chocolade, koffie, kaas....) om de volgende week door te komen.

De dagdagelijkse dingen halen we in de kraampjes voor ons deur.

Kampala is steeds een heel avontuur om naar toe te gaan. ’t Is dan ook de hoofdstad van Oeganda en veel drukker dan het gemoedelijke Kajjansi waar we verblijven.

Wat me opvalt in Kampala zijn tal van mensen die een soort bruine rouwband rond de arm dragen, anderen dagen en bruin lint rond hun middel... Ik vermoed dat het iets te maken heeft met de problmen met  Boeganda (d.i. een koninkrijk in het huidige Oeganda en het is een gedeeltelijk onafhankelijke provincie).

De koningen van Buganda zijn voor vele Oegandezen nog steeds  de leiders van hun land en

dit leidt vaak tot rellen zoals we er op 17 maart eentje hebben meegemaakt.

Op die bewuste dag werden ook de prachtige Kasubi tomben (wereldcultuurerfgoed ) platgebrand en zijn voorgoed verloren. We hebben iets te lang gewacht om ze te bezoeken

Normaal stond dit volgend weekend op ons programma!

In ons kantoortje is het nog rustig als we er toekomen.

Het is vrijdag dus er wordt voedsel uitgedeeld en de mensen worden pas verwacht vanaf 14u.

Vandaag staan er aardappelen op het menu. Net zoals vorige week worden de 2 grote zakken bij ons afgezet en wij verdelen ze in hoopjes.

Er zijn duidelijk meer vrouwen deze week komen opdage dan vorig week. Ik vermoed dat hier de tamtam nog goed werkt.

Tussendoor doen we ook nog enkele consultaties.

Ons miniprojectje ivm therapietrouw zijn wordt besproken en het blijkt echt een succes te zijn. De kinderen zijn echt gemotiveerd en nemen hun medicatie in. Wat een klein cadeautje al niet kan doen! Hopelijk kunnen ze het volhouden.

Als de groepsmeeting (ze spreken dan in het Luganda en niet in het Engels) begint muizen Aagje en ik er tussenuit.

Het weekend begint (weer?, tijd vliegt )en we moeten gaan pakken....morgen worden we om 6u opgehaald en gaan we op safari!! 

27-03-2010 om 03:45 geschreven door Aagje & Christel  

Donderdag 25/03/2010

‘juf Crystal en juf Aajkie’ (‘Aagje’ krijgt hier NIEMAND uitgesproken)

Om 10u  worden we verwacht in de ‘Bright Star Junior School’in Kawoto.

We gaan lesgeven!

Maar eerst moeten we naar het bureautje (klein hokje met tafel en wat stoelen ) van de directeur. In elke school wordt er van ons verwacht dat we ons naam en adres vermelden in het grote ‘visitors book’. Eenmaal deze belangrijke opdracht volbracht worden we door een leerkracht naar een klasje geleid. We horen al van ver in welk klasje we verwacht worden want de kindjes zijn al volop in de handjes aan het klappen. Als we onze hoofden door het deurtje steken wordt het echter muisstil. Ze kijken ons met grote ogen aan. Het zijn de allerkleinsten en ik denk dat het toch altijd een beetje schrikken is als ze onze witte snoet zien. Maar het ijs is al snel gebroken als we van hun juf een krijtje in de handen  gestopt krijgen en we als echte onderwijzeressen aan ons taak beginnen.

Waar zullen we starten?

Ik begin met de letter “a” op het bord te schrijven en een tekening te maken van een appel.

En zo lopen we het hele alfabet af... de kinderen zijn enthousiast en werken heel goed mee...plezant hoor. Als we al de letters hebben gehad beginnen we aan de cijfers, daarna de kleuren...

We amuseren ons geweldig... de kindjes kunnen met moeite op de bankjes blijven zitten en staan na een tijdje allemaal rondom ons.

Na de Engelse les is het tijd voor zang-en dansles. Aagje en ik zingen een liedje voor hen en dan is het hun beurt. Ze zingen uit volle borst een prachtig liedje  en als ze klaar zijn mogen ze naar buiten. Ze hebben lang genoeg moeten stilzitten en mogen zich nu buiten gaan uitleven.... en wij moeten natuurlijk mee!!. Het scenario van dinsdag herhaalt zich en ook hier doe we weer mee met alle turnoefeningen...gelukkig duurt het deze keer niet al te lang.

Dikke regendruppels vallen naar beneden en voor we het goed en wel beseffen begint het te stortregenen. De kinderen vluchten terug de klasjes in maar de meesten zijn  al doorweekt (wij inbegrepen) als we een dak boven ons hoofd hebben.

De regen klettert op de daken en maakt zoveel lawaai dat het geen zin heeft om verder les te geven. De aller-allerkleinsten van de klas kruipen op onze schoot. Het is moeilijk voor de kinderen om rustig te blijven maar als ze het wat te bont maken wordt er hardhandig door de leerkrachten ingegrepen.

Een paar kindjes vallen op hun bankje in slaap, niet met het hoofdje op de lessenaar maar gewoon rechtzittend. Doodop moeten ze zijn, ze zijn ook nog zo klein....

In een ander klasje zien we zelf een baby’tje op een matje liggen slapen. Het is het kindje van één van de leerkrachten.

Na een paar uurtjes  krijgen we van Moureen te horen dat we stilletjes aan moeten vertrekken. Er staan nog tal van activiteiten op het programma maar de leerkrachten krijgen de kinderen niet in hun klasjes. Al de leerlingen hebben zich rond het klasje verzameld waar we zitten en daardoor is het wel heel hectisch op school!

Moureen bestelt voor ons een taxi en als deze op de speelplaats verschijnt springen we erin. Het zal nog even duren voor de rust teruggekeerd is in de school....

Het is al namiddag als we terug op kantoor zijn ... het is donderdag, dus marktdag in onze straat. Door de hevig regen verloopt de opbouw van de kraampjes met wat vertraging.

Het is een drukke bedoening en elke vierkante meter wordt benut om de waren aan te prijzen.

Het blijft me ook verbazen hoe de mensen hier torenhoge goederen op hun hoofden dragen. Ik heb het ook eens geprobeerd maar dat was geen succes...

Ik hou wel van die Afrikaanse kleurrijke markten, het is zo exotisch...

Wij kunnen echter niet gaan shoppen, wij hebben werk te doen. Het schilderwerk boven de deur moet nog afgewerkt worden en daaraan  hebben we ons handen meer dan vol.
We krijgen van de marktkramers een goedkeurend knikje... ze vinden het ok!! Bedoelen ze het eindresultaat of het feit dat we werken?

Ik gok op het eerste..... Wij zijn op het resultaat alvast heel trots!

ps... als jullie meer foto's willen zien kan dat op de facebook van Aagje!!!!

25-03-2010 om 17:09 geschreven door Aagje & Christel  

22/23 maart Bezoek “Primary School” – Waterfield.

Vorige vrijdag werd op de groepsmeeting met de leden van ‘Hope Foundation’ ons miniprojectje rond medicatie-iname bij kinderen voorgesteld.

Van de moeders hoorden we dat het moeilijk is om kinderen te motiveren hun noodzakelijke medicatie in te nemen. Het kind voelt zich niet ziek en weigert daarom dikwijls om de medicijnen in te nemen. Wij proberen nu spelenderwijs de kindjes te motiveren en we zullen op de volgende meeting, nu vrijdag, horen of onze opzet geslaagd is. Voor elk pilletje of siroopje dat de kinderen innemen kunnen ze een sterretje verdienen dat op een blad wordt gekleefd. Als ze zeven sterretjes verzameld hebben en dus elke dag hun medicatie hebben ingenomen krijgen ze een cadeautje. Kleurpotloden, bal, popje,....afhankelijk van de leeftijd.

Gisteren hebben we hieromtrent nog wat voorbereidingen gedaan en gelukkig konden we gisterennamiddag ook nog wat voorbereiden voor vandaag want we gaan een lagere school bezoeken niet ver van ons kantoortje in Kajjansi.

Door de boda boda werden we tot aan de ingang van de school gebracht en de directeur staat ons al op te wachten. Van hem krijgen we een warm onthaal maar dat is nog niets in vergelijking met het onthaal dat we krijgen in de klasjes!

In elk klasje, acht in totaal wordt er voor ons in de handen geklapt en gezongen...de klasjes zijn zo klein dat we amper binnen kunnen.

Het enige meubilair bestaat uit houten banken (lessenaartjes) die volgepropt zitten met leerlingen. Tegen de muren hangen een paar zelfgemaakte tekeningen en het bord vooraan is aan vernieuwing toe. Een paar klasjes zitten bijna in het donker want er is geen electriciteit en de raampjes zijn zo klein dat er amper licht doorvalt.

Wat me echter weer opvalt zijn opnieuw al die lachende gezichtjes; ondanks het weinig comfort dat hen te beurt valt....

Als we samen met de directeur alle klasjes begroet hebben is het tijd voor ontspanning...

Het is speeltijd!!!!

De vele kinderen stromen de speelplaats op. De speelplaats is niet meer dan een open ruimte van wat aangestampte aarde. Het duurt niet lang of alle kindjes staan te dansen en te zingen. De ‘juffen’ hebben hier geen tijd om een koffietje in de pauze te gaan drinken. Ze nemen actief deel aan de buitenactiviteiten. Het lijkt wel gymnastiekles..

Ook wij doen volop mee met alle turnoefeningen...door de knieën buigen, met de armen zwaaien, springen, huppelen,....de kinderen verdringen elkaar om ons een handje te geven.

Ik ben blij dat na een klein uurtje de speel-en sporttijd voorbij is. Ik ben nat van het zweet, heb dorst en ben doodmoe van al de oefeningen maar voor de kinderen mag het nog uren doorgaan, ze krijgen geen genoeg van ons.

Uiteindelijk stappen we zelf maar op want ik denk dat we er anders nog hadden gezetenJ.

We beloven de kinderen en de leekrachten dat we zeker nog een keertje terugkomen om met de kinderen spelletjes te doen en dat doet hun plezier....

Als we de school verlaten wuiven we de leerlingen nog lang na....Het was leuk, heel leuk....

In de namiddag worden we door Moureen aangesteld als haar ‘klusjesmannen’.

We gaan verven!

In elk gebouw waar er een activiteit plaatsvindt (winkel, schrijnwerkerij, tandarts, clinic ....) staat boven de deur geschilderd wat er binnen gebeurt maar boven de deur van ons kantoor staat er ‘Music & Video".. niet exact waar we ons mee bezighouden...dus we moeten het aanpassen.

Aagje en ik verdelen het werk: ik voer het schilderwerk uit en Aagje is belast met het denkwerk. Ik overschilder de vorige letters en Aagje maakt letters uit papier (mallen) die we gaan gebruiken voor het opschrift.

En wat doet Moureen ondertussen....ze speelt met een vriendin “Mens-erger-je-niet”....

Schitterend toch!?

Voor het resultaat van ons verfwerk zullen jullie moeten wachten tot we terug thuis zijn....

We nemen zeker een fotootje van ons kunstwerk!

23-03-2010 om 17:10 geschreven door Aagje & Christel