De laatste dagen....

Deze week is het voor ons uitbollen geblazen. De laatste hand wordt gelegd aan de projecten, ‘de nieuw stagiairs’ worden gebriefd en praktische, nuttige, belangrijke informatie wordt uitgewisseld.

De projecten worden besproken en er wordt beslist om de voedselbedeling en  het therapietrouw zijn van de kinderen (de sterretjes) verder te zetten. De medicatiestock wordt nog in overweging genomen. Ze hebben nog alle tijd van de wereld om te beslissen wat ze willen uitbouwen en/of verderzetten....

We laten hen kennismaken met de hoofdstad Kampala en de boda-boda’s, een unieke ervaring die je sowieso aan den lijve moet ondervinden...de ene vindt het al leuker dan de andere!?

Het wordt een drukke dag: bankzaken dienen verricht, aanmelden Belgische ambassade, gaan shoppen,

internet regelen en nog veel meer!

Ze genieten van al de indrukken die op hen afkomen en vallen soms van de ene verbazing in de andere. Afrika is dan ook een wereld van verschil met België...maar dat wisten jullie natuurlijk al!

De volgende dagen laten we hen nog meer moois zien.

We trekken eens naar de evenaar en verkennen de omgeving rond het appartement, gaan eens richting Entebbe en stoppen voor enkele uurtjes aan het Victoriameer om iets te eten en te relaxen op de beach

Gelukkig hebben we daar nog wat zon kunnen meepikken want de laatste dagen heeft het regenseizoen ‘echt’ zijn intrede gedaan en is het vaak bewolkt maar het blijft gelukkig lekker warm.

Aagje en ik ontpoppen ons als ‘echte’ reisleiders en het valt op hoe goed we al ingeburgerd zijn.

Het loopt hier ten einde maar we hebben er alle vertrouwen in dat de ander studenten de projecten in goede banen gaan leiden en dat ze de tijd van hun leven gaan hebben...

Voor wie nog zin heeft om hun avonturen te volgen zie:

http://oeganda2010.blogspot.com  ‘Op avontuur bij Hope Foundation’.

Aan onze trouwe fans van de blog!

Bedankt voor het lezen van onze blog en al jullie leuke reacties.

Soms was het net dat beetje aandacht van het thuisfront dat we nog hadden

om weer verder te kunnen!!!

Heel heel erg bedankt iedereen...

16-04-2010 om 00:00 geschreven door Aagje & Christel  

Deze nacht hebben we een hele slechte nacht gehad. De honden, katten, moslims,… waren weer druk in de weer!
Ook de hevige regen en bliksem waren echt vreselijk.
Aangezien ons Ilse al wat met problemen zat, bleef dieje sash van de wc ook ’s nachts zijn dienst bewijzen. Amaaai amaai wat is het druk! Een heerlijk ontbijtje (wat wij hier normaal gezien ni zo uitgebreid doen) en we konden er weer een dagje tegen!

Eerst eens de studenten een korte rondleiding gegeven in ons groot kantoor hihi  om daar samen met Moureen hun programma te overlopen. Ze had ondertussen weeral een aantal zaken verandert omdat het voor sommige vrouwen niet paste. Erna hebben we een kort bezoekje aan het dispensarium gebracht. Er lag weer een vrouw op de bevallingstafel maar nu hebben we deze niet kunnen meemaken. Het was blijkbaar voor een kort onderzoek dat zij daar aanwezig was omdat ze problemen had met de ontsluiting.
Na de middag zijn we dan ook nog even gaan ontspannen aan het Sesse Beach om verdere zaken nog af te spreken en de briefing nog vollediger te maken.
Zo zijn ze volledig warm gemaakt voor hun avontuur!
Joepieeeeeeeeeeee bijna thuis =D

13-04-2010 om 00:00 geschreven door Aagje & Christel  

Wat een druk programma dat we vandaag hadden!

Na weer een hectisch dagje gisteren, hadden we wel iets nodig om onze gedachten te verzetten. Gisteren gingen we naar Kampala achter medicatie & speelgoed en mijn portefeuille werd gestolen… Nu da nog… Na even te bekomen met een glasje wijn, moest ik aangifte gaan doen bij de politie. Er zaten kleine jongens in de gevangenis en ik had er zoveel medelijden mee, tot dan ze zeiden tegen mij dan da dieven waren.. Haha mijn gedacht was direct al anders! Ma bon, een chance dan we er nu al kunnen om lachen maar echt als er nog ene aan ons hand of gerief komt gaan we onze karate moves nekeer bovenhalen ze… Ze zullen dan gene muzungu meer roepen haha =D

Alle even over ons dagje vandaag. Toen we opstonden hadden we besloten om het kantoor eens op te ruimen, de dossiers in orde te brengen & uiteindelijk alle leden op te bellen om hen te verwittigen dat de volgende studenten op huisbezoek komen. Zodat ze toch zeker thuis zijn diejen dag.

Nadat we da gedaan hadden zijn we nog eens naar the dispencery geweest. Het was niet zo een spectaculair bezoek zoals de vorige keer maar wel zeer leerrijk. We mochten deelnemen aan de workshop die ze aan het geven waren aan zwangere vrouwen! Echt superleuk dat da was! Chance dak daar ni lijkbleek van werd =p Daarna hebben we die andere studenten nog eens gaan opzoeken waar we de vorige keer een schoolbezoek mee hadden gedaan. De studenten waren voorbereidingen aan het doen voor hun volgende workshop. We hebben hen actief meegeholpen met de voorbereidingen en hen ook advies gegeven over wat ze eventueel nog konden doen.

Toen we terug kwamen, begon  Moureen over het project over de varkens enz. Blijkbaar hebben de leden ons advies opgevolgd en hebben ze toch besloten een project op te starten. Ze zijn erin geslaagd zelf geld in te zamelen! Fantastisch toch?!

Zo na een hele dag zonder elektriciteit, is het tijd voor den tv op te zetten en te ontspannen =)

12-04-2010 om 13:59 geschreven door Aagje & Christel  

Vrijdag 9 april 2010     ‘Melk is goed voor elk’

Zolas gewoonlijk is vrijdag onze drukste dag. Het is dan, zoals jullie ondertussen al wel weten: voedselbedeling en groepsmeeting.

Daarnaast doen we ook op vrijdag de consultaties en we merken dat meer en meer mensen hier op afkomen. Sommige vrouwen verwachten van ons dat we artsen zijn ipv verpleegkundigen. Ze denken vast: ‘die zijn blank dus zullen ze wel van alle markten thuis zijn’. Maar spijtig genoeg zijn we geen dokters en kunnen we hun enkel helpen tot daar waar onze kennis reikt.  We gaan ons dus niet wagen aan het stellen van een diagnose.

Wat doen we dan wel? Er wordt geluisterd, de parameters worden genomen, de mensen worden gewogen en gemeten, we nemen de bloeddruk,we kijken naar de algemene toestand,

De huid en de mond worden gecontroleerd en ze krijgen van ons medicatie. Het gaat voornamelijk om pijnstillers, vitaminen, zalf voor huiduitslag, hoestsiroop,.... Bij de kinderen zijn het vooral wonden die moeten verzorgd worden.

Sommige vrouwen klagen over de neveneffecten van de antiretrovirale behandeling.die ze krijgen. De medicatie heeft wel wat bijwerkingen. De groepsmeeting is een belangrijk gegeven in deze behandling ttz. de vrouwen krijgen hier de kans om hun ervaringen met de andere leden te delen en vaak worden er tips uitgewisseld. Hierdoor krijgen ze de extra steun die ze nodig hebben. De voedselbedeling is hierin een extra motivator. Ze krijgen voedsel dus zullen velen ook extra moeite doen om hier aanwezig te zijn.

Om 14uur wordt er gestart met de bedeling. We hadden deze week geopteerd voor rijst maar die is vandaag te duur. De prijzen kunnen volgens Moureen enorm schommelen van dag tot dag en je moet steeds op dezelfde dag beslissen wat binnen het budget past en wat niet.

Vandaag dus geen rijst maar melk!  Twee grote kannen melk worden per fiets aan het kantoor afgeleverd. De melk wordt met een grote pollepel in plastieken zakjes gegoten en iedereen krijgt ongeveer twee liter melk (+ een liter extra per kind) mee naar huis.

De kindere zijn verzot op melk, hoor ik van de vrouwen . Melk is dan ook wel een luxe. Net als bij ons wordt er vaak pap van gemaakt: rijstpap of havermoutpap.

Rond 17 uur als alles achter de rug is en we tijdens de groepsmeeting doch niet meer kunnen volgen (er wordt enkel nog Luganda gesproken ipv Engels) keren we huiswaarts.

We moeten ons appartementje in orde gaan stellen en wat gaan reorganiseren want onze drie andere studenten komen zondag naar hier!!

Onze taak zit er hierbij op de fakkels worden doorgegeven....niet te geloven hoe snel de tijd gaat !

Als ik ’s avonds de was ophang op ons terrasje zie ik op het braakliggend terreintje naast ons appartement kinderen spelen in een zelfgemaakte zandbak. Niet te veel bij voorstellen hoor! Het is een hoop kiezelstenen die ze hier op het terreintje hebben gedropt. Schattig hoe de kinderen opgaan in hun spel. Hun bruine lijfjes glimmen in de avondzon. Ze maken gootjes in de berg kiezels waarin ze dan water genieten, net zoals kinderen zouden doen wanneer ze naar zee gaan. Het beeld van kinderen die in het witte zand spelen met felgekleurde emmertjes, potjes en schupjes schiet door mijn hoofd. Hier wordt er gespeeld met een oude, versleten fietsband en andere rommel die ze vinden op het terrein. Ik blijf ze nog wat bekijken vanop een terras en ondanks het weinige speelgoed hebben ze de tijd van hun leven. Wat een lol hebben ze!!

12-04-2010 om 13:56 geschreven door Aagje & Christel