Rit 14 : Himmelkron - Marktredwitz. Sneeuw op komst ?

Vol goede moed beginnen we aan onze klimrit. Het weer zit niet mee vandaag : donkere wolken boven ons en slechts 13°, we zijn benieuwd of we het droog gaan houden vandaag.

Onmiddellijk klimmen na de start doet altijd pijn, het gaat de eerste km dus héél traag ondanks de kleine helling. Maar dan kunnen we afdalen en verder langs de Weisser Main die we vandaag heel lang zullen volgen.

Na 4 km zijn we al in Bad Berneck waar onze lange klim vertrekt. En die valt eigenlijk best mee, want gaat over een oude spoorweg naast de Weisser Main omhoog. Gewone treinen klimmen maar max 4% (in Zwitserland zijn er wel die meer stijgen) dus ons fietspad heeft datzelfde stijgingspercentage, en over de goede asfaltweg is het zalig fietsen. Naast ons kronkelt de rivier die we -tig keer oversteken. Halverwege moeten we wel even schuilen onder een boom om onze kw aan te trekken, het wordt een dag met miezerregen-buien, kw aan en kw uit. We rijden hier alleen op enkele wandelaars met honden na. De laatste km is wel pittig stijgen maar dan zijn we in Bischofsgrun, het centrum van het skigebied hier. De kerk heeft weer een speciaal altaar en is voor de rest zeer sober. Ze is wel al enkele keren heropgebouwd zoals je in het portaal kan zien. 

Ik dacht dat we vanaf hier zouden dalen maar niets is minder waar : we klimmen verder over een bospad nu, eerst zachtjes en dan weer behoorlijk steil. We passeren twee springschansen, dit We worden er wedstrijden gehouden. Is er dan zoveel sneeuw op komst 😳? Neen, er zijn borstels waarop naar beneden gegleden wordt, van in mijn ogen toch wel een behoorlijke hoogte steil omlaag, Paul zegt dat het maar een kleine installatie is. Er is hier ook een zetellift  die nu in werking is om wandelaars tot de nog hogere Ochsenkopf te brengen.

We houden even halt bij een bank waarop 'T❤️M 28/08/1999 28/08/2014' geschreven staat. 28/08 is voor ons ook een bijzondere dag, ik hoop voor T en M dat ze ook nog steeds samen zijn. Hier merk ik ook dat mijn strava niet opneemt, dus moeten we op de gps-gegevens voortgaan om de hm te kennen vandaag 😏. Nog 400 m pittig klimmen en we zijn op het hoogste punt van onze route naar Praag, 820 m. Eindelijk afdalen, over het bospad is dat niet zo leuk, met dichtgeknepen remmen naar beneden, niet goed want die remmen durven al wel eens piepend reclameren. We passeren de fichtelmeren en volgen nu de Fichtelnaab-radweg. 

In Fichtelberg zoeken we weer even naar de juiste weg, en opeens roept een vrouw vanuit een raam of ze ons kan helpen. We worden hier dus wel in het oog gehouden! Ze wijst de juiste weg aan, wij naar beneden over een erbarmelijke asfaltweg die al duizend keer opgelapt werd. 

In Neubau passeren we het automuseum en kunnen dan weer verder over een oud spoortraject. De track wil ons hier omhoog langs een camping sturen maar we laten ons niet vangen en rijden via het centrum van het dorp Brand. Nog wat afdalen tot Ebnath en dan weer 8% klimmen tot Schwarzenreuth. Een mooie afdaling over een gemakkelijk wegdek volgt, ik laat me even gaan en rijd 52 km/u, wel wat veel met een beladen fiets, dus rem ik maar wat af, net op tijd want mijn fiets begon te trillen (Paul reed zelfs 56, echt wel te veel beseffen we pas achteraf). En na dat dalen terug omhoog, we rijden immers op een gewone verkeersweg, geen fietspad door het bos. 

Vanaf Rodenzenreuth is dalen en klimmen voorbij. We komen aan in Marktredwitz, het is 15u, en toch zoeken we al een slaapplaats. Het was een zware rit, die eerste 10 km klimmen waren eigenlijk het gemakkelijkste deel van de dag, enkel wat moeilijk door de afstand, niet door het stijgingspercentage. Nadien werd er kort (nou ja, gedurende 2 km  is niet kort voor mij) en stevig geklommen. Verderop vrezen we weinig hotels te vinden. Hier kunnen we terecht in het 'Bayerischen Hof', een hotel met alweer een lange geschiedenis.

We wandelen nog even door de stad. Het raadhuis stamt uit 1384 en neemt een heel groot deel van de markt (eigenlijk meer een brede straat) in. Daarachter ligt de gotische St Bartholomeus kerk. Ervoor staat een mooi, sober gedenkteken voor de gestorven soldaten van WOI : geen heldhaftige soldaat met geweer omhoog, maar een soldaat die nederig knielt en een gestorven kameraad groet. We wandelen de belangrijkste straten door op zoek naar een deftig restaurant, en besluiten dan toch maar in het hotel te eten, want veel bijzonders is er niet te vinden. Zelfs een Kroatisch restaurant biedt dezelfde keuze aan schnitzel en consorten aan. Ik eet uiteindelijk een lekker pasta, zodat ik krachten kan opdoen om morgen alweer een klimrit aan te kunnen. En dan zijn we eindelijk in Tsjechië. Dobrou noc! 

Trip : 52.4 km   841hm

Totaal : 1035.2 km   6632hm