Rit 11 : Wernshausen - Hildburghausen. 

De gastheer had ons gevraagd om 7u30 te komen ontbijten, dus doen we dat ook. De tafel is al gedekt voor ons, andere gasten zijn reeds met de auto vertrokken (hier logeren vnl seizoensarbeiders). Even vrees ik dat we een Frans ontbijt krijgen want ik zie alleen broodjes en confituur, maar dan komt de mooie schoondochter binnen met een licht gekookt eitje en een groot bord vol diverse vleeswaren. Een groot glas fruitsap en lekkere koffie erbij, en we kunnen verder. 

Regenachtig vandaag, dus kw aan van bij het vertrek. Er staan ons flink wat klimmetjes te wachten. Maar goed gaat het niet want ik volg iets te braaf de track en we slaan te vroeg rechtsaf en beginnen aan een nodeloze zeer steile klimpartij. Gelukkig hebben we de fout snel door, we keren terug en rijden het bos in. Maar dat is een ondoenbare weg, na 500m klimmen en dalen over een bospad vol stenen houden we het voor bekeken en zoeken zelf de weg ipv de track te volgen. Omdat het gisteren laat was, hebben we die niet meer gecontroleerd. De laatste ritten hadden we er geen problemen meer mee, maar nu begint het opnieuw. Net vanmorgen kreeg ik bericht van Europafietsers dat hun track exact de beschreven weg volgt, en dat we volgens hen een track van een andere website gebruiken. Niet dus, dat is weer zo'n gemakkelijk excuus, de fout ligt volgens een helpdesk altijd bij de gebruiker! (behalve bij de helpdesk van Servico, maar daar werken natuurlijk de liefste en meest bekwame mensen van helpdeskland 😉). 

En zo komt het dat we na een uur nog maar 5 km van de voorziene afstand afgelegd hebben. Aangezien er nog minimum 60 km volgen vandaag zal het wel iets vlotter moeten verlopen willen we voor de donkere klaar zijn. Maar zodra we op de juiste route rijden gaat het goed vooruit, ondanks de vele kuitenbijters die we voorgeschoteld krijgen. We rijden weer langs de Werra, passeren Wasungen met het voormalige vrouwenklooster, en in Waldorf bewonderen we de burchtkerk die volledig heropgebouwd werd na een brand in 2012. De buitenkant is getrouw het oude model gebouwd, het interieur is zeer modern, met prachtige moderne glasramen, zeer stilistisch. Buiten Waldorf moeten we voorbij een compostbedrijf, de stank is niet te harden. Schloss Landsberg ligt weer hoog op een rots, maar in Meiningen rijden we het centrum in om Schloss Elizabethenburg te kunnen bewonderen. Het is een zeer groot wit gebouw met 4 vleugels, rond vensters en deuren zijn donkerbruine omlijstingen gemaakt. Op de binnenkoer een klein parkje en fontein. 

Langs enkele volkstuintjes gaan we de stad uit en we passeren een hele reeks vijvers. In Obermassfeld steken we de Werra nog maar eens over via een mooie oude brug met brugkapel uit 1534. Wel weinig van te zien nu door wegenwerken. Dan volgt Themar, een stad met nog 7 torens op de stadsmuur en de Bartholomauskerk, die 4 zeer speciale altaren telt en veel houtsnijwerk bevat. 

Hoog boven Themar houden we een middagstop bij een mooie picknickplaats met alweer alleen water en een koek. Normaal zouden we van hieruit het klooster van 'Kloster Vessra' zien liggen, maar de begroeiing zit in de weg. Dat mooie klooster zien we wel na een lange afdaling door een (gesloten) poort, maar we vinden de ingang niet. Hier is ook een soort Bokrijk met vakwerkhuizen, maar die zien we genoeg onderweg dus doen we die omweg niet. Een opeenvolging van steile klimmen en lange afdalingen brengt ons in Hildburghausen. 70 km gereden, 15u30, we hebben nog energie om weeral verder te rijden maar we laten ons geen derde keer op rij vangen en zoeken hier een overnachting. Hotel 'Thüringen Hof' heeft nog 1 kamer vrij, en die is voor ons! We zijn net op tijd binnen want de hemelsluizen gaan open. Goed dat we voor één keer ons verstand gebruikten en hier bleven ipv weeral wat verder te willen gaan! 

Als we 2u later de stad in trekken op zoek naar eten (hier kan dat niet), krijgen we een paraplu mee. We hebben pech want de meeste restaurants hebben op maandag hun sluitingsdag. Maar op de hoek van de markt vinden we een kroeg waar we 'iets' kunnen eten. Er zitten enkel mannen, hun Duits klinkt raar, een vreemde tongval. Ze hangen aan de toog en spelen hun geld kwijt op gokkastjes. Waardin Irina brengt de kaart, we kunnen een schnitzel of een schnitzel eten, dus eten we maar een schnitzel 😊. Ze moet wel na onze bestelling enkele keren ergens wat ingrediënten halen, maar we krijgen een mooi gevuld bord met schnitzel, sla en rauwkost, frietjes en een lekkere tomatensaus met champignons en paprika. Meer moet dat voor ons niet zijn! 

Trip : 69.7 km   668 hm

Totaal : 843.4 km   4755 hm