Rit 8 : Bad Karlshafen - Witzenhausen. De kamer van Doornroosje. 

Als er Bad in de naam van een Duitse stad of dorp staat, dan duidt dat op een kuuroord. Dat is ook hier weer het geval. Het verklaart het grote aantal hotels en pensions in een plaats die voor de rest niet veel te bieden heeft. Er is wel het mooie raadhuis, er is de samenvloeiing van Diemel en Wesel, er is het Invalidenhaus en het Sole-Gradierwerk (zie ook rit 5) dat al 200 jaar bestaat. Het trekt een ouder publiek aan, wij zijn de jongste gasten in het hotel. 

De zon schijnt volop als we vertrekken, maar het is nog maar 8° buiten, dus lange broek aan en extra trui. Alhoewel er een rustig alternatief voorzien is op de noordoever van de Weser, vertrekken we toch langs de zuidoever langs een autoweg. Ja, ik geef het toe, ik ben maar een watje, maar de omschrijving 'heuvelachtig' en vooral 'steile afdaling van 25% over grindweg' rechtvaardigen volgens mij deze keuze. En we rijden over een 2 meter breed fietspad, veilig afgescheiden van de baan waar nauwelijks verkeer op is. Maar we rijden wel in de schaduw, terwijl de overkant in de zon ligt. Op een warme middag ben je blij met die schaduw, maar op deze koude morgen heb je toch wel spijt dat de handschoenen thuis bleven (Paul vond die eerst overbodig, nu niet meer). En na 8 km vervloek ik mijn keuze, want het veer van Wahmbeck vaart niet wegens te lage waterstand. Dus terug omhoog en verder langs de weg, natuurlijk geen mooi fietspad meer. Even oriënteren en in Lippoldsberg vaart het veer wel. Het is een zeer speciaal veer : het werkt enkel met de kracht van de stroming, er komt geen motor aan te pas. Zeer ingenieus gevonden! En de veerman is een zeer vriendelijke man die een vrolijk praatje met ons slaat. Dus toch nog een geluk dat we dit veer konden nemen. 

Langs een zeer glooiend parcours gaat het verder langs de Weser. We komen zeer veel trekkers tegen, wel vanuit de andere richting. Dat is wel normaal : de Weser-route is een zeer gekende en geliefde lange-afstands-fietsroute, vooral stroomafwaarts vanuit Hann.Munden tot Bremen. Wij doen natuurlijk weer tegendraads en rijden stroomopwaarts. 

In Bursvelde bewonderen we de kerk en  benedictijner abdij uit 1093. Na nog enkele pittige klimmetjes komen we aan in Hann.Munden, einde van etappe 2.

Hann. Munden is een  fraai stadje met meer dan 700 gerestaureerde vakwerkhuizen uit de 16de eeuw, een lust voor het oog om daar rond te rijden. Wij eten een flammkuchen op het marktplein bij het schitterende raadhuis, en drinken er een bier van Dr Eisenbart bij. Deze Dr was een kleurrijk figuur die voor iedereen wel een medicijn voorhanden had. In deze stad komen de Werra en Fulda samen om verder te gaan als de Weser. Wij zullen nu de Werra verder volgen.

Etappe 2 was landschappelijk uiterst mooi en afwisselend, met de bossen, de kronkelende Diemel, de wijdse velden en de charmante dorpjes vol vakwerkhuizen. Etappe 3 belooft nog van dat.

Eerst moeten we de stad nog uit, maar al snel rijden we over een smalle bosweg pal naast het water. Goed dat er hier nauwelijks tegenliggers zijn. Klimmen en dalen, en dan zijn we in Witzenhauzen, gekend als 'kersenstad', wegens de wel 150000 kersenbomen rond de stad. Het oude centrum is weer zeer mooi om zien. We vinden een kamer in het burchthotel, elke kamer heeft een sprookjesthema, en wij slapen in de suite van 'Doornroosje'. Nu maar hopen dat ik geen 100 jaar slaap ☺️

Trip : 65,8 km   503 hm

Totaal : 590,8 km   2848 hm