Geen nieuwe wending in de garagepoort-soap : met een simpele druk op de afstandsbediening gaat ze open. Zo kan het dus ook. 

Er wacht ons een zware rit vandaag want we moeten een top over,640 m hoog, en er zijn weer lange stukken grindweg voorzien. Paul heeft alternatieven uitgezocht maar we zijn lang niet zeker dat ze haalbaar zijn. 

Eerst rijden we langs de noordoever van de Möhnesee. Het is ongelofelijk hoe de Möhne zo'n groot meer kan vullen, de Dijle lijkt een brede stroom in vergelijking met dit kleine riviertje. Er zijn verschillende bruggen die een verbinding tussen de twee oevers verzorgen. De dam die dit stuwmeer controleert,  werd begin 20ste eeuw gebouwd, is 650 m lang en 40 m hoog, heel indrukwekkend. Normaal moeten we erover en dan het bos in, maar we verkiezen in het dal te blijven en de rivier te volgen, dat spaart ons een eerste zware klim uit (er zullen er nog genoeg volgen). Hier wordt ook een knooppuntennetwerk uitgebouwd voor de fietsers, het is nog heel rudimentair maar we maken er al dankbaar gebruik van. Het betekent wel een kleine omweg maar veel minder klimmen. En vanaf Neheim rijden we over het jaagpad van de Ruhr, hier nog een smal stroompje met veel stroomversnellingen waarop een kayakparcours is uitgezet. In Hüsten komen we de HR opnieuw tegen. Op het kerkplein staat een zeer merkwaardige fontein : een kleine waterstraal doet een rad met figuren erin ronddraaien. 

Vlot de weg gevolgd tot hier, maar nu we de HR terug als leidraad hebben, rijden we direct fout : de gewijzigde verkeerssituatie stemt totaal niet meer overeen met de gps-informatie, met extra zoekwerk en rondjes rijden (en vloeken) tot gevolg. Maar we geraken erdoor dankzij die knooppunten. Er wordt hier ook nog flink aan de fietspaden gewerkt, we belanden op een stuk waar een dikke keienlaag al wel voor een stevige ondergrond zorgt, de asfaltlaag moet nog komen. Hierover fietsen (omhoog natuurlijk) is onbegonnen werk, dus een heel eind de fiets omhoog duwen. In het bos staat een groot houten beeld van 'der alte von Müschede', een bosgeest, voor de verandering één met een goede reputatie : hij liet mensen van goede wil met rust maar treiterde de rest. Zo hoort het! 

In Langscheid bereiken we de Sorpesee. Ook al is het 1 km langer, toch volgen we het fietspad langs de Westoever. 9 km fietsen door het bos, een 10 tot 20 m boven het water, heel rustig en heel mooi. 

In Amecke gekomen gaan we weer op avontuur met een eigen route om vele km stijgen over boswegen te vermijden. Terwijl we nog overleggen worden we geholpen door een lieve dame die ons het lokale fietspad tot Hagen aanwijst. Dat scheelt een pak km langs de drukke baan. Die zouden we tot Finnentrop kunnen volgen, maar 18 km lang de vele vrachtwagens trotseren (geen fietspad voorzien) lijkt ons toch wat te gevaarlijk. Dus moeten we de berg over. Dat betekent alweer klimmen, wel over asfalt en nu autoloos (in de winter zeer druk) maar stukken van meer dan 10%, het is zwoegen tot 640 m hoog. Dit is een skigebied, boven op de top staat een hoge mast vol antennes die je op kan klimmen. Daar heb ik de fut niet meer voor. Het uitzicht zal wel prachtig zijn maar er hangt regen in de lucht, en we horen het al donderen in de verte. 

Naar beneden over een keienweg, weer niet simpel, 3 km verder heb ik kramp in mijn handen door het dichtknijpen van de remmen. Afdalen over het asfalt gaat veel vlotter, we bereiken een prachtig gelegen hotel, tof, zijn we toch nog onderdak voor de regenbui. Niet tof, het gaat pas om 6u open, dat is nog anderhalf uur wachten. Wel wat lang want we zijn niet zeker dat we hier kunnen overnachten. Dus verder afdalen, en we houden het niet droog, we krijgen een flinke bui over ons heen. 

Zoekwerk om de route te volgen is vandaag constant nodig, ook nu weer. Vernieuwde wegen en verbindingen maken het niet makkelijk. Onderdak vinden lukt ook niet, vele pensions zijn dicht (wandelseizoen voorbij, voor het skiseizoen nog te vroeg).  Alsmaar verder dus. In Finnentrop rijden we ons helemaal vast : we moeten spoorweg en rivier over, maar die brug is niet te vinden. Een kwartier rijden we er rond (langs drukke baan net in de spits, bepaald geen lolleke). Tot we een doorgang vinden over 1 spoor, joepie, we komen er! Mis poes, er is nog een spoor, terug naar af. Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij : weer helpt een local ons spontaan verder. De stationsomgeving is totaal vernieuwd, er zijn nieuwe fietswegen aangelegd. Dank u meneer, op eigen houtje hadden we dit nooit gevonden. 

Volgende stad is Attendorn, nog 9 km verder. Tussen de rivier en de spoorweg volgen we het fietspad. Hotels zat hier, maar ook zeer duur. Aan de rand van de stad staat een grote moderne mastodont, ik verkies een kleiner hotel in het centrum. Goede keuze, een heel vriendelijke mevrouw heeft nog een kamer voor ons. En daar mogen we blij mee zijn : Attendorn heeft veel industrie, er zijn net veel vergaderingen en alles is volgeboekt, dankzij een net binnengekomen annulatie hebben wij nog een bed voor de nacht. En eindigt deze zware rit om 7u15 toch nog goed. 

Trip : 87 km ; 1261 hm. 

Terugweg : 802 km ; 5930 hm. 

Totaal : 1755 km ; 12594 hm.