Deze streek heeft iets met pompoenen. Gisteren was er een pompoen-menu te krijgen in het restaurant, waarbij zelfs in het dessert pompoen gebruikt werd. Dat leek ons van het goede teveel, aardappel-pompoenpuree bij mijn vleesgerecht was al voldoende. Vanmorgen kan je bij het overigens weer voortreffelijke ontbijt zelfs pompoenconfituur eten. 

Brandenburg is een stad met een lange geschiedenis en vele ups and downs. De stad verloor na 1989 veel van haar belang en maakte lang een verpauperde indruk. Maar er is hard gewerkt om de grandeur van vroeger te herstellen, belangrijke monumenten zoals de St-Jacobskapelle, de Steintorbrücke, de verschillende kerken en het Rathaus zijn al knap gerestaureerd.  De stad is daardoor zeker een bezoek waard. (De Dom, gelegen op een eiland, lag wat van de route en bezochten we niet.)

De HR is geen officiële route en wordt nergens aangegeven, we moeten het dus met enkel de gps doen. In vergelijking met de R1 is het nu wel minder draaien en keren, we volgen lange stukken rechtdoor dus minder kans op missen. 

Brandenburg zijn we snel buiten, we rijden al weer door de bossen. De slangen zijn ook al wakker, enkele overleefden het oversteken van de weg niet. Het wordt wel uitkijken als we straks een plasje in de bossen willen doen, geen idee of het giftige slangen zijn maar ik wil het ook niet uittesten. We steken de Niederhavel over met een pont, een oud afstands ding dat nog net blijft drijven. De chauffeur van de bestelwagen die met ons overstak, biedt ons een lift aan, zelf ziet hij zo'n tocht niet zitten. Dan volgt een licht golvend fietspad door het bos langs de Breitling See. Heerlijk fietsen is het hier, kilometers lang geen drukte, slechts enkele andere trekkers tegen gekomen. Nog een mooi stukje langs een spoorlijn en dan via rustige wegen door kleine doodse dorpjes. Opvallend zijn de grote rode bakstenen kerken hier. Na 39 km is het uit met de goede-wegen-pret : er wordt ons een keienweg, een betonplatenweg, zandweg en slechte zandweg in het vooruitzicht gesteld. In eerste instantie valt dat reuze mee : er zijn nieuwe betonstroken aangelegd en het is 2 km goed rijden. Het volgende deel is echter stuk gereden door de zware voertuigen voor bosbouw, niet lang geleden werd het bos uitgedund, de stammen liggen in grote stapels langs de weg, je kan de hars nog ruiken. We schudden weer volledig dooreen. Heel even asfalt, en dan weer een zandweg door de velden, de tractoren die de mais binnenhalen lieten grote sporen na. In combinatie met de regenval van vorige week is het een 5 km lang modderparcours geworden. Na een mountainbike-tocht krijgen we dus nu een veldrit te verwerken, we worden nog all-rounders. De laatste 300 m leggen we te voet af, twee nipt vermeden uitschuivers waren genoeg, een derde zou teveel kunnen zijn. 

Terug de bewoonde wereld in, alhoewel bewoond, geen mens ontmoeten we in de kleine dorpjes. Van ver zien we Tangermünde liggen. Via een drukke verkeersweg met mooi afgeschermd fietspad rijden we de Elbe over en de stad in. 65 km op de teller, het is 3u. Wat vroeg om al te stoppen, maar de volgende stad is nog 15 à 20 km verder, en de veldrit heeft veel energie gevraagd. Tangermünde lijkt ons een gezellig stadje, we vinden een goed hotel bij de ingang van het oude stadscentrum. Dat geeft ons tijd om nog eens een wasje te doen, en een wandeling door het oude gedeelte. De omwalling met zijn torens zijn in rode baksteen opgetrokken, dat is nieuw voor ons. We lezen iets over 'baksteengothiek', nooit van gehoord maar hier dus te zien. Ook de burcht is in die rode baksteen opgetrokken. 

Morgen kiezen we voor een afkorting langs de Elbe-radweg, zodat we wat tijd kunnen inhalen. 

Trip : 65 km ; 277 hm. 

Terugweg : 141 km ; 739 hm. 

Totaal : 1194 km ; 7403 hm.