Collega Filip heeft enkele tips gegeven over het mankement aan mijn fiets. Paul kijkt ze na, maar er zit geen speling op het wiel of het stuur. Nu hij het wiel vaster gezet heeft, trilt het stuur al veel minder. We kunnen er mee voort. 

Eerste werk is cash geld aanvullen, want de telefoonlijnen zijn hier zo slecht dat betalen met kredietkaart vaak niet lukt. Het centrum van Köthen is pas heraangelegd en autovrij. Dankzij de gekleurde gevels oogt het minder somber dan de voorgaande steden die grauw en grijs waren. Wel zie je nog de sobere bouwstijl van DDR primeren. Op het centrale marktplein staat de laatgotische kathedraal St Jacob, binnenin zeer sober, geen beelden of schilderijen. Het is dan ook een lutherse kerk. Ze heeft twee spitse torens, van ver lijkt het wel de stadspoort van Sneek in Friesland. Het kasteel van Köthen wordt nog volop gerestaureerd. 

We hebben de keuze tussen een tocht langs de rijweg of een alternatieve, meer landelijke en iets langere route. Normaal pakken we de langere variant, nu niet. We weten ondertussen wat we hier onder 'landelijk' moeten verstaan, en, niet onbelangrijk detail, er is een lang stuk met wind op kop, en dat is vandaag een stormwind. Dus wij langs de weg, en het blijkt een zeer goede keuze, want de baan is volledig afgesloten voor herstellingswerken, zodat wij heel rustig over het fietspad met de wind in de rug naar Reppichau rijden. Dit is een zeer kunstzinnig dorp : op vele gevels zijn taferelen geschilderd, en er zijn allerlei kleinere kunstwerken opgesteld. Onder meer een 'melkbank', die verwijst naar de periode waarin de melkkannen op een centraal punt verzameld werden. 

Op weg naar Dessau krijgen we af te rekenen met zijwind, we worden bijna omver geblazen. Ooit hadden we dat voor op de stormvloedkering in Nederland, hier tussen de velden hadden we het niet verwacht. We moeten een eerste keer een omgewaaid boompje van het fietspad halen en laveren tussen de afgevallen takken. 

Dessau is een grote drukke stad. De drukke invalsweg mét fietspad voert ons naar het park met weer een kasteel. We komen uit op het Elbe-pavillion, een uitzichtstoren om de hoogwaterstand van de Elbe op te volgen, gebouwd in 1770. Door het bos de stad uit, en net voor de 'Jagdbrücke', een mooie houten brug over de Mülde voor fietsers en wandelaars, begint het te regenen. Schuilen op de brug met mooi uitzicht, het zit weer even mee. De bui is van korte duur en de sterke wind blaast de wolken weg. We rijden nu in het 'Biosphärenreservat'. Er ligt weer een boom over het fietspad, te zwaar om weg te slepen, het vraagt enige acrobatie om er voorbij te geraken. We ontmoeten hier veel andere trekkers : de R1 loopt hier gelijk met de Elbe-radweg, ook een zeer geliefde fietsroute voor trekkers. Bij het 'Rauhe Waldwachhaus', een oude rustpost, houden we even halt. De derde boom op het fietspad moeten we over klauteren, en verderop sleuren we nog vele takken weg. En dan eindelijk een bosweg zoals we die graag hebben : gewoon harde bosgrond, hier en daar verstevigd door een dun laagje grind, geen keien of steenslag, en niet stuk gereden door gemotoriseerd verkeer, enkel voor fietsers en wandelaars. 

In Oranienbaum  bewonderen we het immens grote kasteel en de bijgebouwen in het kasteelpark. Hier zouden we zelf over veldwegen een doorsteek naar Bergwitz kunnen maken, maar we volgen toch de bocht naar de 'Gremminer See'. Heel mooie omgeving, maar om 3u gaan de hemelsluizen open en ze sluiten pas een uur later. Spijtig, want langs het eerste stuk staan om de 20m mooie ijzeren sculpturen. De asfaltweg gaat over in een grindweg, het water spat langs alle kanten op en al snel hangen we vol slijk. Het grind blijft op de velgen hangen zodat remmen zeer moeilijk wordt. En natuurlijk moeten we dan een stuk bergaf. Er volgen nog wat kasseistroken en zo hebben we weer alle ondergronden gehad vandaag. 

De regen houdt op en de zon droogt ons snel op. We bereiken na 88 km Lutherstadt Wittenberg. Op het marktplein schittert het witte raadshuis in de zon. Er is een rare manifestatie van enkele geestelijken met spandoeken,  iets ivm met het 500-jarig manifest van Luther,  we begrijpen er weinig van. Een hotel vinden is niet gemakkelijk, er zijn er genoeg maar iedereen wil hier zijn want de eerste drie zitten vol. We worden doorgestuurd naar een pension aan de rand van de stad, mooie kamer, badkamer aan de overkant van de gang, alles tiptop in orde, maar vlak naast de spoorweg,  we voelen de vloer trillen als er weer een goederentrein voorbij dendert. Een rustige nacht zal het wel niet worden. 

Trip : 88 km ; 317 hm. 

Totaal : 927 km ; 5800 hm.