Het was aangenaam vertoeven bij fraulein Heidi, een vrouw met een speciaal gevoel voor humor. 

De nachtrust heeft mijn fiets deugd gedaan want mijn stuur trilt niet meer. Na het eerste stuk kasseien herbegint het echter om dan weer te verdwijnen na de volgende hobbelweg, enz, begrijpe wie kan! We vrezen dat de naafdynamo los gerammeld is (hoe zou dat toch kunnen komen ?), het is nochtans de oerdegelijke 'Son-dynamo', speciaal aanbevolen voor trekkers omdat die zo solide en betrouwbaar is. Het is niet de enige averij die de slechte wegen veroorzaakt hebben : er zit (opnieuw) een vervelende tik in de trapas bij Paul, en mijn versnellingsbak reclameert bij enkele versnellingen. Jürgen zal werk hebben om dat terug in orde te krijgen. 

Voor alle duidelijkheid : we fietsen graag over boswegen, heel graag zelfs, maar ze moeten wel berijdbaar zijn. En dat staat niet gelijk met betonpad of asfaltweg, een bosweg moet een bosweg blijven. We begrijpen alleen de drang van de tekenaars van de R1 niet om steeds die slechte wegen op te zoeken terwijl er vaak een alternatief voorhanden is. Ze willen ons natuurlijk alle mooie en belangrijke plaatsen laten zien, maar vergeten vaak voor welk publiek deze route bestemd is : mensen met zwaar bepakte fietsen, geen mountain-bikers. 

En vandaag valt het met die slechte wegen redelijk mee. We verlaten Gatersleben via een vrijliggend fietspad. De afslag naar het Concordia meer nemen we niet : het roadbook waarschuwt dat er nog steeds veel schade is door overstromingen van enkele jaren geleden, daarom rijden we even verder over de rustige hoofdweg tot in Schadeleben. Vandaar gaat het over een hoogplateau over een grintpad, deze keer roze getint (we hadden al grijs, zwart, wit en geel). Mooi panorama, langs rechts afgezoomd door een reeks windmolens, langs links door fruitbomen. Na het kruisen van de hoofdbaan gaat het over een vlakke baan rustig naar beneden, met de wind in de rug betekent dat vele km zonder een pedaalslag of de remmen dichtknijpen. En het schiet reuze op : na 1 uur zijn we verder dan gisteren na 2u!  Stasfurt rijden we binnen op een kasseiweg langs het riviertje de 'Bode'. We moeten een zeer smal bruggetje over (@Karen : zelfs over die vreselijke ijzeren roosters, grrr!) het voelt héél creepy. En dan moet ik nog eens terug voor de fotograaf ook! De stad heeft niet veel te bieden : door de ontginning van zoutmijnen ontstonden er vele grondverzakkingen waardoor er van de historische gebouwen weinig overblijft. 

Ook voor het volgende stuk waarschuwt het roadbook voor overstromingsschade, maar in Stasfurt was alles mooi hersteld dus wagen we het erop. Goede gok, we volgen de rivier Bode tot in Nienburg, mooi landschap en rustig rijden. Het moet niet altijd tegenzitten! Daar stoppen we even bij de slotkerk, oudste gedeelte uit de 10de eeuw, nieuwer deel uit de 16de eeuw. De kerk zelf staat mooi gerestaureerd overeind, van het bijhorende klooster blijft weinig over. Hier zijn de herstellingen na de overstroming nog niet klaar, het parcours is volledig verlegd. We rijden niet langs de rivier Saale maar moeten een omleiding volgen die ons kilometers lang in het ongewisse laat over waar we ergens zijn. Wel goed aangeduid en rustige landwegen, we komen langs de andere kant Bernburg binnen. Zeer grote stad met weer grote kerken en kastelen (of wat daar van overblijft). Langs de rand van de drukke stad sluiten we weer aan op het oorspronkelijke parcours en zitten we opnieuw in de natuur, en volgen nu de rivier Fuhne.  We komen het jonge koppel trekkers weer tegen. Kasseistroken, grindwegen en verkeerswegen wisselen elkaar af. In Köthen vinden we snel het gewenste hotel, 78 km op de teller, dan mag er gerust worden. Het centrum bezoeken we morgen. 

Trip : 78 km ; 386 hm. 

Totaal : 839 km ; 5483 hm.