Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Fietsreizen 2014, en wat daarbij komt kijken
Van Mulhouse naar Ieper
31-03-2014
Een WE aan de Moezel : dag 3
Weer een koude nacht, met veel wind zodat de wolken verdwenen zijn. De zon schijnt volop, het belooft weer een prachtige dag te worden. Vandaag fietsen we omhoog naar Daun langs een oude spoorweg. Kenners weten dat dit een zachte klim wordt, want een trein klimt - en daalt - niet meer dan 4%. Maar deze trip is enkele richting wel zowat 60 km, dus wel de moeite als oefening. In reisgidsen wordt aangegeven dat je met de fietsbus vanuit Bernkastel tot Daun kan rijden, en dan deze tocht bergaf kan maken. Maar wij doen zowel de heen- als terugweg per fiets, ruim 120 km dus, waarvan de helft klimmen. Eerst rijden we zachtjes stroomopwaarts langs de Moezel tot het dorpje Lieser waar de Maare-Mosel-Radweg begint. Langs het gelijknamige riviertje rijden we tot Wintrich, een drukke stad. En dan steeds omhoog tot Daun, 40 km lang, langs een schitterend fietspad dat ons door velden en bossen leidt. Heel rustig fietsen door een prachtige omgeving, over oude bruggen en door tunnels, langs riviertjes en door een stukje woud waar we zelfs hertjes tegen komen. En we zijn hier moederziel alleen, op die hertjes en vele vogeltjes na. Picknick onderweg in het bos, dit is echt genieten. Het pad slingert verder door het bos, zo nu en dan is het wel fel klimmen als de route even van het oorspronkelijke spoortraject afwijkt. In Daun rijden we de stad in, en dat is een zeer lastige klim aan 10%. Zowaar het lukt, en we belonen ons voor deze inspanningen op een terrasje met een groot glas Weizenbier, dat hebben we verdiend en kunnen we wel gebruiken. Op de terugweg beseffen we weer hoeveel we wel geklommen hebben, we bollen naar beneden zonder veel te moeten trappen, net alsof we met een e-bike rijden. Pech : het terrasje waar we verleden jaar heerlijk aten in Lieser is op maandag gesloten, dus rijden we maar in een trek terug naar de camperplaats. Dit was een heerlijk WE, waarop zowat alles meezat : de camperplaats, het weer en de fietsroutes. Zo willen we er nog wel enkele!
Een koude nacht, maar de zon is al vroeg op post en we worden wakker onder een straalblauwe hemel. Het zomeruur is ingegaan, we zijn dus vroeg op weg en het voelt nog wat frisjes aan. We rijden vandaag richting Monselfeld en Longkamp, om dan af te dalen naar Traben- tarbach en terug naar Minheim. Het is zondag en we denken dat het zonder vrachtverkeer rustig rijden zal zijn. Maar dat is zonder de dagjesmensen en vooral de motards gerekend. En het moet me van het hart : truckers houden veel meer rekening met fietsers dan motards. Truckers blijven achter ons tot ze plaats genoeg hebben om ons voorbij te steken, maar motards scheren ons rakelings voorbij alsof de weg alleen van hen is. Leuk is anders. We kozen deze route omdat het een lange klim is, zowat 10 km bergop met een stijgingspercentage van gemiddeld 6%, een mooie oefening dus. En het gaat goed, tenminste vanaf het moment dat ik juist heb kunnen schakelen, want ondanks een extra revisie wil mijn ketting niet op het kleinste tandwiel. Enkele keren terug dalen om te schakelen, het lukt niet, ten einde raad manueel ingegrepen, en zo toch in een mooi ritme en tempo naar boven gereden. Ik heb de indruk dat de knoeiers van BS in H mijn versnellingen ontregeld ipv geregeld hebben, ik zal dus nog eens terug moeten. Monselfeld stelt niet veel voor, we eten onze picknick op bij een waterloze fontein en zijn weer op weg. Even flink dalen aan 50 /u , en dan weer even flink klimmen naar Longkamp. Daar vinden we zowaar een terrasje open, en het Weizenbier smaakt heerlijk bij deze zomerse temperaturen. Vanaf nu recht naar beneden, zalig! Pas als je zo naar beneden zoeft, besef je hoeveel je daarvoor geklommen hebt. We rijden langs een klein riviertje het dal in, heel heel mooi! In Traben-Tarbach is het nu al heel druk, hoe is dat hier in het zomerseizoen? Nu al veel bussen met toeristen, veel wandelaars en ook veel fietsers. De Mosel-radweg is dan ook een zeer leuke route : een heel goed, quasi verkeersvrij breed fietspad naast het water, meer heeft een fietser niet nodig. De laatste 30 km malen we snel af : wind mee en stroomafwaarts (dus lichtjes bergaf), zo zijn we snel terug op onze camperplek. De zon verschuilt zich al wel achter een dun wolkendek, het is frisjes, dus weer geen bbq. Maar het was een mooie dag en een heel mooie rit.
Totaal km : 83 gemiddelde : 17km/u Hoogtemeters : 843
In een eerdere post schreef ik dat ik dit jaar het gevoel had dat ik tochten moest plannen tussen de buien door, en sindsdien genieten we van een mooi voorjaar. En zeker dit WE wordt top : zonnig, en temperaturen boven de 20°, en dat voor einde maart! Weken geleden planden wij al een uitstap naar de Moezelvallei, het mag al eens meezitten! Zaterdagmiddag installeren we ons op een prachtige camperplaats in Minheim, en we hebben nog een mooie plaats vooraan aan de Moezel. Even de omgeving verkennen, en rond 3u vertrekken we naar de panorama-weg. En wie panorama zegt, weet dat er geklommen moet worden. We nemen deze keer de route rechtstreeks vanuit Minheim, en dat was eigenlijk niet slim, want we zijn pas 500 m ver, en moeten al klimmen, zelfs zeer sterk klimmen. Totaal niet opgewarmd lukt dat niet, na 2km krijg ik krampen en moet stoppen om even op adem te komen. Dan gaat het beter, en 6 km verder worden we beloond voor deze inspanning met een prachtig zicht over de vele kronkels die de Moezel hier maakt. Even dalen, en dan terug klimmen naar het dorpje Klausen. Er valt niet veel te beleven, we rijden wat rond en besluiten snel terug te keren. Nu is het even dalen, dan weer klimmen, ondertussen genieten van het prachtige panorama, en dan recht naar beneden richting Piesport. Langs de vele haarspeldbochten donderen we naar beneden, en ik moet even denken aan Lieve, reisgezel naar Compostella. Zij was altijd bij de eersten boven op een col, maar steeds als laatste in een afdaling (ik ben haar tegenpool : bij de laatsten boven, maar als eerste beneden). Deze afdaling zou een marteling voor haar zijn, want zelfs ik voel hier kriebels. Morgen misschien toch maar de helm opzetten? Terug op de camperplaats, rusten we nog even uit buiten in het zonnetje, maar het koelt al snel af, dus die bbq die we gepland hadden zal toch voor een volgende keer zijn. Het was een korte, maar wel een zware tocht.
Totaal km : 22. Gemiddelde : 14km/u. Hoogtemeters : 489.
De count-down naar 5 juli gaf op 26 maart 100 dagen aan. Dat kan je - net als een halfvol of een halfleeg glas - op 2 manieren interpreteren : nog 100 dagen (dus tijd zat) of nog maar 100 dagen (de tijd dringt) om ons voor te bereiden. 100 dagen klinkt in mijn oren minder dan 3 maanden, alhoewel het meer is. Komt dit omdat scholieren alom hun laatste dagen op de middelbare school vieren, of omdat miliciens vroeger op die dag een lintmeter in hun muts naaiden, waarvan ze elke dag een cm knipten? Wat het ook is, we zijn zowat halfweg in onze voorbereiding. Dus is het nuttig te vergelijken met de voorbereiding van verleden jaar, om te weten hoe ver we staan (of achter staan). Wij zijn cijfermaniaken, en houden graag lijstjes bij, en die komen nu goed van pas. Zo weten we dat we in 2013 einde maart al 10 oefenritten maakten en in totaal 717 km aflegden, dus een 72 km per rit. De home-trainer kwam goed van pas, want het was koud en nat, en we oefenden er 23 keer op. Dit jaar is het weerbeeld helemaal anders, en dat zien we in onze voorbereiding. We fietsten al 783 km verdeeld over 13 tochten, gemiddeld dus 60 km per tocht, een vertekend beeld want er waren 3 kleine tochtjes bij. De home-trainer gebruikten we enkel in januari en februari, slechts 11 keer. Want vanaf half maart was het zonnig genoeg om bijna dagelijks een ritje buiten te maken. Paul gaat al met de fiets naar het werk, en ik doe boodschappen met de fiets en legde zo al 300 km extra af. Allebei fietsen we nu ongeveer een uur per dag, en dat voelen we al zeer goed. Het is leuker dan de home-trainer, dus beter vol te houden, en de conditie vaart er wel bij. Ik denk dus dat we globaal gezien evenveel geoefend hebben dan verleden jaar. De komende weken zijn onze weekends gevuld met allerlei activiteiten, maar toch kunnen we nog zeker 3 volledige fiets-weekends organiseren. En dan gaan we wat klimmen, want de afstand zal geen probleem zijn, maar die hellingen ...
De gemiste groepstraining van vorige week hebben we ondertussen al volledig gecompenseerd door op weekdagen een kleine tocht te maken. Dankzij het heerlijke lenteweer gaat Paul sinds woensdag met de fiets naar het werk : normaal start hij daar pas mee met het ingaan van het zomeruur, maar de zon schijnt nu al zo uitnodigend dat hij de auto laat staan en per fiets gaat (toch 18 km per dag). En ik kan dan natuurlijk niet achterblijven. Ik doe enkele boodschappen per fiets, en maak steeds een omwegje zodat ik na drie dagen al 91 km extra op de teller heb staan. En dat buiten fietsen is veel aangenamer dan een uurtje binnen op de home-trainer! De weervoorspelling voor dit weekend is wel niet denderend, maar toch vertrekken we met ons buske (= onze mobilhome) richting Limburg. In Neerpelt vinden we een plaatsje aan de Passantenhaven, en we vertrekken rond 1u nog voor een mooie tocht die ons o.m. door het natuurgebied 'De Groote Heide' brengt. Het pad slingert door de heide en het dennenbos, langs de uitgestrekte velden en door enkele kleine dorpjes. Het was 45 km genieten, en we zijn droog gebleven! Zondag richting Zilvermeer van Mol. Niet rechtstreeks langs het kanaal, want niet alleen staat er een flinke wind, het is er al behoorlijk druk met hele groepen wielertoeristen die voorbij suizen. Wij verkiezen de bossen, rijden zo nu en dan wel langs een drukkere weg maar steeds op een prachtig, vaak van de weg afgescheiden fietspad. Was heel Vlaanderen maar zo fietsvriendelijk! De Limburgers zelf zijn ook vriendelijk : van ver worden we door tegenliggers begroet met een hallo of opgestoken hand, zelfs de wielertoeristen maken er tijd voor. Hier zijn het dus geen wielerterroristen. In Lommel worden we door een nieuw industriepark geloodst, er is een fietspad van wel 2 meter breed voorzien. We rijden langs het windmolenpark, en dat voelen we : de wind heeft op deze vlakte vrij spel (vandaar de windmolens natuurlijk) en blaast dik in ons nadeel. De zon breekt door, we blazen even uit op een terrasje met een hapje en een tapje, en rijden langs kanalen en dan zigzag door de bossen terug. Slalommend over het golvende bospad ervaren we zelfs een 'bikers high', de adrenaline duwt ons voort. Op het einde van de dag staan er 84km op de teller, en zowaar 200 hoogtemeters, meer dan we dachten op deze vlakke rit (met wel veel bruggen over spoorweg en kanaal). Op maandag zijn er donkere wolken en blaast de wind nog wat harder. Onze tocht brengt ons nu weer door 'De Groote Heide' en ook door 'De Malpei', een prachtig natuurgebied net over de Nederlandse grens. Heel rustig, op het achtergrondgeraas van de autostrade na. Zalig fietsen in dit Nederlandse deel, maar nergens een terrasje te vinden, zodat we onze noodvoorraad (een appel en een granny-koek) moeten aanspreken. Gelukkig namen we een extra flesje water mee. Maar ruim 80 km fietsen zonder echte rustpauze (het was te koud om lang stil te blijven zitten) en enkel het noodrantsoen laat zijn sporen na : de laatste kilometers is het zwoegen. Dat hebben we dit weekend dus wel geleerd : meer mondvoorraad meenemen, want fietsen vergt energie!
Totaal km : 210. Gemiddelde : 17.8 (op de brompton, en met de harde wind, toch wel goed)
Er wordt prachtig weer voorspeld voor dit weekend, en dat komt goed uit, want de eerste gezamenlijke oefenrit staat op het programma. Een ideale gelegenheid om de andere deelnemers te ontmoeten, de conditie te testen, en het in-groep-rijden te leren. Verleden jaar was het ijskoud en nat. De tocht werd ingekort, enkelen haakten af omdat ze uit hun vel bibberden, de rest reed aan een zeer matig tempo en beukte tegen een ongenadige wind langsheen de vaart. Niet bepaald de ideale oefentocht dus. Dit jaar is de zon dus wel van de partij, maar wij niet. Inderdaad, we brossen. Wegens andere verplichtingen : personeelsweekend, waarop we niet mogen (en vooral : niet willen) ontbreken. De zon kunnen we dus ook wel gebruiken dit weekend, en die gemiste tocht halen we zeker volgende week in. Beloofd!
Weer een koude nacht, met veel wind zodat de wolken verdwenen zijn. De zon schijnt volop, het belooft weer een prachtige dag te worden. Vandaag fietsen we omhoog naar Daun langs een oude spoorweg. Kenners weten dat dit een zachte klim wordt, want een trein klimt - en daalt - niet meer dan 4%. Maar deze trip is enkele richting wel zowat 60 km, dus wel de moeite als oefening. In reisgidsen wordt aangegeven dat je met de fietsbus vanuit Bernkastel tot Daun kan rijden, en dan deze tocht bergaf kan maken. Maar wij doen zowel de heen- als terugweg per fiets, ruim 120 km dus, waarvan de helft klimmen.
Een koude nacht, maar de zon is al vroeg op post en we worden wakker onder een straalblauwe hemel. Het zomeruur is ingegaan, we zijn dus vroeg op weg en het voelt nog wat frisjes aan. We rijden vandaag richting Monselfeld en Longkamp, om dan af te dalen naar Traben- tarbach en terug naar Minheim. Het is zondag en we denken dat het zonder vrachtverkeer rustig rijden zal zijn. Maar dat is zonder de dagjesmensen en vooral de motards gerekend. En het moet me van het hart : truckers houden veel meer rekening met fietsers dan motards. Truckers blijven achter ons tot ze plaats genoeg hebben om ons voorbij te steken, maar motards 
In een eerdere post schreef ik dat ik dit jaar het gevoel had dat ik tochten moest plannen tussen de buien door, en sindsdien genieten we van een mooi voorjaar. En zeker dit WE wordt top : zonnig, en temperaturen boven de 20°, en dat voor einde maart! 
De gemiste groepstraining van vorige week hebben we ondertussen al volledig gecompenseerd door op weekdagen een kleine tocht te maken. Dankzij het heerlijke lenteweer gaat Paul sinds woensdag met de fiets naar het werk : normaal start hij daar pas mee met het ingaan van het zomeruur, maar de zon schijnt nu al zo uitnodigend dat hij de auto laat staan en per fiets gaat (toch 18 km per dag). En ik kan dan natuurlijk niet achterblijven. Ik doe enkele boodschappen per fiets, en maak steeds een omwegje zodat ik na drie dagen al 91 km extra op de teller heb staan. En dat buiten fietsen is veel aangenamer dan een uurtje binnen op de home-trainer!
