Alweer een moeilijke opdracht, een portret van een senior... De enige senior die ik ken, is mijn oma, en die staat nu niet zo te springen om te poseren.
Maar, de overtuigingskracht van een kleindochter kan wonderen doen ;-) en op een zonnige zondagmiddag trok ik gepakt en gezakt op weg naar haar huis, waar we ons in de veranda geïnstalleerd hebben en een zwarte doek over de deur gehangen hebben om een egale achtergrond te krijgen.
De laatste foto is genomen terwijl ze opnieuw comfortabel in haar zetel zit en naar tv zit te kijken, zoals ze echt is.
10-02-2010 om 13:41
geschreven door Nienna Tasartir
Twee weken geleden mochten we de studenten Mechanica gaan lastigvallen in hun atelier. In groepjes van 10 man werden we met statief en camera losgelaten in het atelier. Verwachte buit: een overzicht van het atelier, een detailfoto van iets in het atelier waar nog moest duidelijk zijn dat het iets met motors of met mechanica te maken heeft en een foto van een persoon aan het werk.
Ook mocht er zeker en vast geen andere fotograaf in de foto staan, een moeilijke opdracht, gezien het atelier geen grote ruimte is, en we daar constant voor elkaars voeten liepen.
Maar, de mechaniekers in wording hebben zich héél kranig gedragen, ikzelf zou het al serieus op mijn heupen gekregen hebben bij het feit dat die amateurfotografen steeds in de weg lopen, elke beweging die nog maar insinueert dat je gaat werken staan te fotograferen.
Ziehier mijn buit:
10-02-2010 om 13:37
geschreven door Nienna Tasartir
Sneeuw, of je er van houdt of je hebt er een bloedhekel aan, dat hangt denk ik allemaal af van de situatie. Gisteren, toen ik nog op het werk zat en door het raam zat te kijken naar de neervallende sneeuwvlokken vond ik het fantastisch. Toen ik onderweg was naar huis en er een dikke 2,5 uur over deed om 30 km af te leggen, had ik er een bloedhekel aan.
Deze morgen, toen ik opstond en besloot om een dagje verlof te nemen, was ik alweer dolenthousiast.
Een dikke sjaal, dikke jas, een bijpassende muts en handschoenen bij elkaar gezocht, wandelschoenen aangetrokken en het fototoestel erbij gehaald, zo was ik gewapend voor mijn ochtendlijke wandeling.
Deze foto's zijn het resultaat van mijn wandeling:
18-12-2009 om 16:55
geschreven door Nienna Tasartir
Op het einde van elke module zijn we verplicht om van elke opdracht die we gemaakt hebben één foto te laten ontwikkelen en in te dienen bij de leerkracht, op basis hiervan wordt beslist of we door kunnen gaan naar de volgende module. Dit is mijn selectie:
1: Mijn omgeving
2: Ritme & herhaling
3: Gebaseerd op Vanfleteren
4: Stilleven (studiofotografie)
5: Nachtfotografie
Denk je dat ik door kan naar de volgende module?
18-12-2009 om 16:49
geschreven door Nienna Tasartir
Ik heb nogal een collectie kookboeken staan, regelmatig ga ik me te buiten aan alweer een nieuwe aankoop. In het huisje zal ik zeker en vast een extra boekenkast moeten aanschaffen om alle kookboeken in de keuken te kunnen bijhouden, zo komt er dan weer plaats vrij in mijn andere boekenkast voor alweer andere boeken.
Naast de kookboeken, heb ik ook een lichte verslaving aan de 'kookmagazines', die koop ik wanneer ik ook maar denk dat er iets lekker in staat. Op geregelde tijdstippen zet ik me dan aan het werk, de keukentafel vrijmaken, verzamelschrift bij de hand, schaar, lijm en een stapel magazines. Die blader ik rustig door, elke pagina uitscheurend waar ik denk dat ik ooit is iets van ga klaarmaken. En die recepten natuurlijk het liefste met een mooie foto erbij, die knip ik voorzichtig uit en kleef het in het verzamelschriftje, dat eigenlijk ook al geen schriftje meer is, maar zelf al uit zijn voegen aan het groeien is. Zoveel te proberen, proeven, klaar te maken, lezen, en zo weinig tijd...
Soit, genoeg over verzamelschriftjes en te veel te doen in te weinig tijd... In avent-première, de appelcrumble met kletskoppen voor oudejaarsavond!
Dit is een receptje dat ik ooit is uit een tijdschrift heb geknipt en in mijn verzamelschriftje heb gekleefd. Ik denk dat het uit "Proeven" of "Delicious" kwam, maar dat kan ik niet meer met zekerheid zeggen. In elk geval, dit is de eerste keer dat ik het recept maak (en dus volgens het originele recept) de volgende keer voeg ik er nog wat rozijntjes en eventueel wat gehakte noten toe voor wat meer bite. Maar niettemin was dit tot nu toe de lekkerste crumble die ik ooit gegeten heb!
Dit recept was de generale repetitie voor Oudejaarsavond, wijzigingen die ik erbij wil aanbrengen staan op een post-itje genoteerd en bovenop het recept geplakt. Volgens mij zullen ze hiervan smullen met oudejaarsavond... En als zij het niet doen, zal ik het wel opeten!
Voor 4 personen: - 4 zoete appels - 1 tl kaneelpoeder - 120 gr zelfrijzende bloem - 45 gr rietsuiker - 45 gr bruine suiker - 60 gr boter - 60 gr kletskoppen, verkruimeld. (deze koekjes vind je gemakkelijk in de supermarkt)
Verwarm de oven voor op 180°C. Schil de appels en snijd in blokjes. Meng een eetlepel van de verkruimelde kletskoppen met de kaneel en een eetlepel rietsuiker, strooi dit over de appels. Meng de zelfrijzende bloem met de rest van de griessuiker, de bruine suiker en de verkruimelde kletskoppen. Voeg er de boter aan toe en meng het geheel met de hand. Verdeel het deeg evenredig over de appels en bak in 40 min. gaar in de voorverwarmde oven.
Smakelijk!
14-11-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Ritme en herhaling - oefening voor de fotografieles
Eerder kregen we in de avondles de opdracht: Ritme & herhaling. Jammergenoeg heb ik de opdracht niet ten volle kunnen uitvoeren wegens een klein ongelukje met een zware (verhuis)doos. Dit was 1 foto van de 3 die we moesten nemen.
13-11-2009 om 17:10
geschreven door Nienna Tasartir
Vandaag heb ik een productief dagje achter de rug. Na de volledige voormiddag rondgereden te hebben om vanalles en nog wat te gaan inkopen, heb ik me deze namiddag beziggehouden met een grote kom soep te maken.
Soep maak ik altijd in grote hoeveelheden en die vries ik dan in in potjes van 1/2 liter. Voornamelijk voor de Oma, die niet zo goed meer te been is en de fut niet meer heeft om dagelijks haar portie groenten klaar te maken, wanneer ik soep maak voor haar, doe ik ze in potjes van 1/2 liter, breng ik ze haar dezelfde dag, of soms een dagje later, hangt er van af hoe laat op de avond ik nog aan het mixen was. Daar aangekomen verdwijnen de potjes in haar vriezer en haalt ze 's morgens een potje uit van de soep waar ze zin in heeft en die eet ze dan 's middags op met brood.
Mijn pompoensoep is één van haar favorieten. Ze benadrukt steeds weer dat mijn soep geen "pompoensoep" is, maar "pompoen-GROENTENsoep"!
Op haar vraag met extra veel Franse selder (deze soort smaakt veel meer door dan de gewone selder)
Voor een grote kom heb je nodig:
1/2 pompoen (ongeveer 2 kg) 1 dikke ui 2 preistengels (enkel het wit van de prei) 5 dikke wortels 1 blik gepelde tomaten van 800 gr (of meer of minder, naar jouw smaak) 2 takjes (franse) selder, of naar smaak Peper & zout Currypoeder 2 liter water 2 groentebouillonblokjes Boter
Ik begin steeds met alle groenten schoon te maken en te snijden. Fruit de ui glazig in de boter, voeg nadien de wortels, pompoenblokjes, prei toe en stoof ook nog even aan. Nadien voeg je het blik gepelde tomaten toe, roer nog even om en voeg er het water en de bouillonblokjes aan toe. Voeg de selder toe en zet het deksel op de pan. Laat koken tot de groenten gaar zijn. Mix de soep en kruid met peper, zout en 1/2 koffielepel currypoeder.
Soms laat ik het currypoeder achterwege en voeg ik salie, rozemarijn en tijm toe ter variatie.
Smakelijk!
10-11-2009 om 17:03
geschreven door Nienna Tasartir
Dit is één van mijn persoonlijke favorieten, iets dat ik klaarmaak wanneer ik geen zin heb om na te denken over wat ik ga klaarmaken. Aangezien ik in een dorpje woon waar de dichtstbijzijnde supermarkt 5 kilometer verder ligt, is het nodig om vooraf na te denken over wat je die week wilt klaarmaken.
Gezien ik in Brussel werk en ik een vriendin heb die me op sleeptouw neemt langs haar favoriete winkels in Brussel, doe ik ongeveer om de twee à drie maand grote boodschappen in die desbetreffende winkels.
Zo is er aan het kanaal, op dezelfde straat van het opvangcentrum voor asielzoekers Klein Kasteeltje een Pakistaanse groothandel in kruiden, daar ga ik mijn voorraad kruiden inslaan, wel allemaal verpakt in plastic zakjes van 100 gram, maar beduidend veel goedkoper dan de potjes die je in de supermarkten koopt, ik vul dan de potjes opnieuw aan met de kruiden die ik in de groothandel koop en de rest van het zakje sluit ik hermetisch af en bewaar ik in het donker om smaakverlies tegen te gaan.
Ook is er een Aziatische supermarkt waar ik dan weer mijn voorraad rijst, noedels en andere aziatische ingrediënten ga inkopen, de prijs hiervan is ook weer veel lager dan in de standaard supermarkten met een uitgebreid aanbod.
Goed, je hoeft helemaal de reis niet te maken langs de verschillende winkels die ik hierboven beschrijf, je kan dit alles gerust vinden in de supermarkt. Maar ik hou ervan om een ganse dag boodschappen te doen en voorraden in te slaan voor toekomstige kookavonturen.
Maar ik wou eigenlijk vertellen over de groene curry die ik vaak klaarmaak, echt comfortfood voor mezelf.
Wat heb je nodig (voor 4 personen):
- 500 gr gemengde groenten (wat je zelf lekker vindt, ik gebruik meestal een rode paprika, een courgette, een ui, enkele stukjes babymaïs, een handje broccoliroosjes, een dikke wortel, peultjes, sojascheuten...)
- 1 blik kokosmelk van 400 ml
- 1 potje groene currypasta
- Olie om de groenten in aan te bakken, ik gebruik meestal sesamolie
Bereiding:
- Maak de groenten schoon en snijd ze in stukken
- Verwarm de olie in de wok en voeg de ui en eventueel look toe. Laat de ui glazig worden.
- Voeg de groenten toe en laat ze heel even roerbakken
- Voeg een eetlepel groene currypasta toe en schep de groenten om zodat de pasta zich kan vermengen met de groenten.
- Voeg het blik kokosmelk toe en laat de groenten verder garen in de kokosmelk.
- Zet het vuur uit wanneer de groenten de juiste knapperigheid bereikt hebben volgens jou.
- Serveer met sobanoedels, basmati- of jasmijnrijst.
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:24
geschreven door Nienna Tasartir
Laatst waren we met enkele vriendinnen samengekomen bij Rozemarijn (blog: http://thelifeofrozemarijn.blogspot.com/ ) om de menu voor Oudejaarsavond vast te leggen. Eerst kwam het gebruikelijke bijpraten en bewonderen van Pebbles, het dochtertje van Rozemarijn en na urenlang gesnuffel in een selectie van mijn kookboekenbibliotheek zijn we eruit geraakt en stellen we u volgende menu voor: Aperitiefhapjes Pompoen-wortelsoep met kokosmelk en gember Salade met geitekaasje in bladerdeeg Tortellini gevuld met ricotta geserveerd met courgettes Dessertbord met appel-kletskoppencrumble, tiramisu, duo van witte en bruine chocolademousse.
Na al dat gesnuister in kookboeken en denken aan eten knorden onze maagjes er duchtig op los. Dus besloten we om de koelkast van Rozemarijn te plunderen. We vonden daar nog een restje pompoen, enkele flink uit de kluiten gewassen wortels, een ui, een bol knoflook, een pakje geraspte parmezaanse kaas en in de kast stond er een pak risottorijst naar ons te lachen. Zo ontstond onze pompoen-wortelrisotto. (voor 4 personen) De pompen en wortel waren nog knapperig, waar ik wel van houd, dat je de structuur van de groenten nog herkent. Door parmezaanse kaas toe te voegen werd de risotto heerlijk smeuïg.
Hiervoor heb je nodig: - 500 gr pompoen (schoongemaakt en in dobbelsteentjes gesneden) - 500 gr wortelen (schoongemaakt en in stukjes gesneden die ongeveer even groot zijn als de pompoenblokjes) - 1 ui, (schoongemaakt en in blokjes gesneden) - 1 teentje knoflook (schoongemaakt en door de lookpers gehaald, of heel fijn gesneden) - een 10-tal blaadjes salie (gewassen en fijngesneden) - een takje rozemarijn (gewassen en de blaadjes van de steel gerist) - enkele takjes tijm - peper en zout - 1 groentebouillonblokje - 1 zakje geraspte parmezaanse kaas. - Olijfolie - 1 maatbeker met 1 liter water - 500 gr risottorijst
Bereiding:
- Begin met alle groenten en kruiden schoon te maken en te snijden. - Verhit de olijfolie in de (anti-aanbak)pan en fruit de ui tot hij glazig is, voeg dan de knoflook, pompoen en wortel bij. - Laat deze enkele minuten in de pan bakken in de olie. - Voeg na 2 minuten de risottorijst toe, verkruimel het bouillonblokje erover en roer goed door elkaar - Voeg een beetje water toe en roer door elkaar. - Voeg de kruiden toe (houd een blaadje salie, een klein takje rozemarijn en een takje tijm achter ter presentatie indien je dat wenst) - Wanneer het water opgenomen is door de rijst, voeg je opnieuw wat water toe. - Zo ga je verder tot de rijst gaar is. - Ter afsluiting roer je er de parmezaanse kaas onder tot je de gewenste smeuïgheid verkrijgt, de rest van de kaas zet je op tafel zodat de meer ferventere kaasliefhebbers desgewenst nog wat kunnen bijnemen. - Serveer de rijst in de pan met bovenaan de kruiden erop gepresenteerd
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:03
geschreven door Nienna Tasartir
Vroeger ging ik regelmatig 's zondags op stap met een vriendin van me die in Brussel woont, dan ging ik 's morgens bij haar, snuffelden we in kookboeken met een tas thee bij de hand, stelden we onze boodschappenlijst op en vertrokken we richting Zuidmarkt.
Daar werden we ondergedompeld in alle verschillende smaken en culturen. En ik genoot!
Deze keer hebben we de uitstap opnieuw gedaan, maar zonder de voorpret van de kookboeken te bestuderen, dus besloten we ter plaatse om een aloude klassieker klaar te maken: couscous met 7 groenten. (vermoedelijk wel voor 6 personen)
Wat heb je nodig?
- olijfolie - peper en zout - groentebouillonblokje - Saffraan, of kurkumapoeder, wat je in huis hebt, om de couscous een kleurtje te geven. - Harissa (rode peper pasta, te verkrijgen bij de Marokkaanse buurtwinkels, en tegenwoordig zelfs in de grote supermarkten) - 1 doos instantcouscous (heel belangrijk dat het instant is, de normale moet gestoomd worden, dat vind ik nogal omslachtig)
Vind je gewoon in de supermarkt, staat bij de deegwaren en
rijst. Hier heb je waarschijnlijk nog de helft van over, maar daar kan
je dan salades mee maken later. Ik heb altijd zo'n doos in de kast
staan. - 1 pakje rozijnen (bruin, blond, gemengd, blijft allemaal gelijk) - een tiental gedroogde abrikozen - 1 potje couscouskruiden (oftewel Ras-el-Hanout) verkopen ze tegenwoordig ook al in de supermarkt. - 500 gr wortelen - Rapen (zo'n bundeltje) - 3 Courgettes - 5 à 6 Tomaten of een groot blik tomatenblokjes - 3 Paprika's (zo'n stoplichtpakketje is goed: een rode, gele en groene) - Ui (1 dikke ui, ter grootte van een tennisbal, of twee kleinere) - 2 teentjes look - 2 Aubergines
Bereiding: - Zet de rozijnen en de gedroogde abrikozen te week in kokend water. - Maak de groenten schoon en snijd ze allemaal in grote stukken. (ik beloof het je, dit is het langste werk) - Verhit de olijfolie in een (heel) grote kookpot van een soepketelformaat of verdeel alles over 2 kleinere kookpotten indien je zo geen grote kookpot bezit. - Bak de ui en de look glazig in de olie, voeg de groenten toe en laat ze even aanstoven. - Voeg de tomaten toe en een glas water - Kruid goed met Ras-el-Hanout en peper en zout. - Zet op een zacht vuurtje met het deksel op de pot en laat zachtjes garen, roer regelmatig om. - Wanneer de groenten gaar zijn neem je een glazen kom en doe je daar de instantcouscous in, kruid met saffraan of kurkuma, voeg een verkruimeld groentenbouillonblokje, de rozijnen en de in blokjes gesneden geweekte abrikozen toe en een scheutje olijfolie. - Overgiet met kokend water, tot het water een cm boven de couscous staat. (liever later nog wat water bijvoegen dan een te natte couscous te verkrijgen, dus wees zuinig met het water) - Zet een deksel op de kom en laat de couscous opzwellen. - Haal de couscous door elkaar met een vork en serveer samen met de tajine.
Je kan er ook altijd nog een takje platte peterselie en een takje koriander bijvoegen, wanneer je dat graag hebt.
Je kan ook variëren met groenten, je kan er bijvoorbeeld champignons, pastinaken of pompoen in verwerken.
De restjes kan je invriezen voor een volgende keer wanneer je geen tijd zou hebben om te koken, dan hoef je enkel de couscous klaar te maken en je groenten op te warmen voor een gezonde, snelle maaltijd.
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:03
geschreven door Nienna Tasartir
Vorig weekend hadden we een familiefeest in Zottegem, op het domein van het kasteel Breivelde. De maandelijkse brunch op zondagmiddag is zeker en vast een aanrader, net als het domein trouwens. Je kan daar vrij rondwandelen, je neervleien op één van de talrijk aanwezige bankjes om van het uitzicht te genieten, of gewoon rondlopen en foto's nemen.
Na rondvraag bleek dat een aantal van mijn collega's nog nooit in Brugge geweest zijn, dus lijkt het evident om een uitstap in Brugge te organiseren. Nu... Ikzelf ben niet iemand die de platgetrapte toeristische paden wil aflopen, en blijkbaar is het vrij moeilijk om in Brugge uit de buurt van de toeristen te blijven. Dus besloot ik om met een vriendin alvast is op verkenning te gaan.
De ontdekking van de dag bleek wel de bistro "de hobbit", gezien de link met de leesclub (de vriendin is ook lid van de leesclub). Dus besloten we om er te gaan eten. (check de website: www.hobbitgrill.be) Het eten is er in ruime porties, het is lekker, en de menukaart is origineel opgemaakt in de vorm van een krant. "the daily hobbit" De bediening is jong, vriendelijk, en niet onknap. De prijzen zijn meer dan redelijk, gezien ze toch wel in het historisch centrum van Brugge gevestigd zijn.
Er rechtover is er een andere bistro, Tolkien genaamd, die uitgebaat wordt door familie van de uitbater van de Hobbit.
Er is ook een heel leuke chocoladebar die ik wou proberen, de Bar Choc!, maar bleek dat die gesloten was, wel jammer want ik was vastbesloten om chocoladefondue te gaan eten in de Bar Choc. Ik reserveer wel om er met de collega's te gaan eten, dan is het op kosten van het werk ;-)
Vandaag kwam de buurman krieken brengen uit zijn tuin, het ideale moment om nostalgisch te worden en ze op te leggen in jenever.
Vroeger legde mijn grootmoeder elke zomer enkele kilo's krieken op in jenever, gezoet met suiker. Om later op het jaar fier als een gieter de bokalen uit de kelder te halen wanneer de familie op bezoek was met Allerheiligen en andere feestdagen. Ze gaf haar twee zoons en haar dochter elk een bokaal mee om thuis te consumeren, terwijl zij er zelf ook nog een achter de hand hield voor de koude winteravonden.
Ondertussen waren de krieken al bruin en geribbeld geworden door enkele maanden te zwemmen in alcohol en suiker. De suiker werd volledig opgenomen door de jenever, hierdoor werd dit een lekker zoet drankje om bij het haardvuur te drinken en ondertussen de krieken met een lepel te verorberen. Wees maar zeker dat ik 's avonds goed sliep!
Wat heb je nodig? 1 kilo krieken 1 kilo kristalsuiker 1 liter jenever 1 handvol bruine kandijsuiker 1 weckpot van ongeveer 2 liter inhoud
Begin met de bokaal goed schoon te maken, hygiëne is heel belangrijk! Ontdoe de krieken van hun steeltjes en controleer elke kriek, degene waar je twijfels bij hebt, gooi je weg, liever een kriek minder, dan eentje die de ganse boel verziekt. Laat ze uitlekken op een propere, droge keukenhanddoek. Strooi een laag van ongeveer 1 cm suiker onderaan in de bokaal. Leg er een laag van ongeveer 2 cm (droge) krieken op, strooi terug een laag suiker, vervolg met een andere laag krieken, en zo verder tot de krieken op zijn. Eindig met de rest van de suiker. Erbovenop leg je het handvol bruine kandijsuiker, dan giet je de fles jenever in de bokaal. Sluit de bokaal goed af en zet op een donkere, koele plaats.
Moest je toevallig op die plaats zijn, en je denkt aan de krieken in jenever, neem de bokaal ter hand en schud er is mee, zodat de suiker zich beter kan vermengen met de jenever.
Wanneer je ziet dat de jenever roodgekleurd is en de suiker volledig opgelost is, dit is ongeveer 3 à 4 maand later, zijn ze klaar om van te genieten.
Dus, vlij je neer in de zetel met een glaasje krieken in jenever, of maak er een ijsje van met een bolletje vanille-ijs en slagroom.
30-06-2009 om 21:30
geschreven door Nienna Tasartir
De laatste tijd denk ik vaak aan aalbessen en cassisbessen (of ook wel zwarte bessen genoemd).
Ik heb namelijk 2 struiken van elk in mijn tuin staan. Die zijn daar geplant door de vorige eigenaar.
Nu,
eigenlijk eet ik die dingen niet zo graag, ze zijn te zuur naar mijn
smaak, mijn maag protesteert als ik er een handjevol van eet. Maar, ze zijn er nu eenmaal, en ze zijn er massaal. De
laatste week heb ik van beiden denk ik al ongeveer 5 kg geplukt en
uitgedeeld aan buren, vrienden, collega's, meegegeven met m'n moeder
naar de schoolopvang. Overal werden ze enthousiast onthaald. Behalve
bij mij dus. Behalve confituur van maken, weet ik ook niet echt wat ik er mee aan moet vangen. Als je een ideetje hebt, laat het me weten, ik probeer het met plezier uit.
Vandaag
was mijn vrije dag, dus trok ik deze morgen met m'n emmertje naar de
tuin en heb ik daar een emmertje van beiden vol geplukt. Dit is een foto van de oogst van vandaag.
Ik besloot om een gedeelte te houden en een crumble te maken.
Ik vond dat de zuurte van de bessen nog te hard doorkwam, dus heb ik in het recept alvast wat meer suiker ingecalculeerd.
Dit
recept is voor een grote ovenschaal, ik schat voor 6 personen,
aangezien het vrij zware kost is. Het is trouwens ook heel lekker met
een bolletje vanille-ijs.
Je hebt nodig:
300 gr
cassisbessen
300 gr
aalbessen
300 gr
bloem
200 gr
rietsuiker
150 gr
zachte boter, op kamertemperatuur
1,5 tl
bakpoeder
2 el maïzena
2 pakjes vanillesuiker
5 el rietsuiker
Verwarm de oven voor op 220°C
Maak de bessen schoon, haal
het uiteinde van de cassisbessen, rits de aalbessen van de steeltjes en
kijk goed na of alle bessen goed rijp zijn en intact zijn. Was ze onder
stromend water, laat ze uitlekken en leg ze in de ovenschaal.
Voeg dan de bloem, rietsuiker, boter en bakpoeder samen in een kom. Kneed tot je een brokkelig deeg verkrijgt, er mogen gerust wat grotere brokjes tussen zitten, die zorgen voor structuur.
Dan
strooi je het maïzenapoeder, vanillesuiker en de 5 el rietsuiker over
de bessen, schep om met een lepel zodat alles mooi verdeeld geraakt. De maïzena zorgt ervoor dat het sap van de bessen indikt.
Verdeel het deeg ruwweg over de bessen, zorg dat je een laag van ongeveer 1 cm dik hebt.
Zet
de schaal in de oven voor ongeveer 30 minuten, of indien de korst
vlugger goudbruin en krokant is, mag je het op dat moment al uit de
oven halen.
Serveer lauwwarm met een bolletje ijs, maar het is even lekker als het afgekoeld is. Een ideaal zomerdessert dus, helemaal van tevoren klaar te maken.
*** Een tip van een collega: indien je genoeg tijd hebt, maak je de bessen de avond ervoor schoon en leg je ze in de ovenschaal, bestrooid met de 5 el suiker, zet in de koelkast. Zo hebben ze tijdens de nacht genoeg tijd om de suiker op te nemen. Vervolg de rest van het recept zoals het hier geschreven staat ***
De
foto ziet er niet zo heel smakelijk uit, maar dat komt omdat dit het
eerste bord was dat opgeschept werd, en mijn twee linkerhanden
verknoeien dat nu eenmaal altijd
Ik heb de crumble meegenomen naar het werk, waar hij heel enthousiast werd onthaald. De schaal werd met plezier leeggeschraapt, met de mededeling dat ik gerust nog wel experimenten mee mocht nemen naar het werk.
Smakelijk!
24-06-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Vandaag
was het leesclubbijeenkomst bij mij thuis.
Deze maand lazen we "Samir en Samira" van Siba Shakib, een Iraneese
vrouw die momenteel adviseur is van de NATO inzake Afghanistan.
Zij heeft al verschillende boeken geschreven, steeds over sterke vrouwen die
gebukt gaan onder het juk van de Taliban.
In Samir en Samira vallen we meteen binnen bij een vrouw die aan het bevallen
is van haar eerste kind.
Deze vrouw woont samen met haar man, de Commandant, in de Hindoe Koesj, het
gebergte in het Noord-Oosten van Afghanistan.
Even een geschiedkundig intermezzo:
De naam van de Hindoe Koesj betekent letterlijk: "Vermoordt de Hindu"
volgens Encyclopedia Americana. Deze naam werd gegeven als herinnering aan de
dagen toen de Hindu's als slaven uit het Indiase subcontinent stierven in de
harde Afghaanse bergen, terwijl zij vervoerd werden naar de mohammedaanse
rechtbank van Centraal Azië. De nam Hindu Kush verschijnt voor het eerst in
1333. Het is zeer veelzeggend dat één van de weinige plaatsen op Aarde ons niet
herinnert aan de overwinning van de winnaars, maar liever aan de slachting van
de verliezers, betreffende een genocide van Hindu's door de mohammedanen. Hier
zijn geen exacte aantallen van beschikbaar, in tegenstelling tot de Joodse
hholocaust. Volgens Encyclopedia Britannica zou er in december 1398 een
executie van minstens 50 000 gevangenen hebben plaatsgevonden. Volgens de New
York Times (edities mei en juni 1993) zouden de zigeuners, die in gans Europa
rondtrekken, afkomstig zijn van de Indiase slaven die meegevoerd worden over de
Hindu Kush.
Enfin, we komen dus het boek binnen terwijl een vrouw bevalt van haar
eerstgeboren kind, dat een jongen moet zijn, gezien anders de bloedlijn van de
man stopt. In gebieden waar de Koran tot op de letter gevolgd wordt, moet de
eerstgeborene een zoon zijn, anders gaat de bloedlijn niet verder, in andere
streken moet de man een zoon hebben, om het even het hoeveelste kind in rij de
desbetreffende zoon is.
De Commandant wil een opvolger voor hem, maar in plaats daarvan bevalt Daria
van een dochter. De commandant kan deze vernedering niet aanvaarden en besluit
om zijn dochter op te voeden als zijn zoon, en voor de buitenwereld te
verzwijgen dat ze een meisje is.
Daardoor leert Samira paardrijden, schieten, vechten, alles wat jongens doen in
de Hindu Koesj.
Maar er komt een moment waarop Samira ontdekt dat zij helemaal niet op dezelfde
manier plast dan de andere jongens; in shock gaat ze terug naar de tent waar ze
aan haar moeder vraagt of ze wel een echte jongen is.
Haar moeder bevestigt deze vraag met een klein 'jawel', haar vader blijft haar
aanspreken met 'jongen'. Maar binnenin weet ze dat ze niet hetzelfde is dan de
andere jongens.
Op een gegeven moment trekt haar vader samen met zijn troep terug naar de
oorlog, en sterft in de strijd.
Daria zou de zoveelste vrouw moeten worden van een onhebbelijke man uit de
stam, die dan het commando van de stam op zich zou nemen, Samir weigert.
Dezelfde nacht dringen twee vreemdelingen hun tent binnen en verkrachten Daria,
Samir wordt wakker en snijdt de keel over van de ene man, terwijl Daria
ondertussen een geweer kan bemachtigen en de andere kan doodschieten.
Door deze gebeurtenis moeten zij naar de stam gaan van de vreemdelingen, zodat
ze daar kunnen berecht worden, maar ze weigeren en besluiten te vluchten.
Ze vluchten naar de vader van Daria, die door de jaren heen zijn andere
kinderen heeft verloren in de oorlog, samen met zijn ene arm.
Hij zorgt voor hen, zo goed en kwaad als hij kan.
Hij stuurt Samir ook naar school en zorgt dat Samir bevriend wordt met Bashir,
de zoon van de commandant van zijn stam.
Bashir is alles wat een jongen niet moet zijn, mager, slap, vlug bang, durft
niet te paard rijden en verplaatst zich daarom op een ezel.
De commandant ziet op naar Samir en hoopt dat Samir wat van zijn kunnen
doorgeeft aan zijn zoon.
Ze worden uiteindelijk bevriend, Bashir helpt Samir met zijn achterstand op
school, Samir leert Bashir paardrijden.
Wanneer de winter komt en de stam wegtrekt naar het zuiden, kunnen Samira, haar
grootvader en haar moeder niet mee, omdat ze niet genoeg geld hebben om de reis
te maken, noch om een degelijke tent te kopen.
Ze dreigen om te komen van de koude, tot Samira de paarden die ze had
meegenomen van haar vader besluit te verkopen.
Deze paarden waren getraind in de nationale sport van Afghanistan, Boskasji, en
dus veel waard.
Ze houdt enkel de hengst die van haar vader is geweest.
Na een lange winter, doorgebracht in een koude, vochtige stal, geholpen door
arme mensen uit het dorp, komt de stam terug. Bashir is er niet bij, zijn
familie heeft het in de winter ook moeilijk gehad en hij moest gaan vechten in
de oorlog om geld te verdienen zodat de familie kon overleven.
Wel is zijn zus erbij, Gol Sar, die al een tijdje gevoelens heeft voor de
stoere Samir.
De commandant wil dat Samir, de meest begeerlijke vrijgezel van de stam, trouwt
met zijn dochter.
In werkelijkheid heeft Samira gevoelens voor Bashir, maar toch stemt ze toe om
te huwen met Gol Sar.
Na een tijd komt Bashir terug van de oorlog, en maakt hij zijn gevoelens voor
Samir duidelijk, hoewel beiden reeds wisten dat ze gevoelens hadden voor
elkaar. Samira bekent aan Bashir dat ze een vrouw is en verloofd is met zijn
zus.
Samen bedenken ze een plan om de verloving af te breken, zonder gezichtsverlies
voor Gol Sar.
Ze besluiten om Samir te laten sterven de dag na de huwelijksnacht.
Dan zou hij op een mijn lopen, die talrijk verspreid liggen in de Hindu Koesj.
Bashir zou aan zijn familie vertellen dat hij op zoek gaat naar werk, dan
zouden ze samen een leven kunnen beginnen waar niemand hen kent.
Maar dat leven als man en vrouw blijkt niet goed te lukken wanneer blijkt dat
Samira de vrijheden die een man zich kan permitteren, niet kan opgeven. Zo
blijft ze haar geweer op haar schouder dragen, zo wil ze nog steeds gaan jagen,
dingen die vrouwen niet zijn toegelaten.
Bashir kan hiermee niet leven, hij wil een vrouw die zich aan de regels houdt.
Beiden hebben een goed gesprek, en besluiten uit elkaar te gaan. Samira als
vrouw, op zoek naar een plaats waar je als vrouw in vrijheid kan leven, en
Bashir terug naar zijn stam.
Dit boek blijft toch wel even nazinderen bij mij. Het doet me beseffen dat vrijheid
voor een vrouw niet altijd zo vanzelfsprekend is als voor een man. Hoewel de
poetische schrijfstijl er op bepaalde momenten nét iets te veel aan is, en het
boek in het begin wat traag op gang komt. Missen we soms toch wat meer
diepgang. Zo verwachtte ik op bepaalde plaatsen in het verhaal een
gedetailleerde omschrijving, waar de schrijfster toch wat te gemakkelijk over
ging.
Ook vond ik het 'praten met het water' van de moeder van Samira teveel
aanwezig, terwijl dit bijzaak is.
Het kan wel bekeken worden vanuit de cultuur van het land, maar toch is het te
sterk aanwezig in het verhaal.
Toch krijgt het boek van mij een vrij hoge score, laat ons zeggen een 8/10 voor
de originele plot, ik vind het een meerwaarde om het boek gelezen te hebben,
het leest ook vlot weg eens je mee bent met het verhaal en de schrijfstijl,
maar ik denk niet dat ik meteen een tweede boek van Siba Shakib zou lezen.
Omdat de leesclub over de vloer hebben ook betekent dat ik kan experimenteren
met koken, heb ik enkele variaties gemaakt met Hummus.
Deze heb ik geserveerd met een assortiment groentjes in bijtklare stukjes
(komkommer, radijsjes, rode paprika, kerstomaatjes, olijven, worteltjes) en
geroosterd naanbrood. Het naanbrood heb ik gekocht bij Colruyt en ik had de
versies met look & koriander en de pittige Indiase kruiden.
Deze zijn heerlijk, en waarschijnlijk zullen ze ook lekker zijn bij de barbeque.
Voor de hummus heb ik me gebaseerd op een basisrecept en van daar gevarieerd.
Het basisrecept (voor 3 versies van 1 kommetje)
- 800 gr kikkererwten (uit blik, veel makkelijker dan degene die je eerst moet
weken en nadien nog koken)
- 3 eetlepels tahini (sesampassta, verkrijgbaar in de biowinkel)
- sap van 3 citroenen (of ongeveer 12 cl citroensap uit een flesje)
- peper en zout naar smaak
- olijfolie (genoeg om alles smeuïg te maken, begin met 3 eetlepels en voeg
eventueel nadien nog wat bij als je ziet dat het nog niet smeuïg genoeg is).
Doe alle ingrediënten samen in een kom of blender, en mix tot je de substantie
krijgt van een puree.
In principe kan je dit ook zo serveren, het is ook heel lekker op een donkerbruin
sneetje brood, met rauwkost.
Maar, je kan er ook voor opteren om de hummus te 'pimpen' zoals ik gedaan heb.
Wanneer je dit doet, heb je met deze hoeveelheid hummus genoeg voor 3
variaties. Neem dus 3 mengkommen waarover je de hummus verdeelt.
Als eerste variatie heb ik me gebaseerd op wat er nog in de kast te vinden was.
Er stond nog een pot geroosterde puntpaprika's.
Hiervan heb ik 3 paprika's genomen, uitgelekt, deze nog wat gekruid met peper,
zout en paprikapoeder. Ik kan me voorstellen dat je het gerust wat pikanter kan
maken door bv cayennepeper toe te voegen, of een halve fijngesneden chilipeper
erbij te voegen.
Ik heb dus de paprika's met de kruiden en wat olijfolie gemixt.
Roer dit door de hummus en zet koel weg.
Als tweede variarie heb ik de hummus gemengd met een dikke eetlepel groene
pesto. Je kan eventueel ook wat meer pesto toevoegen, maar ik vond dat er een
subtiele pesto smaak in de hummus zat, zonder dat hij echt overheersend werkt.
Ik vroeg me al een tijdje af wat ik met de koriander en dille in mijn
kruidentuintje kon aanvangen. Deze twee hebben zo'n grote groeischeut gehad dat
ik niet meteen wist wat ermee aan te vangen.
Dus heb ik besloten om een mengeling te maken met gelijke delen koriander en
dille.
Zorg dat je ongeveer 50 gram
verse koriander en 50 gram
verse dille hebt na het schoonmaken, of koop gewoon een pakje uit de supermarkt.
Mix deze twee met olijfolie, let op, dit kan serieus spatten, en de kruiden
mixen in eerste instantie niet zo goed, niet opgeven, verder mixen, het
resultaat is het waard!
Nadat je kruiden gemixt zijn (ook niet té lang mixen, anders blijven de kruiden
niet mooi groen) voeg je ze bij de hummus, voeg het misschien in verschillende
beurten toe en proef na elke beurt of de smaak degene is die jij lekker vindt.
Zet de potjes afgedekt in de koelkast, minstens 2 uur, zodat de smaken zich
goed kunnen mengen.
Serveer met geroosterd naanbrood, verse groentjes, bruin brood, whatever you
like!
31-05-2009 om 22:25
geschreven door Nienna Tasartir
Gezien ik lichtjes euforisch ben over mijn nieuwe aanwinst, de Canon EOS 450D, sleur ik dat ding tegenwoordig ook overal mee. Zelfs naar het werk, waar een collega vandaag toevallig trakteerde op mattetaarten. Ziehier mijn exemplaar ;-)
28-05-2009 om 20:34
geschreven door Nienna Tasartir
Op deze blog zal je foto's kunnen bekijken die ik genomen heb, van verschillende onderwerpen, gezien ik de trotse eigenaar ben geworden van een Canon EOS 450D en daar dus wel veel mee zal experimenteren. Je zal misschien ook berichten lezen over koken en de bijhorende recepten, zodat je ze misschien zelf kan uitproberen. Ook kan je wel is iets nalezen over boeken, gezien we met enkele vrienden een leesclub hebben opgericht. Die zal in oktober '09 drie jaar actief zijn. Waarschijnlijk zal ik van tijd tot tijd ook wel is iets posten over verbouwen, gezien ik midden in de verbouwingswerken zit van een huisje dat ik ongeveer een jaar geleden heb gekocht.
Onderwerpen genoeg dus, dus kom zeker en vast regelmatig is een bezoekje brengen!
Nienna
25-05-2009 om 21:06
geschreven door Nienna Tasartir
Enkele foto's van het trouwfeest van mijn nonkel en tante
Ik heb de eer gehad om het volste vertrouwen van mijn nonkel en tante te hebben bij hun huwelijk. Dit zijn enkele foto's die ik die dag genomen heb. Feel free to comment!
25-05-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Hier zie je enkele van de communiekaartjes die ik ontworpen heb voor het zoontje van een vriendin. De foto's zijn genomen in Oostende. Laat gerust opbouwende commentaar na, een mens is nooit te oud om te leren, nietwaar?
Nienna
25-05-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
 "Wink"){kind=icon}
