Gisteravond waren mijn oom, tante, neef, vrouw van neef en hun dochtertje uitgenodigd voor een barbeque. Ik stond in voor het aperitief, wat (alweer) de aalbessencocktail was. Opnieuw werd hij de hemel in geprezen, samen met nog enkele goedbedoelde suggesties. Deze hebben we allemaal meteen uitgeprobeerd, om tot de conclusie te komen dat de originele versie toch nog altijd het beste is.
Er is gespeeld geweest met de hoeveelheid cointreau, maar teveel is nu eenmaal teveel. En de limonade hebben we ook is vervangen door cava, maar het zoete van de witte limonade zorgt voor het goede evenwicht met de aalbessen blijkbaar.
Verder deze week, na nogmaals confituur te maken, en nog enkele kennissen te bedienen van een royale hoeveelheid aalbessen, ga ik de rest van de aalbessen plukken, wassen, pureren met de mixer en nadat het sap gezeefd is (en vervolgens lang genoeg laten staan zodat er onderaan in de kom een dikke laag bezinksel ligt, dit bezinksel laat je onderaan, giet voorzichtig het doorschijnende sap in een kom waar je het wil bewaren.) ga ik het proberen invriezen, om het cocktailseizoen hopelijk tot het einde van de zomer te trekken...
01-08-2010 om 15:41
geschreven door Nienna Tasartir
Update voor de frambozenrum: Vrijdagnamiddag heb ik de frambozen uit de
rum gezeefd. Bij de rum heb ik een flinke scheut suikersiroop gegoten,
en nog een dag laten koelen in de ijskast.
Dit goedje blijkt lekker te zijn, volgens de proefkonijnen, maar heel
sterk.
Nu, volgens ons moet dit heel lekker zijn om te gebruiken als basis voor
mojito, frambozen en munt gaan perfect samen, net als frambozen en
limoen, hoewel ik niet zoveel limoen zou gebruiken als in een gewone
mojito. En dit goedje aanvullen met goed gekoeld spuitwater.
Dit lijkt mij een goede aperitief!
Ik zal de non-alcoholische versie proberen, wanneer één van jullie lezers daar op het WereldWijdeWeb de versie met alcohol maakt, laat mij vooral weten of het lekker smaakt!
Gezondheid!
26-07-2010 om 17:38
geschreven door Nienna Tasartir
Omdat 1 "verplicht" boek per maand nu eenmaal wat veel is om tegenwoordig uitgelezen te krijgen, schranken we al een ganse tijd, een maand boekbespreking, een maand spelletjes.
Deze maand was het aan mij om de spelletjesnamiddag te organiseren.
Op het menu stond: - Gevulde paprika met quinoa, salade en ciabattabrood - Vanille-ijs met zelfgemaakte frambozencoulis en slagroom
Voor de paprika's heb ik 2 halve paprika's per persoon gerekend.
Bereiding: - Bak de ciabata's in de oven, zoals op de verpakking staat. - Zet het water op om te koken, samen met het groentenbouillonblokje. - Spoel de quinoa grondig onder stromend water, als je dit niet doet, zal de quinoa bitter smaken. - wanneer het water kookt, giet je de quinoa in het kokend water, laat 12 minuten koken en giet dan af, spoel meteen met koud water. - Terwijl de quinoa kookt, reinig je de paprika's, snijd je ze in twee en verwijdert de zaadlijsten. - Schik de paprika's in een ovenschotel. - Bak de fijngesnipperde ui en het geperste lookteentje glazig in olijfolie. - Voeg de fijngesneden (verse) kruiden toe, roer nog even om voor je de quinoa en de fijngesneden gedroogde tomaten erbij voegt. - Kruid met peper en zout, voeg er de balsamicocrème naar smaak aan toe. - Roer nog even goed om voor je dit mengsel in de paprika's schept. - Verwarm de oven voor op 200°C. - Wanneer de paprika's gevuld zijn, vul je de rest van de ovenschotel bij met water (tot ongeveer halverwege de paprika's). - Indien je wenst, kan je hier de overschot van je verse kruiden in leggen, (ik pluk altijd teveel verse kruiden, vandaar) - Bedek de ovenschotel met aluminiumfolie, zodat er een soort van stoomzakje ontstaat. - Laat de paprika's 45 minuten in de voorverwarmde oven staan. - De paprika's stomen nu in het water met de kruiden gaar, er is geen risico op aanbranden, en ik heb mijn handen vrij om spelletjes te spelen.
De frambozencoulis, dat is een ander verhaal. Sorbet maken zonder ijsmachine is niet zo handig heb ik gemerkt. Na elk uur polshoogte te gaan nemen in de diepvriezer, was ik het zo beu, dat ik na 4 x te gaan kijken de moeite niet meer deed. Met als gevolg dat de sorbet dus gewoon een blok gekleurd ijs is geworden, totaal niet schepbaar.
Maar, niet getreurd, deze mislukte sorbet is nog steeds een heerlijke frambozencoulis!
Ik heb de frambozen gepureerd, aan de kook gebracht met water en suiker, en limoensap bijgevoegd. Dit was het plan voor de sorbet natuurlijk.
Maar gezien dat de sorbet gewoon één groot ijsblok is geworden, heb ik de "sorbet" laten ontdooien en gebruikt als coulis bij ambachtelijk gemaakt vanille-ijs en slagroom.
Een heerlijk dessert om een toffe zondag mee af te sluiten.
26-07-2010 om 17:36
geschreven door Nienna Tasartir
Naast de aalbessen die hun rode, overvloedige aanwezigheid duidelijk kenbaar maken in de tuin, zijn ook de frambozen sterk aanwezig.
Na al ettelijke kilo's verdeeld te hebben onder familie, vrienden en collega's, en natuurlijk zelf opgesmuld te hebben, ben ik aan het experimenteren geslagen.
Ik heb er limonade mee gemaakt:
Een grote hoop frambozen plukken, wassen en controleren op eventuele ongenode gasten en mixen in een kom.
Deze coulis van frambozen schep je in een groot glas (denk Kriekglas) en daar doe je 2 eetlepels suikersiroop bij, enkele fijngestampte muntblaadjes en leng je aan met (alweer) citroenlimonade (of Sprite, of 7-up).
Een extra touch wordt verkregen als je er een scheutje cointreau bijgiet. (restjes opwerken van de ladiesnight).
De rest van de coulis staat klaar om morgen verwerkt te worden tot frambozensorbet, waarschijnlijk probeer ik gezamelijk ook is een aalbessensorbet.
Het experiment van vandaag is frambozenrum.
Vorig jaar hadden we al frambozen opgelegd in wodka (een grote bokaal vullen voor 1/3 met gewassen, rijpe en gezonde frambozen) en na een weekje was de wodka klaar voor gebruik, en een hit in de omgeving. Toen de wodka op was, en de in wodka geweekte frambozen over waren (die worden wit trouwens, als ze lang in wodka liggen, dus niet schrikken!) besloot mijn moeder om de wodkaframbozen bij de sangria voor de barbeque te gieten.
Natuurlijk hoeft niet gezegd dat onze gasten hun feestneus al ophadden voor het aperitief afgelopen was! (ondanks de vele hapjes die erbij werden geserveerd).
Maar terug naar de frambozenrum.
Mijn plan is om de frambozen, schoongemaakt en in stukjes getrokken (om in de fles te passen) een week te laten weken in de rum, en om zaterdag de frambozenrum door een vergiet te gieten (om de pitjes te verwijderen die ik onvermijdelijk heb gecreëerd door ze in stukken te trekken om door de flessenhals te passen). Ik had een fles rum staan die voor 3/4e gevuld was, daar heb ik frambozen bijgevoegd tot de rum bijna uit de fles ging lopen (3/4e van de fles is gevuld met stukjes framboos).
Nu dagelijks nog is de fles omdraaien, om goed te mengen, het resultaat zal ik zaterdag weten, hopelijk is het een even groot succes als de frambozenwodka!
19-07-2010 om 22:46
geschreven door Nienna Tasartir
Aalbessen cocktail en fruitige bruschetta's op de ladiesnight
Laatst was ik gastvrouw van een heuse Sex and The City ladiesnight.
Natuurlijk wou ik de klassieke "Sex and The City" cocktail maken, cosmopolitan. Maar aangezien ik zoveel rijpe aalbessen in de tuin heb staan, besloot ik om mijn eigen variant van een cosmopolitan te maken.
Vermoedelijk schiet er niet zoveel meer over van het originele recept, maar smaken deed het allessinds!
Ik trok vol goede moed naar de aalbessenstruik, waarvan de takken afhingen van de rijpe aalbessen, en daar plukte ik een groot vergiet aalbessen.
Later werden de bessen gewassen, gecontroleerd op hun gezondheid en van hun steeltjes geritst.
Om vervolgens in een grote kom te belanden, samen met een mixer op volle kracht.
Eens alles gemixt was, heb ik het gezeefd.
Een goede tip van een vriendin: vergiet boven kom plaatsen, de aalbessenmassa in het vergiet doen, een klein bordje met een groot, zwaar blik erop doet de rest.
Regelmatig is de pulp uit het vergiet halen, en enkele lepels verse aalbessenmassa in het vergiet voegen.
En zo door, tot de volledige massa gezeefd is.
De kleur is donkerroze, bijna rood.
Deze massa liet ik goed koelen in de koelkast, terwijl ook de cointreau koud stond, toen perstte ik een 4 tal limoenen uit.
En dan, op het laatste, voor de ladies in vol ornaat hun entree maakten, goot ik alles samen, aalbessensap, cointreau, limoensap en een fles citroenlimonade.
De verhoudingen maakte ik op smaak, gezien ik niet zo houd van sterk doorsmakende alcohol, was het voornamelijk aalbessensap, limonade en limoensap.
De lekkerste cosmopolitan ooit! (Volgens mijn bescheiden mening, natuurlijk.)
Natuurlijk was er ook fingerfood ter plaatse, enfin, dat was de bedoeling, maar is lichtjes anders uitgedraaid
Het was dodelijk warm, dus besloot ik om het voornamelijk in een fruitige sfeer te houden.
Er was: - Cubaanse Ananas (verse, rijpe, zoete ananas in blokjes gesneden met een rode ui, chilipoeder en koriander) - Carpaccio van gele en groene kiwi (rijpe kiwi's van beide kleuren in dunne schijfjes snijden en dakpansgewijs op een bord leggen, besprenkelen met een vinaigrette van honing en limoensap) - Tartaar van mango en munt (een rijpe mango in kleine blokjes snijden en mengen met verse, fijngesneden munt) - Avocado met limoensap, olijfolie en versgemalen peper en zout, ideaal met kerstomaatjes.
Dit alles serveerde ik met sneetjes geroosterd Prokorn brood en verse kaas (zoals Philadelphiakaas).
Reken maar dat de ladies gesmuld hebben!
In de ganse heksenketel waarin je je bevindt als je gastvrouw bent, ben ik vergeten om foto's te maken, maar ik zal zeker en vast proberen om de recepten later duidelijker op te schrijven en bijhorende foto's te plaatsen, want het was in mijn ogen zeker en vast voor herhaling vatbaar!
19-07-2010 om 22:29
geschreven door Nienna Tasartir
Dit recept is één van de toppers hier thuis. Het recept komt van mijn tante, die Spaanse roots had en die jammergenoeg al jaren overleden is. Je kan de kip vervangen door kalkoen, of door Quorn als je Donderdag Veggiedag volgt, of gewoon vegetariër bent.
Deze hoeveelheden zijn voor 2 personen: - 2 kalkoenlapjes of 2 halve kipfilets, in blokjes gesneden - 1 rode paprika, in blokjes gesneden - 1 groene paprika, in blokjes gesneden - 1 tomaat, het tomaatvlees in blokjes gesneden - 1 bouillonblokje, ik gebruik steeds groentenbouillonblokjes - 1 sjalot, fijngesnipperd - 1 teentje look, uitgeperst - 1 soeptas rijst - 1 potje saffraanpoeder (of 1/2 tl saffraandraadjes) - 2 el chilisaus - olijfolie of boter om de kip in aan te braden
Bereiding: - Breng een kom water aan de kook en voeg de rijst toe. Indien je saffraandraadjes gebruikt, doe je deze nu in het water. - Bak de kip aan in de olie of boter, tot de blokjes goudbruin zijn - Voeg de sjalot en look toe en laat eventjes stoven. - Voeg de paprika's en tomaat toe, samen met het verkruimeld bouillonblokje. - Terwijl de kip met groenten verder gaar sudderen, kruid je dit met de chilisaus, peper en zout. - Wanneer de rijst gaar is, giet je hem af en doe je de rijst in een serveerkom, wanneer je saffraanpoeder gebruikt, roer je het poeder nu door de rijst. Schep de kip en groenten nu onder de rijst. - Klaar!
Smakelijk!
P.S. Je kan eventueel ook nog een fijngesneden wortel bij de groenten voegen. P.P.S. Indien je van pikant houd, kan je er een snuifje chilipoeder bijvoegen, voor een pikantere smaak.
10-04-2010 om 19:15
geschreven door Nienna Tasartir
Jaren geleden zag ik op tv Jamie Oliver zelf hamburgers maken, zijn beroemde Elvis burger. Ikzelf, nu eenmaal in het bezit van het Fast-Food gen, heb een zwak voor hamburgerrestaurants, mijn vader ook, maar mijn moeder die heeft er een bloedhekel aan. Dus, ideale moment om dit zelf is te proberen. Vlug-vlug de ingrediënten genoteerd en de wagen ingesprongen op weg naar de dichtstbijzijnde supermarkt om inkopen te gaan doen.
's Avonds, toen de papa thuiskwam en de voorbereidingen van de hamburgers zag staan, zag hij de avondmaaltijd wel helemaal zitten.
Bon, sinds die bewuste avond, jaren geleden, gaan we niet meer naar hamburgerrestaurants, kopen we geen klaargemaakte hamburgers meer, maar maak ik steeds grote hoeveelheden hamburgers die ik invries. Want onze pa wil geen andere hamburgers meer eten.
In die jaren is het recept van Jamie natuurlijk aangepast naar onze smaak, dit is mijn versie:
Voor de hamburgers (voor ongeveer 20 burgers): - 1 kg gemengd gehakt (varkens-rundsgehakt) - 1/2 kg americain (gemalen rundsvlees) - 1 rode chilipeper, zaadjes en zaadlijsten verwijderd en fijngesnipperd - 1/2 rode ui, fijngesnipperd - 1 ei, losgeklopt - 1 handvol paneermeel - 1 tl zachte mosterd, of als je van de pittige smaak van mosterd houdt, kan je experimenteren met graantjesmosterd of dijonmosterd. - 1 el vers geraspte parmezaanse kaas - 1/2 tl gemalen nootmuskaat - 1/2 el gedroogde rozemarijn - 1/2 el gedroogde oregano - 1 tl worchesterchiresaus - enkele druppels tabasco - peper en zout
Voor het garnituur: - 1 krop ijsbergsla - 2 tomaten, in schijfjes gesneden - schijfjes zoet-zure augurken - gedroogde uien - saus (ik hou van mammoetsaus, mijn vader houdt van een mengsel van mayonaise en tomatenketchup) - hamburgerbroodjes, of ciabatabroodjes als je liever de Italiaanse tour op gaat.
Optioneel: - sneetjes smeltkaas indien je er een echte cheeseburger van wilt maken.
Bereiding: Doe alle ingrediënten voor de hamburgers in een kom en meng goed. Indien het mengsel nog te 'nat' is, kan je er nog wat meer paneermeel bij doen. Neem een handvol gehaktmengsel, rol het in een balletje, en druk het plat op het aanrecht, zo vorm je hamburgers. Indien je de hamburgers wenst in te vriezen, dan raad ik je aan om tussen de lagen hamburgers bakpapier te leggen, dit is wat vettig en voorkomt dat de burgers aan het papier vriezen.
Bak de hamburgers aan in boter of olijfolie, rooster de broodjes tot ze goudbruin zijn en garneer met de sla, saus, gedroogde ui, augurk, tomaat... Indien je smeltkaas gebruikt, ben je beter dat je dit net onder je hamburger of boven je hamburger legt, zodat de kaas heerlijk smelt door de warmte van de hamburger.
Smakelijk
08-04-2010 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Ik heb nogal een collectie kookboeken staan, regelmatig ga ik me te buiten aan alweer een nieuwe aankoop. In het huisje zal ik zeker en vast een extra boekenkast moeten aanschaffen om alle kookboeken in de keuken te kunnen bijhouden, zo komt er dan weer plaats vrij in mijn andere boekenkast voor alweer andere boeken.
Naast de kookboeken, heb ik ook een lichte verslaving aan de 'kookmagazines', die koop ik wanneer ik ook maar denk dat er iets lekker in staat. Op geregelde tijdstippen zet ik me dan aan het werk, de keukentafel vrijmaken, verzamelschrift bij de hand, schaar, lijm en een stapel magazines. Die blader ik rustig door, elke pagina uitscheurend waar ik denk dat ik ooit is iets van ga klaarmaken. En die recepten natuurlijk het liefste met een mooie foto erbij, die knip ik voorzichtig uit en kleef het in het verzamelschriftje, dat eigenlijk ook al geen schriftje meer is, maar zelf al uit zijn voegen aan het groeien is. Zoveel te proberen, proeven, klaar te maken, lezen, en zo weinig tijd...
Soit, genoeg over verzamelschriftjes en te veel te doen in te weinig tijd... In avent-première, de appelcrumble met kletskoppen voor oudejaarsavond!
Dit is een receptje dat ik ooit is uit een tijdschrift heb geknipt en in mijn verzamelschriftje heb gekleefd. Ik denk dat het uit "Proeven" of "Delicious" kwam, maar dat kan ik niet meer met zekerheid zeggen. In elk geval, dit is de eerste keer dat ik het recept maak (en dus volgens het originele recept) de volgende keer voeg ik er nog wat rozijntjes en eventueel wat gehakte noten toe voor wat meer bite. Maar niettemin was dit tot nu toe de lekkerste crumble die ik ooit gegeten heb!
Dit recept was de generale repetitie voor Oudejaarsavond, wijzigingen die ik erbij wil aanbrengen staan op een post-itje genoteerd en bovenop het recept geplakt. Volgens mij zullen ze hiervan smullen met oudejaarsavond... En als zij het niet doen, zal ik het wel opeten!
Voor 4 personen: - 4 zoete appels - 1 tl kaneelpoeder - 120 gr zelfrijzende bloem - 45 gr rietsuiker - 45 gr bruine suiker - 60 gr boter - 60 gr kletskoppen, verkruimeld. (deze koekjes vind je gemakkelijk in de supermarkt)
Verwarm de oven voor op 180°C. Schil de appels en snijd in blokjes. Meng een eetlepel van de verkruimelde kletskoppen met de kaneel en een eetlepel rietsuiker, strooi dit over de appels. Meng de zelfrijzende bloem met de rest van de griessuiker, de bruine suiker en de verkruimelde kletskoppen. Voeg er de boter aan toe en meng het geheel met de hand. Verdeel het deeg evenredig over de appels en bak in 40 min. gaar in de voorverwarmde oven.
Smakelijk!
14-11-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Vandaag heb ik een productief dagje achter de rug. Na de volledige voormiddag rondgereden te hebben om vanalles en nog wat te gaan inkopen, heb ik me deze namiddag beziggehouden met een grote kom soep te maken.
Soep maak ik altijd in grote hoeveelheden en die vries ik dan in in potjes van 1/2 liter. Voornamelijk voor de Oma, die niet zo goed meer te been is en de fut niet meer heeft om dagelijks haar portie groenten klaar te maken, wanneer ik soep maak voor haar, doe ik ze in potjes van 1/2 liter, breng ik ze haar dezelfde dag, of soms een dagje later, hangt er van af hoe laat op de avond ik nog aan het mixen was. Daar aangekomen verdwijnen de potjes in haar vriezer en haalt ze 's morgens een potje uit van de soep waar ze zin in heeft en die eet ze dan 's middags op met brood.
Mijn pompoensoep is één van haar favorieten. Ze benadrukt steeds weer dat mijn soep geen "pompoensoep" is, maar "pompoen-GROENTENsoep"!
Op haar vraag met extra veel Franse selder (deze soort smaakt veel meer door dan de gewone selder)
Voor een grote kom heb je nodig:
1/2 pompoen (ongeveer 2 kg) 1 dikke ui 2 preistengels (enkel het wit van de prei) 5 dikke wortels 1 blik gepelde tomaten van 800 gr (of meer of minder, naar jouw smaak) 2 takjes (franse) selder, of naar smaak Peper & zout Currypoeder 2 liter water 2 groentebouillonblokjes Boter
Ik begin steeds met alle groenten schoon te maken en te snijden. Fruit de ui glazig in de boter, voeg nadien de wortels, pompoenblokjes, prei toe en stoof ook nog even aan. Nadien voeg je het blik gepelde tomaten toe, roer nog even om en voeg er het water en de bouillonblokjes aan toe. Voeg de selder toe en zet het deksel op de pan. Laat koken tot de groenten gaar zijn. Mix de soep en kruid met peper, zout en 1/2 koffielepel currypoeder.
Soms laat ik het currypoeder achterwege en voeg ik salie, rozemarijn en tijm toe ter variatie.
Smakelijk!
10-11-2009 om 17:03
geschreven door Nienna Tasartir
Dit is één van mijn persoonlijke favorieten, iets dat ik klaarmaak wanneer ik geen zin heb om na te denken over wat ik ga klaarmaken. Aangezien ik in een dorpje woon waar de dichtstbijzijnde supermarkt 5 kilometer verder ligt, is het nodig om vooraf na te denken over wat je die week wilt klaarmaken.
Gezien ik in Brussel werk en ik een vriendin heb die me op sleeptouw neemt langs haar favoriete winkels in Brussel, doe ik ongeveer om de twee à drie maand grote boodschappen in die desbetreffende winkels.
Zo is er aan het kanaal, op dezelfde straat van het opvangcentrum voor asielzoekers Klein Kasteeltje een Pakistaanse groothandel in kruiden, daar ga ik mijn voorraad kruiden inslaan, wel allemaal verpakt in plastic zakjes van 100 gram, maar beduidend veel goedkoper dan de potjes die je in de supermarkten koopt, ik vul dan de potjes opnieuw aan met de kruiden die ik in de groothandel koop en de rest van het zakje sluit ik hermetisch af en bewaar ik in het donker om smaakverlies tegen te gaan.
Ook is er een Aziatische supermarkt waar ik dan weer mijn voorraad rijst, noedels en andere aziatische ingrediënten ga inkopen, de prijs hiervan is ook weer veel lager dan in de standaard supermarkten met een uitgebreid aanbod.
Goed, je hoeft helemaal de reis niet te maken langs de verschillende winkels die ik hierboven beschrijf, je kan dit alles gerust vinden in de supermarkt. Maar ik hou ervan om een ganse dag boodschappen te doen en voorraden in te slaan voor toekomstige kookavonturen.
Maar ik wou eigenlijk vertellen over de groene curry die ik vaak klaarmaak, echt comfortfood voor mezelf.
Wat heb je nodig (voor 4 personen):
- 500 gr gemengde groenten (wat je zelf lekker vindt, ik gebruik meestal een rode paprika, een courgette, een ui, enkele stukjes babymaïs, een handje broccoliroosjes, een dikke wortel, peultjes, sojascheuten...)
- 1 blik kokosmelk van 400 ml
- 1 potje groene currypasta
- Olie om de groenten in aan te bakken, ik gebruik meestal sesamolie
Bereiding:
- Maak de groenten schoon en snijd ze in stukken
- Verwarm de olie in de wok en voeg de ui en eventueel look toe. Laat de ui glazig worden.
- Voeg de groenten toe en laat ze heel even roerbakken
- Voeg een eetlepel groene currypasta toe en schep de groenten om zodat de pasta zich kan vermengen met de groenten.
- Voeg het blik kokosmelk toe en laat de groenten verder garen in de kokosmelk.
- Zet het vuur uit wanneer de groenten de juiste knapperigheid bereikt hebben volgens jou.
- Serveer met sobanoedels, basmati- of jasmijnrijst.
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:24
geschreven door Nienna Tasartir
Laatst waren we met enkele vriendinnen samengekomen bij Rozemarijn (blog: http://thelifeofrozemarijn.blogspot.com/ ) om de menu voor Oudejaarsavond vast te leggen. Eerst kwam het gebruikelijke bijpraten en bewonderen van Pebbles, het dochtertje van Rozemarijn en na urenlang gesnuffel in een selectie van mijn kookboekenbibliotheek zijn we eruit geraakt en stellen we u volgende menu voor: Aperitiefhapjes Pompoen-wortelsoep met kokosmelk en gember Salade met geitekaasje in bladerdeeg Tortellini gevuld met ricotta geserveerd met courgettes Dessertbord met appel-kletskoppencrumble, tiramisu, duo van witte en bruine chocolademousse.
Na al dat gesnuister in kookboeken en denken aan eten knorden onze maagjes er duchtig op los. Dus besloten we om de koelkast van Rozemarijn te plunderen. We vonden daar nog een restje pompoen, enkele flink uit de kluiten gewassen wortels, een ui, een bol knoflook, een pakje geraspte parmezaanse kaas en in de kast stond er een pak risottorijst naar ons te lachen. Zo ontstond onze pompoen-wortelrisotto. (voor 4 personen) De pompen en wortel waren nog knapperig, waar ik wel van houd, dat je de structuur van de groenten nog herkent. Door parmezaanse kaas toe te voegen werd de risotto heerlijk smeuïg.
Hiervoor heb je nodig: - 500 gr pompoen (schoongemaakt en in dobbelsteentjes gesneden) - 500 gr wortelen (schoongemaakt en in stukjes gesneden die ongeveer even groot zijn als de pompoenblokjes) - 1 ui, (schoongemaakt en in blokjes gesneden) - 1 teentje knoflook (schoongemaakt en door de lookpers gehaald, of heel fijn gesneden) - een 10-tal blaadjes salie (gewassen en fijngesneden) - een takje rozemarijn (gewassen en de blaadjes van de steel gerist) - enkele takjes tijm - peper en zout - 1 groentebouillonblokje - 1 zakje geraspte parmezaanse kaas. - Olijfolie - 1 maatbeker met 1 liter water - 500 gr risottorijst
Bereiding:
- Begin met alle groenten en kruiden schoon te maken en te snijden. - Verhit de olijfolie in de (anti-aanbak)pan en fruit de ui tot hij glazig is, voeg dan de knoflook, pompoen en wortel bij. - Laat deze enkele minuten in de pan bakken in de olie. - Voeg na 2 minuten de risottorijst toe, verkruimel het bouillonblokje erover en roer goed door elkaar - Voeg een beetje water toe en roer door elkaar. - Voeg de kruiden toe (houd een blaadje salie, een klein takje rozemarijn en een takje tijm achter ter presentatie indien je dat wenst) - Wanneer het water opgenomen is door de rijst, voeg je opnieuw wat water toe. - Zo ga je verder tot de rijst gaar is. - Ter afsluiting roer je er de parmezaanse kaas onder tot je de gewenste smeuïgheid verkrijgt, de rest van de kaas zet je op tafel zodat de meer ferventere kaasliefhebbers desgewenst nog wat kunnen bijnemen. - Serveer de rijst in de pan met bovenaan de kruiden erop gepresenteerd
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:03
geschreven door Nienna Tasartir
Vroeger ging ik regelmatig 's zondags op stap met een vriendin van me die in Brussel woont, dan ging ik 's morgens bij haar, snuffelden we in kookboeken met een tas thee bij de hand, stelden we onze boodschappenlijst op en vertrokken we richting Zuidmarkt.
Daar werden we ondergedompeld in alle verschillende smaken en culturen. En ik genoot!
Deze keer hebben we de uitstap opnieuw gedaan, maar zonder de voorpret van de kookboeken te bestuderen, dus besloten we ter plaatse om een aloude klassieker klaar te maken: couscous met 7 groenten. (vermoedelijk wel voor 6 personen)
Wat heb je nodig?
- olijfolie - peper en zout - groentebouillonblokje - Saffraan, of kurkumapoeder, wat je in huis hebt, om de couscous een kleurtje te geven. - Harissa (rode peper pasta, te verkrijgen bij de Marokkaanse buurtwinkels, en tegenwoordig zelfs in de grote supermarkten) - 1 doos instantcouscous (heel belangrijk dat het instant is, de normale moet gestoomd worden, dat vind ik nogal omslachtig)
Vind je gewoon in de supermarkt, staat bij de deegwaren en
rijst. Hier heb je waarschijnlijk nog de helft van over, maar daar kan
je dan salades mee maken later. Ik heb altijd zo'n doos in de kast
staan. - 1 pakje rozijnen (bruin, blond, gemengd, blijft allemaal gelijk) - een tiental gedroogde abrikozen - 1 potje couscouskruiden (oftewel Ras-el-Hanout) verkopen ze tegenwoordig ook al in de supermarkt. - 500 gr wortelen - Rapen (zo'n bundeltje) - 3 Courgettes - 5 à 6 Tomaten of een groot blik tomatenblokjes - 3 Paprika's (zo'n stoplichtpakketje is goed: een rode, gele en groene) - Ui (1 dikke ui, ter grootte van een tennisbal, of twee kleinere) - 2 teentjes look - 2 Aubergines
Bereiding: - Zet de rozijnen en de gedroogde abrikozen te week in kokend water. - Maak de groenten schoon en snijd ze allemaal in grote stukken. (ik beloof het je, dit is het langste werk) - Verhit de olijfolie in een (heel) grote kookpot van een soepketelformaat of verdeel alles over 2 kleinere kookpotten indien je zo geen grote kookpot bezit. - Bak de ui en de look glazig in de olie, voeg de groenten toe en laat ze even aanstoven. - Voeg de tomaten toe en een glas water - Kruid goed met Ras-el-Hanout en peper en zout. - Zet op een zacht vuurtje met het deksel op de pot en laat zachtjes garen, roer regelmatig om. - Wanneer de groenten gaar zijn neem je een glazen kom en doe je daar de instantcouscous in, kruid met saffraan of kurkuma, voeg een verkruimeld groentenbouillonblokje, de rozijnen en de in blokjes gesneden geweekte abrikozen toe en een scheutje olijfolie. - Overgiet met kokend water, tot het water een cm boven de couscous staat. (liever later nog wat water bijvoegen dan een te natte couscous te verkrijgen, dus wees zuinig met het water) - Zet een deksel op de kom en laat de couscous opzwellen. - Haal de couscous door elkaar met een vork en serveer samen met de tajine.
Je kan er ook altijd nog een takje platte peterselie en een takje koriander bijvoegen, wanneer je dat graag hebt.
Je kan ook variëren met groenten, je kan er bijvoorbeeld champignons, pastinaken of pompoen in verwerken.
De restjes kan je invriezen voor een volgende keer wanneer je geen tijd zou hebben om te koken, dan hoef je enkel de couscous klaar te maken en je groenten op te warmen voor een gezonde, snelle maaltijd.
Smakelijk!
26-10-2009 om 16:03
geschreven door Nienna Tasartir
Vandaag kwam de buurman krieken brengen uit zijn tuin, het ideale moment om nostalgisch te worden en ze op te leggen in jenever.
Vroeger legde mijn grootmoeder elke zomer enkele kilo's krieken op in jenever, gezoet met suiker. Om later op het jaar fier als een gieter de bokalen uit de kelder te halen wanneer de familie op bezoek was met Allerheiligen en andere feestdagen. Ze gaf haar twee zoons en haar dochter elk een bokaal mee om thuis te consumeren, terwijl zij er zelf ook nog een achter de hand hield voor de koude winteravonden.
Ondertussen waren de krieken al bruin en geribbeld geworden door enkele maanden te zwemmen in alcohol en suiker. De suiker werd volledig opgenomen door de jenever, hierdoor werd dit een lekker zoet drankje om bij het haardvuur te drinken en ondertussen de krieken met een lepel te verorberen. Wees maar zeker dat ik 's avonds goed sliep!
Wat heb je nodig? 1 kilo krieken 1 kilo kristalsuiker 1 liter jenever 1 handvol bruine kandijsuiker 1 weckpot van ongeveer 2 liter inhoud
Begin met de bokaal goed schoon te maken, hygiëne is heel belangrijk! Ontdoe de krieken van hun steeltjes en controleer elke kriek, degene waar je twijfels bij hebt, gooi je weg, liever een kriek minder, dan eentje die de ganse boel verziekt. Laat ze uitlekken op een propere, droge keukenhanddoek. Strooi een laag van ongeveer 1 cm suiker onderaan in de bokaal. Leg er een laag van ongeveer 2 cm (droge) krieken op, strooi terug een laag suiker, vervolg met een andere laag krieken, en zo verder tot de krieken op zijn. Eindig met de rest van de suiker. Erbovenop leg je het handvol bruine kandijsuiker, dan giet je de fles jenever in de bokaal. Sluit de bokaal goed af en zet op een donkere, koele plaats.
Moest je toevallig op die plaats zijn, en je denkt aan de krieken in jenever, neem de bokaal ter hand en schud er is mee, zodat de suiker zich beter kan vermengen met de jenever.
Wanneer je ziet dat de jenever roodgekleurd is en de suiker volledig opgelost is, dit is ongeveer 3 à 4 maand later, zijn ze klaar om van te genieten.
Dus, vlij je neer in de zetel met een glaasje krieken in jenever, of maak er een ijsje van met een bolletje vanille-ijs en slagroom.
30-06-2009 om 21:30
geschreven door Nienna Tasartir
De laatste tijd denk ik vaak aan aalbessen en cassisbessen (of ook wel zwarte bessen genoemd).
Ik heb namelijk 2 struiken van elk in mijn tuin staan. Die zijn daar geplant door de vorige eigenaar.
Nu,
eigenlijk eet ik die dingen niet zo graag, ze zijn te zuur naar mijn
smaak, mijn maag protesteert als ik er een handjevol van eet. Maar, ze zijn er nu eenmaal, en ze zijn er massaal. De
laatste week heb ik van beiden denk ik al ongeveer 5 kg geplukt en
uitgedeeld aan buren, vrienden, collega's, meegegeven met m'n moeder
naar de schoolopvang. Overal werden ze enthousiast onthaald. Behalve
bij mij dus. Behalve confituur van maken, weet ik ook niet echt wat ik er mee aan moet vangen. Als je een ideetje hebt, laat het me weten, ik probeer het met plezier uit.
Vandaag
was mijn vrije dag, dus trok ik deze morgen met m'n emmertje naar de
tuin en heb ik daar een emmertje van beiden vol geplukt. Dit is een foto van de oogst van vandaag.
Ik besloot om een gedeelte te houden en een crumble te maken.
Ik vond dat de zuurte van de bessen nog te hard doorkwam, dus heb ik in het recept alvast wat meer suiker ingecalculeerd.
Dit
recept is voor een grote ovenschaal, ik schat voor 6 personen,
aangezien het vrij zware kost is. Het is trouwens ook heel lekker met
een bolletje vanille-ijs.
Je hebt nodig:
300 gr
cassisbessen
300 gr
aalbessen
300 gr
bloem
200 gr
rietsuiker
150 gr
zachte boter, op kamertemperatuur
1,5 tl
bakpoeder
2 el maïzena
2 pakjes vanillesuiker
5 el rietsuiker
Verwarm de oven voor op 220°C
Maak de bessen schoon, haal
het uiteinde van de cassisbessen, rits de aalbessen van de steeltjes en
kijk goed na of alle bessen goed rijp zijn en intact zijn. Was ze onder
stromend water, laat ze uitlekken en leg ze in de ovenschaal.
Voeg dan de bloem, rietsuiker, boter en bakpoeder samen in een kom. Kneed tot je een brokkelig deeg verkrijgt, er mogen gerust wat grotere brokjes tussen zitten, die zorgen voor structuur.
Dan
strooi je het maïzenapoeder, vanillesuiker en de 5 el rietsuiker over
de bessen, schep om met een lepel zodat alles mooi verdeeld geraakt. De maïzena zorgt ervoor dat het sap van de bessen indikt.
Verdeel het deeg ruwweg over de bessen, zorg dat je een laag van ongeveer 1 cm dik hebt.
Zet
de schaal in de oven voor ongeveer 30 minuten, of indien de korst
vlugger goudbruin en krokant is, mag je het op dat moment al uit de
oven halen.
Serveer lauwwarm met een bolletje ijs, maar het is even lekker als het afgekoeld is. Een ideaal zomerdessert dus, helemaal van tevoren klaar te maken.
*** Een tip van een collega: indien je genoeg tijd hebt, maak je de bessen de avond ervoor schoon en leg je ze in de ovenschaal, bestrooid met de 5 el suiker, zet in de koelkast. Zo hebben ze tijdens de nacht genoeg tijd om de suiker op te nemen. Vervolg de rest van het recept zoals het hier geschreven staat ***
De
foto ziet er niet zo heel smakelijk uit, maar dat komt omdat dit het
eerste bord was dat opgeschept werd, en mijn twee linkerhanden
verknoeien dat nu eenmaal altijd
Ik heb de crumble meegenomen naar het werk, waar hij heel enthousiast werd onthaald. De schaal werd met plezier leeggeschraapt, met de mededeling dat ik gerust nog wel experimenten mee mocht nemen naar het werk.
Smakelijk!
24-06-2009 om 00:00
geschreven door Nienna Tasartir
Vandaag
was het leesclubbijeenkomst bij mij thuis.
Deze maand lazen we "Samir en Samira" van Siba Shakib, een Iraneese
vrouw die momenteel adviseur is van de NATO inzake Afghanistan.
Zij heeft al verschillende boeken geschreven, steeds over sterke vrouwen die
gebukt gaan onder het juk van de Taliban.
In Samir en Samira vallen we meteen binnen bij een vrouw die aan het bevallen
is van haar eerste kind.
Deze vrouw woont samen met haar man, de Commandant, in de Hindoe Koesj, het
gebergte in het Noord-Oosten van Afghanistan.
Even een geschiedkundig intermezzo:
De naam van de Hindoe Koesj betekent letterlijk: "Vermoordt de Hindu"
volgens Encyclopedia Americana. Deze naam werd gegeven als herinnering aan de
dagen toen de Hindu's als slaven uit het Indiase subcontinent stierven in de
harde Afghaanse bergen, terwijl zij vervoerd werden naar de mohammedaanse
rechtbank van Centraal Azië. De nam Hindu Kush verschijnt voor het eerst in
1333. Het is zeer veelzeggend dat één van de weinige plaatsen op Aarde ons niet
herinnert aan de overwinning van de winnaars, maar liever aan de slachting van
de verliezers, betreffende een genocide van Hindu's door de mohammedanen. Hier
zijn geen exacte aantallen van beschikbaar, in tegenstelling tot de Joodse
hholocaust. Volgens Encyclopedia Britannica zou er in december 1398 een
executie van minstens 50 000 gevangenen hebben plaatsgevonden. Volgens de New
York Times (edities mei en juni 1993) zouden de zigeuners, die in gans Europa
rondtrekken, afkomstig zijn van de Indiase slaven die meegevoerd worden over de
Hindu Kush.
Enfin, we komen dus het boek binnen terwijl een vrouw bevalt van haar
eerstgeboren kind, dat een jongen moet zijn, gezien anders de bloedlijn van de
man stopt. In gebieden waar de Koran tot op de letter gevolgd wordt, moet de
eerstgeborene een zoon zijn, anders gaat de bloedlijn niet verder, in andere
streken moet de man een zoon hebben, om het even het hoeveelste kind in rij de
desbetreffende zoon is.
De Commandant wil een opvolger voor hem, maar in plaats daarvan bevalt Daria
van een dochter. De commandant kan deze vernedering niet aanvaarden en besluit
om zijn dochter op te voeden als zijn zoon, en voor de buitenwereld te
verzwijgen dat ze een meisje is.
Daardoor leert Samira paardrijden, schieten, vechten, alles wat jongens doen in
de Hindu Koesj.
Maar er komt een moment waarop Samira ontdekt dat zij helemaal niet op dezelfde
manier plast dan de andere jongens; in shock gaat ze terug naar de tent waar ze
aan haar moeder vraagt of ze wel een echte jongen is.
Haar moeder bevestigt deze vraag met een klein 'jawel', haar vader blijft haar
aanspreken met 'jongen'. Maar binnenin weet ze dat ze niet hetzelfde is dan de
andere jongens.
Op een gegeven moment trekt haar vader samen met zijn troep terug naar de
oorlog, en sterft in de strijd.
Daria zou de zoveelste vrouw moeten worden van een onhebbelijke man uit de
stam, die dan het commando van de stam op zich zou nemen, Samir weigert.
Dezelfde nacht dringen twee vreemdelingen hun tent binnen en verkrachten Daria,
Samir wordt wakker en snijdt de keel over van de ene man, terwijl Daria
ondertussen een geweer kan bemachtigen en de andere kan doodschieten.
Door deze gebeurtenis moeten zij naar de stam gaan van de vreemdelingen, zodat
ze daar kunnen berecht worden, maar ze weigeren en besluiten te vluchten.
Ze vluchten naar de vader van Daria, die door de jaren heen zijn andere
kinderen heeft verloren in de oorlog, samen met zijn ene arm.
Hij zorgt voor hen, zo goed en kwaad als hij kan.
Hij stuurt Samir ook naar school en zorgt dat Samir bevriend wordt met Bashir,
de zoon van de commandant van zijn stam.
Bashir is alles wat een jongen niet moet zijn, mager, slap, vlug bang, durft
niet te paard rijden en verplaatst zich daarom op een ezel.
De commandant ziet op naar Samir en hoopt dat Samir wat van zijn kunnen
doorgeeft aan zijn zoon.
Ze worden uiteindelijk bevriend, Bashir helpt Samir met zijn achterstand op
school, Samir leert Bashir paardrijden.
Wanneer de winter komt en de stam wegtrekt naar het zuiden, kunnen Samira, haar
grootvader en haar moeder niet mee, omdat ze niet genoeg geld hebben om de reis
te maken, noch om een degelijke tent te kopen.
Ze dreigen om te komen van de koude, tot Samira de paarden die ze had
meegenomen van haar vader besluit te verkopen.
Deze paarden waren getraind in de nationale sport van Afghanistan, Boskasji, en
dus veel waard.
Ze houdt enkel de hengst die van haar vader is geweest.
Na een lange winter, doorgebracht in een koude, vochtige stal, geholpen door
arme mensen uit het dorp, komt de stam terug. Bashir is er niet bij, zijn
familie heeft het in de winter ook moeilijk gehad en hij moest gaan vechten in
de oorlog om geld te verdienen zodat de familie kon overleven.
Wel is zijn zus erbij, Gol Sar, die al een tijdje gevoelens heeft voor de
stoere Samir.
De commandant wil dat Samir, de meest begeerlijke vrijgezel van de stam, trouwt
met zijn dochter.
In werkelijkheid heeft Samira gevoelens voor Bashir, maar toch stemt ze toe om
te huwen met Gol Sar.
Na een tijd komt Bashir terug van de oorlog, en maakt hij zijn gevoelens voor
Samir duidelijk, hoewel beiden reeds wisten dat ze gevoelens hadden voor
elkaar. Samira bekent aan Bashir dat ze een vrouw is en verloofd is met zijn
zus.
Samen bedenken ze een plan om de verloving af te breken, zonder gezichtsverlies
voor Gol Sar.
Ze besluiten om Samir te laten sterven de dag na de huwelijksnacht.
Dan zou hij op een mijn lopen, die talrijk verspreid liggen in de Hindu Koesj.
Bashir zou aan zijn familie vertellen dat hij op zoek gaat naar werk, dan
zouden ze samen een leven kunnen beginnen waar niemand hen kent.
Maar dat leven als man en vrouw blijkt niet goed te lukken wanneer blijkt dat
Samira de vrijheden die een man zich kan permitteren, niet kan opgeven. Zo
blijft ze haar geweer op haar schouder dragen, zo wil ze nog steeds gaan jagen,
dingen die vrouwen niet zijn toegelaten.
Bashir kan hiermee niet leven, hij wil een vrouw die zich aan de regels houdt.
Beiden hebben een goed gesprek, en besluiten uit elkaar te gaan. Samira als
vrouw, op zoek naar een plaats waar je als vrouw in vrijheid kan leven, en
Bashir terug naar zijn stam.
Dit boek blijft toch wel even nazinderen bij mij. Het doet me beseffen dat vrijheid
voor een vrouw niet altijd zo vanzelfsprekend is als voor een man. Hoewel de
poetische schrijfstijl er op bepaalde momenten nét iets te veel aan is, en het
boek in het begin wat traag op gang komt. Missen we soms toch wat meer
diepgang. Zo verwachtte ik op bepaalde plaatsen in het verhaal een
gedetailleerde omschrijving, waar de schrijfster toch wat te gemakkelijk over
ging.
Ook vond ik het 'praten met het water' van de moeder van Samira teveel
aanwezig, terwijl dit bijzaak is.
Het kan wel bekeken worden vanuit de cultuur van het land, maar toch is het te
sterk aanwezig in het verhaal.
Toch krijgt het boek van mij een vrij hoge score, laat ons zeggen een 8/10 voor
de originele plot, ik vind het een meerwaarde om het boek gelezen te hebben,
het leest ook vlot weg eens je mee bent met het verhaal en de schrijfstijl,
maar ik denk niet dat ik meteen een tweede boek van Siba Shakib zou lezen.
Omdat de leesclub over de vloer hebben ook betekent dat ik kan experimenteren
met koken, heb ik enkele variaties gemaakt met Hummus.
Deze heb ik geserveerd met een assortiment groentjes in bijtklare stukjes
(komkommer, radijsjes, rode paprika, kerstomaatjes, olijven, worteltjes) en
geroosterd naanbrood. Het naanbrood heb ik gekocht bij Colruyt en ik had de
versies met look & koriander en de pittige Indiase kruiden.
Deze zijn heerlijk, en waarschijnlijk zullen ze ook lekker zijn bij de barbeque.
Voor de hummus heb ik me gebaseerd op een basisrecept en van daar gevarieerd.
Het basisrecept (voor 3 versies van 1 kommetje)
- 800 gr kikkererwten (uit blik, veel makkelijker dan degene die je eerst moet
weken en nadien nog koken)
- 3 eetlepels tahini (sesampassta, verkrijgbaar in de biowinkel)
- sap van 3 citroenen (of ongeveer 12 cl citroensap uit een flesje)
- peper en zout naar smaak
- olijfolie (genoeg om alles smeuïg te maken, begin met 3 eetlepels en voeg
eventueel nadien nog wat bij als je ziet dat het nog niet smeuïg genoeg is).
Doe alle ingrediënten samen in een kom of blender, en mix tot je de substantie
krijgt van een puree.
In principe kan je dit ook zo serveren, het is ook heel lekker op een donkerbruin
sneetje brood, met rauwkost.
Maar, je kan er ook voor opteren om de hummus te 'pimpen' zoals ik gedaan heb.
Wanneer je dit doet, heb je met deze hoeveelheid hummus genoeg voor 3
variaties. Neem dus 3 mengkommen waarover je de hummus verdeelt.
Als eerste variatie heb ik me gebaseerd op wat er nog in de kast te vinden was.
Er stond nog een pot geroosterde puntpaprika's.
Hiervan heb ik 3 paprika's genomen, uitgelekt, deze nog wat gekruid met peper,
zout en paprikapoeder. Ik kan me voorstellen dat je het gerust wat pikanter kan
maken door bv cayennepeper toe te voegen, of een halve fijngesneden chilipeper
erbij te voegen.
Ik heb dus de paprika's met de kruiden en wat olijfolie gemixt.
Roer dit door de hummus en zet koel weg.
Als tweede variarie heb ik de hummus gemengd met een dikke eetlepel groene
pesto. Je kan eventueel ook wat meer pesto toevoegen, maar ik vond dat er een
subtiele pesto smaak in de hummus zat, zonder dat hij echt overheersend werkt.
Ik vroeg me al een tijdje af wat ik met de koriander en dille in mijn
kruidentuintje kon aanvangen. Deze twee hebben zo'n grote groeischeut gehad dat
ik niet meteen wist wat ermee aan te vangen.
Dus heb ik besloten om een mengeling te maken met gelijke delen koriander en
dille.
Zorg dat je ongeveer 50 gram
verse koriander en 50 gram
verse dille hebt na het schoonmaken, of koop gewoon een pakje uit de supermarkt.
Mix deze twee met olijfolie, let op, dit kan serieus spatten, en de kruiden
mixen in eerste instantie niet zo goed, niet opgeven, verder mixen, het
resultaat is het waard!
Nadat je kruiden gemixt zijn (ook niet té lang mixen, anders blijven de kruiden
niet mooi groen) voeg je ze bij de hummus, voeg het misschien in verschillende
beurten toe en proef na elke beurt of de smaak degene is die jij lekker vindt.
Zet de potjes afgedekt in de koelkast, minstens 2 uur, zodat de smaken zich
goed kunnen mengen.
Serveer met geroosterd naanbrood, verse groentjes, bruin brood, whatever you
like!
31-05-2009 om 22:25
geschreven door Nienna Tasartir
Jaren geleden zag ik op tv Jamie Oliver zelf hamburgers maken, zijn beroemde Elvis burger.
 "Wink"){kind=icon}
