'Het Hellegat' in Holsbeek is een straat die onder de autosnelweg (E314) doorloopt en die in een valleitje ligt waar drie hellingen samenkomen. Alle hellingen hebben de naam 'De Kluis' of komen hierop uit. Nu gebruik een van die hellingen als sprinthelling. Wat houdt dit juist in:
Ik warm 30' à 45' op en begin aan volgend beulenwerk
12 x 20" sprinten aan 95% van uw maximale HS tussen elke sprint recup. van 35' tot 1'30" en na elke blokje van 12 sprinten een 10-tal km recup en dan terug hetzelfde liedje. Eerste en laatste sprint moet even snel zijn.
Dan cooling down van 45'
Als je zo'n blokje begint dan gaat het nog , maar eenmaal aan sprint 5 à 6 begonnen, dan begint de hel. Dan wordt het rechstaan op de trappers voorover hangen en doorbijten totdat de 20" gedaan zijn. En het wordt altijd moeizamer en moeilijker om de snelheid te houden. De benen en de rug voel je zo vollopen met melkzuur tegen het einde van de sprint. Mijn MP3 speler die maar keiharde punkrocknummers door mijn oren stompt zorgt ervoor dat ik telkens blijf gaan. Het is nu de 4de keer in 2008 dat deze training op het programma stond. Ondanks de pijn die telkens moet verbeten worden gaat het elke keer beter en beter. Ook het seizoen dat stilletjes aan in zicht is zorgt ervoor dat ik de pijn kan blijven verbijten.
Waarschijnlijk zullen nog zo'n 2 trainingen volgen maar dan aan 100% van mijn capaciteit. Dan gaan we pas sterven in de hel!!!! Maar de voldoening achteraf is zo groot dat de hemel in zicht is ;-)!
Het is eind januari, de dagen worden langer, de trainingen worden zwaarder en de goesting om te koersen wordt steeds groter. Het is een zalig gevoel als je elke week beter begint te worden. Dat het trappen op de pedalen steeds soepelder gaat, het nemen van bochten vloeiender gaat, de pijngrens zich weer maar eens verlegd. Nu nog de bostechniek op punt stellen en we zijn helemaal tevreden. Maar ik weet ook dat er nog veel trainingen gaan komen waarbij ik veel ga vloeken,dat ik meelf weeral eens op de fiets moet heffen. Maar als 's avonds de beentjes aan het rusten zijn van de inspanningen heerst er een gelukzalig gevoel in lichaam en geest.
Na het (winter)dipje van de vorige weken zijn we vertrokken voor de laatste rechte lijn naar het begin van het seizoen. Binnen een 3tal weken mijn eerste wedstrijd aan het 'zeetje'. Dit jaar heb ik mij voorgenomen een (voor het eerst!) volledig seizoen te rijden van half februari tot begin oktober.
Voor de rest hoop ik dat de sfeer binnen de collega bikers optimaal is, maar dat zal wel in orde komen. De steun die je van elkaar hebt als de koers niet is gelopen zoals je wilde maar ook de complimentjes bij een goed gereden rit zijn van die zaken dat het de moeite waart maakt om te blijven trainen. Maar ook de supporterskreten tijdens de wedstrijd is fantastisch om te beleven.
'Het Hellegat' in Holsbeek is een straat die onder de autosnelweg (E314) doorloopt en die in een valleitje ligt waar drie hellingen samenkomen.
