De avond voor de Hagelandse chrono heb ik nog verschillende onderdelen van mijn fiets laten vervangen, waardoor ik niet optimaal en veel te laat had gegeten. Hierdoor kwam ik niet ideaal gevuld aan de start. Dit zou ik de dag erna wel voelen ...
Voor mij was het de eerste 'wedstrijd' sinds Olne Spa Olne. De eerste 30 km ging alles vlot. Mijn benen voelde super aan, de obstakels werden zeer vlot genomen.
Maar iets na de bevoorrading in Rillaar kreeg ik mijn klopke. Mijn sportdrank die ik mee had van thuis was bijna op. Dus moest ik overschakelen op de sportdrank van de organisatie, die mij niet goed bekwam. Mijn onderrug kwam dan ook nog eens vast te zitten waardoor ik niet op volle kracht kon rijden. In overdrive gaan zat er niet in sindsdien. En de stuurfouten stapelden zich op.
Bij de 3 de bevoorrading heb ik mijn tijd genomen om goed te eten en te drinken. Iets voorbij deze bevoorrading lag ook een tuinslang, waardoor ik mijn fiets nog wat kon afspuiten want die was ondertussen (net zoals het bazeke ;-) ) veranderd in een moddermonster.
Het enigste wat er gedurende de rit voor mij telde was deze moddertocht uitrijden met het oog op de 115km Malmedy binnen 2 weken. Maar nog meer voor de fameuze week in september!!!
De plaats in de rangschikking vond ik niet zo belangrijk, maar die 220ste plaats is toch niet wat ik normaal aankan ;-) )
Het was zeker nog eens prettig om de Hagelandse te rijden. Dit omdat ik enkele jaren geleden nog bij de MTB-club zat die dat toen organiseerde maar ook omdat het rijden in eigen streek toch iets speciaal heeft. Maar zo'n parcours moeten ze me toch niet teveel meer voorschotelen want dit was toch het zwaarste dat ik in Aarschot en omstreken heb meegemaakt.
