laat ik het maar meteen zeggen, april was een rare maand.
Het begon met sneeuw. Normaal kan ik sneeuw wel smaken, minder nat dan regen, minder koud dan ijs en veel veiliger om te gooien. Maar sneeuw in april is gewoon pesterij. Als je dan nog een sneeuwbal naar je buurman gooit heb je kans dat hij één of ander schiettuig uit zijn collectie bovenhaald. Nu mag ik niet klagen over onze buren rechts. Vriendelijke mensen, we zijn er al binnen geweest en al eens samen gaan eten. Eén van de dochters zit in Yanko's klas. Maar het blijven Amerikanen; waarschijnlijk hebben ze een heel arsenaal wapens in huis, voor 't geval het Rode Gevaar alsnog binnenvalt. En geloven ze ons als we ze proberen uit te leggen dat de Belgische welvaartstaat niet persé communistisch is? De buren links heb ik nog niet gezien, geen sneeuwballenrisco dus van die kant. En de maand eindigde met een weekend van 30 graden. Zalig om 's morgens vroeg in T-shirt op het terras te zitten en de zon te zien opkomen. In 2 weken tijd is de natuur volledig veranderd. Vele bomen staan prachtig in pastelkleurige bloei, al de rest is het friste groen dat je je kan voorstellen. Vogels zijn volop in de weer. Op ons terras heeft een koppel towhees zich genesteld, een soort roodborstje, maar dan ter grote van een merel. Wat verder in de tuin zijn blue jays en red winged blackbirds aan de slag. Trouwens ook fantastisch golfweer, en dat was hoog tijd.
April begon met een herstructurering op het werk waarbij weer meer dan 10% van onze mensen naar huis is gestuurd. Triestige zaak. En terwijl het in December nog schokkend nieuws was in de lokale krant, werd er deze keer helemaal geen gewag meer van gemaakt. Het hoofdartikel de dag na de feiten ging over het wereldnieuws dat een aantal loslopende honden werden gecastreerd door een groep vrijwilligers. Ik verdenk die vrijwilligers ervan gefrustreerd te zijn door gebrek aan rood gevaar, en hun focus dan maar verlegd hebben naar het tweede grootste gevaar voor de samenleving, namelijk loslopende honden met ballen. Maar soit, dat is enkel mijn mening. Het castreren van dieren heet trouwens 'to neuter' in het Engels. Ik zal nooit meer op m'n gemak zijn wanneer iemand me uitnodigd om een neutje te gaan pakken. We hebben ondertussen een aantal interessante projecten binnen gekregen, dus misschien is het tij aan het keren.
Ik moet u ook waarschuwen voor 'Onze Oom', een recent boek van Arnon Grunberg. Ik dacht, die Arnon heeft al verschillende literaire prijzen gewonnen, die woont in New York, dus die zal wel iets interessant te zeggen hebben. Ik dacht, tegen april zal ik wel snakken naar wat nederlandstalige literatuur in het cultuurloze Ohio. In een vlaag van vooruitziendheid dus dat boek gekocht. Maar man man man, wat een slecht en deprimerend boek. Dat gaat over een stel buitengewoon onsympatieke individuen, die zich nauwelijks menselijk gedragen in een vaag gedefinieerde omgeving en tijdspanne, geschreven in een vervelend soort kindertaal. Na 639 pagina's was het mij niet duidelijk waarover het boek nu eigenlijk ging, wat de hoofdpersonages dreef hun ding te doen, hoe iemand uberhaupt zo iets zo willen uitgeven, of hoe ik het zolang had uitgehouden. Maar zoals altijd, dat is mijn mening. Gelukkig hebben we op het laatste nippertje ook de Millenium trilogie van Stieg Larsson meegegrist uit mijn vaders boekenkast voor we naar hier vertrokken. Geen Nobelprijs kandidaat, maar in totaal bijna 2000 pagina's verslavende Zweedse misdaad, die je slapeloze nachten bezorgd tot de laatste bladzijde. Een veilige verslaving ook; de schrijver is dood, na het derde boek is het gedaan. Een echte aanrader voor de vakantieperiode.
Via internet kunnen we hier het Belgische nieuws dagelijks volgen. Ik moet zeggen dat Vlaamse politiek met de dag vermakelijker wordt. Zo vonden begin april bijvoorbeeld de senatoren Duchatelet en Depuydt (kan ook Depadt geweest zijn, het is om het even) het nodig om te komen uitleggen waar ze zich zo de laaste jaren mee hadden bezig gehouden. Ze kregen uitgebreid zendtijd om hun voorstel voor een speciale politiedienst, ter bestrijding van voetbalfraude, uit de doeken te doen, naar aanleiding van de zaak Ye. Nu, als ik me niet vergis, is de zaak Ye al vier jaar oud, een eerder banaal feit binnen de veel bredere gokfraude, en al helemaal onbeduidend binnen alle taken van de politie. Als dat hun meest vertrouwenswekkende wapenfeit is van de laatste jaren, moet de rest echt wel gillers zijn. Ik stel het me al voor; een voorstel om een speciale gevangenis te bouwen voor alle ontsnapte gevangenen (zal rap vol zijn), een commisie ter bescherming van de wolven in het Waasland (mét vertegenwoordinging van het Vlaams Blok), een wetenschappelijke expeditie om een teken van intelligentie te ontdekken bij mr. D. Reynders (verlenging van het mandaat moet mogelijk zijn). Dan kwam de mogelijke terugkeer van Leterme. De enige keer dat die man initiatief toonde de laatste twee jaar, met de Fortis affaire, vloog hij ei zo na de bak in. Je mag gerust van anarchistische humor spreken mocht hij herkozen worden. En dan was de maand nog niet halverwege toen Dedecker moest toegeven dat hij privédetectives inhuurt. Vanuit het besef dat je niets zinnigs te zeggen hebt, is het natuurlijk een heel logische strategie om je politieke tegenstand zwart te maken. Dat wordt nog lachen gieren brullen voordat ieder zijn stem zal uitbrengen begin juni. Mijn voorspelling is de grootste grap de dag na de verkiezingen zal blijken, wanneer het duidelijk wordt dat er geen meerderheid kan gevormd worden zonder 4 verschillende partijen. Begin dat maar eens uit te leggen aan je achterdochtige buurman!
Nu goed, denk niet dat Vlaanderen alleen staat met goede televisie. Mijn laatste ontdekking is TrueTV; heel de dag realityTV van het soort dat je nauwelijks voor mogelijk houden. Favoriet van het ogenblik is een serie over een stelletje freaks dat, in opdracht van geldschieters, auto's terughaalt bij slechte betalers. Allée dat wil zeggen, auto's worden gewoon uit de garage gestolen, terwijl de eigenaar er bijstaat. Hoofdfreak is een moddervette vrouw met piercings op de gekste plaatsen, lelijk als de nacht en met de attitude van een strijkijzer. Verder spelen mee; een achterlijke macho, een bange worstelaar en een vent zo dik dat hij nooit in zijn geheel op het scherm te krijgen is. De slachtoffers/wanbetalers komen in alle soorten. Het is natuurlijk het leukst als er ééntje toevallig zijn negentien broers op bezoek heeft, of een basebalstick bij de hand heeft. Puur genieten.
Ik hoop voor u hetzelfde.
Groeten,
Michel
Reacties op bericht (1)
06-05-2009
het wordt nog beter
Hallo Michel, Het wordt er nog beter op. Een van lijst Dedekker loopt ( blijkt nadien dat hij van VLD toch wat flauwe garanties had gekregen) naar VLD. Lijst DD verliest subsiedies. Niet alleen de boeren worden bij ons overgesubsidieerd ook de politieke partijen. Na een paar dagen keert die man dood leuk terug naar LDD zogezegd zonder beloftes. LDD krijgt terug subsidies en kan 9 man aanwerven en jean marie krijgt nog hoop geld omdat hij weer fraktieleider kan worden. Verstaat je het nog? Het is al moeilijk om volgen als je het hier hoort. Nu met LDD is de gestapo aanpak niet meer ver weg. De geschiedenis herhaalt zich.
06-05-2009 om 14:52
geschreven door Georges Vande Walle
