*dreams do come true* Die dingen des levens waar iedereen zich in herkent :)
18-03-2008
Jake the Snake
Als je me vorige week zou gevraagd hebben of ik ergens fan van was, zou ik geantwoord hebben dat ik veel dingen goed vind maar om echt fan te zijn... Maar vandaag zal ik volmondig antwoorden: Jake the Snake.
Hij is een ex-college van mij en in het dagelijkse leven mag je hem Raf noemen. Hij heeft zich toegelegd op het zingen van country en vooral op het stoeffen hierover. Na een bezoekje in de Double D ranch kwam ik erachter dat hij daar zou optreden.
De bewuste avond waren we vroeg daar en we zagen hem zitten. Zijn witte hoed, slangenleren boots en verblindende belt waren een wereld van verschil met de gamma-outfit die ik gewoon was. Hij was verbaasd maar vooral heel blij ons te zien. Bij de soundcheck was het al duidelijk dat hij een stem had die ik nog nooit gehoord heb. Bij zijn eerste nummer viel ik flauw en na een hele set kon je mij zowat afvoeren! Die stem, die houding. Een podiumbeest met een gouden stemgeluid.
Ik ben naar huis gegaan met foto, cd, handtekening en een kus van mijn nieuwe grote idool. Dat ik dit niet eerder wist van mijn Rafke!
Hoe eenvoudig winkelen is? Je maakt een lijstje, gaat naar de winkel, kiest alles uit, betaalt, en komt terug...
Hoe winkelen echt werkt?
Je ontdekt dat je zonder eieren zit en er écht wel nodig hebt, dus je vertrekt naar de winkel. Als je net op je fiets zit begint het te regenen en wanneer je wat sneller trapt word je bijna van de weg gemaait door een snelheidsduivel. Kom je dan eindelijk aan en je gaat de winkel binnen, gaat het alarm meteen af. Aan de kassa doen ze teken dat ze het gezien hebben en dat je gewoon mag binnenkomen hoor! Je ziet een rek met een groot bord: ALLES -70%... je stormt er op af en zoekt een hoop spullen bij elkaar. Je vind hier en daar nog wat leuke dingen en je begeeft je naar de ellenlange rij aan de kassa. Omdat je zo ongeduldig bent van het lange wachten vergeet je je klantenkaart en bij het haastige vertrek thuis, ben je een draagtas vergeten. Dan maar zo, want 10 cent is 10 cent eh! Je maakt de kassierster nog even duidelijk dat jij het net was die het alarm deed afgaan en dat je denkt dat het weer gaat gebeuren. 'Ga maar door' is het antwoord. En ja, wieeeeeuwiiiiieeeeuw daar gaat hij weer. Je doet teken en ze vragen je te wachten. Er staat een rij tot halfweg de winkel maar de mevrouw vraagt vriendelijk of je even je tas en jas wil geven. Dan steekt ze een uitleg af over make-up en beveiliging in nieuwe kleren. Of je broek nog nieuw is, of je schoenen of... Neeee, je hebt het allemaal al lang. En toch, beweert zij, ligt het aan je broek. Na toestemming te hebben gevraagd aan de andere kassierster, is het goed genoeg geweest en mag je door. Ondertussen zijn we een half uur en 1000 beschamende blikken van oude vrouwtjes later...
Dan spring je met alle spullen onhandig op je fiets, nog één hand over om te sturen. Enkele liters regen later kom je thuis... zonder eieren!
