In Houffalize gingen de gedachten van vele MTB liefhebbers uit naar Davy Coenen . De prestaties van de jonge sportman die veel te vroeg is heengegaan, blijven in het geheugen gegrift. Ook Trek KMC biker Mark Donné reed met zijn vriend en trainingmaat in zijn achterhoofd .
"De conditie was goed bleek de week ervoor. Echter een marathon is iets heel anders dan dit superzware werk, met vele hoogtemeters over kleine afstand. Het technische vertrouwen was er ook na 2 keer te gaan verkennen de weken ervoor.
Ik voelde me goed, conditie was in orde, ik voelde me in staat om in een gewone wedstrijd als Flanders Cup of Wallonia Cup een top5 te rijden, maar toen ik de startlijst enkele dagen ervoor bekeek .. Pfff.
Regerend en 3voudig wereldkampioen Maes, winnaar van vorig jaar Henderickx, Vice Belg. Kamp en heel jaar al op het podium Telly Parys, eerste jaars master en ex-prof Gody Jacobs, Nederlands kampioen Last, de 3de van vorig jaar Kris De Nef, onverwacht winnaar vorige week in Bergen en nieuwkomer bij de Masters Kris Janssens
Allemaal mannen die ik in principe niet aankan, en daarbij dan nog enkele onbekende buitenlanders en de andere Belgen waar ik wekelijks rond mijn positie mee moet strijden.
Ik zou dus, ondanks de goede conditie, gaan voor een top10 plek. Ik hoopte met geluk een plek tussen 8 en 10 te bemachtigen.
Gelukkig was het er wel droog gebleven en lag het parkoers er gelijkaardig bij als tijdens de 2 verkenningen.
De start bij de masters 1 werd gegeven. Ik stond netjes op de eerste rij, maar liet me meteen wat terugzakken, het was lang genoeg en breed genoeg bergop, even niet meer wind vangen als nodig. Inhalen is hier toch geen probleem. Het 42blad kreeg ik vlotjes rond op de steilste stroken. Wel zat ik halfweg een hele tijd vast links in het pak, maar het laatste rechte stuk was breed genoeg, en ik schoof er nog een stuk vooruit. Nederlands kampioen Last was al enorm aan het worstelen met deze berg.
Een verademing ten opzichte van vorig jaar toen ik hier hopeloos achterop geraakte. Bijna boven zag ik dat ik zeker bij de eerste 20 zat, vlak achter Jurgen Mobius, ook maar enkele posities achter Kris De Nef. Ik besloot niet te forceren, als je denkt aan een 10de plek op zon zwaar parkoers, voldoet het om als 20ste boven te komen dacht ik. Meteen rechts boven, daar vielen er nog een hele hoop dood voor me, alle diep gegaan op de klim. Ik schakelde rustig bij en versnelde vlot. Door niet voluit te gaan kon ik er hier makkelijk nog 5 inhalen.
De startafdaling was rustig in het rijtje aanschuiven, zonder al te veel problemen.
We kwamen door de bevoorrading op het eigenlijke parkoers, en hier begon het al: file tussen de laatste Elite/beloften. Ik had nog geen trap teveel gegeven en draaide het gas vol open waar het kon en stoof overal langs. Aan de rots uiteraard een lange file, doodjammer. Ik stapte af, nam de fiets hoog vast, en liep tussen de struiken langs het pad een 6tal renners voorbij, ik had geen tijd om te wachten.
Ik maakte de eerste ronde rustig vol. Dan die nieuwe eerste klim, loodzwaar, maar ook meteen file. Vele renners moesten afstappen, ik slaagde er net in om op de fiets te blijven.
Het was constant slalommen tussen de tragere deelnemers, en ik ging hier ook voorbij Chris Theuws, we zouden een hele tijd samen rijden tussen de bende. Overal volk, geen idee in welke positie we zaten, zagen ook niet direct masters tussen de grote hoop renners
gewoon rijden en rijden, zien waar we uitkomen.
Pas aan de voet van de zig zag helling tegenover de brandweer hoorde ik Petra Mermans roepen: goed Mark, 6de !! Wat zegt die nu weer
6de ?? Ons Petra kan heel goed tellen, maar dat had ik toch zeker nooit verwacht, ik had er ook geen idee van hoeveel masters ik in het tumult tussen de open klasse voorbij gegaan was ..
Ik en Chris Theuws zette de slalomtocht verder, dan hij eens op kop, dan ik eens. We kwamen net voor de finish bij Kris De Nef.
In de 2de ronde, weer de eerste heel steile klim, door gesukkel van gedubbelde moesten we hier alle 3 van de fiets. De Nef ging ik boven voorbij, hij moest er definitief af.
Van dan af ging het gelukkig iets beter met de drukte op het parkoers. Aan de rots was Theuws nog net een renner voorbij, ik zat er vlak achter. Hij leek me zeer onzeker en voor de veiligheid stapte ik af, zo vlak achter hem. Domme beslissing bleek achteraf, die elite reed er toch af, ik verloor er heel wat tijd, en kon hem pas in de volgende klim bijbenen en inhalen. Chris had enkele seconden voorsprong daardoor, maar toch naderde ik vrij snel op hem. Halfweg de klim ging ik hem zelfs vlot voorbij, wat me ten zeerste verwonderde. Echter zag ik toen dat hij op een lekke voorband reed. Heel jammer, we hadden goed gezelschap en motivatie aan elkaar. Ik heb zijn verzorger Raf nog verwittigd aan de controlepost, maar dat was nog zeer ver om te lopen
Ik kwam alleen over de finish, na 2,5 ronde, nog 2 te gaan. In weer die eerste steile klim zag ik tussen enkele elites ook plots Gody Jacobs, hij had het zeer zwaar daar precies !! Amai, als ik die nog zou kunnen inhalen ... het besef dat ik toch heel goed bezig was, drong stilaan door.
Ik besloot die ronde toch gewoon mijn eigen tempo te rijden, alsof ik Gody in de verte niet zag. Het was nog lang en zwaar, het zou jammer zijn om deze positie prijs te geven door te driest te werk te gaan.
Petra haar telling bleek netjes te kloppen, De Nef was ik voorbij en inderdaad: 5de kreeg ik van haar te horen in die voorlaatste ronde, thanx !! Ik werkte de ronde alleen af, zonder me ergens iets van aan te trekken, de rots naar beneden ging vlot, en in de laatste steile klim zag ik Gody Jacobs weer.
De laatste ronde ging in
De eerste steile klim, Gody een halve klim voor me, ik reed goed door, dreef het tempo wat op. Maar ook in deze laatste ronde, voelde ik ook dat het steile klimmen begon door te wegen.
Halfweg de ronde, de bevoorrading .. nu besloot ik echt alles nog te geven wat ik had. Nog 1 keer klimmen voor de brandweer, en dan de laatste klim nog. Niemand achter me meer te zien, dus ik mocht enkel nog vooruit denken, het kon niet meer echt fout gaan
Echter bij het uitrijden van de bevoorrading zag ik ook pechvogel Telly Parys staan met probleem aan een voortandwiel bleek achteraf
Ik gaf meteen alles, zat nu 4de, zag de 3de voor me rijden. De rots ging weer uitstekend, in de laatste steile klim had Gody het precies ook weer zeer lastig.
Ik kon toch nog naderen, tot op minder dan 10 seconden, maar dan is het enkel nog naar beneden, rond de speeltuin en ik bolde toch enorm tevreden als 4de over de finish
blij als een klein kind.
Nog beter als die superdag in 2005 toen ik 5de werd in de open klasse.
Telly Parys volgt nog op 1min, nummer 6 op 3min, daarna al meer dan 4min
Ik heb die dag nog zeer vaak de vraag gekregen: vind je het toch niet jammer, weer 4de en weer net naast het podium ? Ergens is 4de inderdaad een zeer ondankbare plaats, maar als ik start in een deelnemersveld waar ik voor de start een realistische kans op top5 zie, zelfs podium mogelijk is, dan is een 4de plek inderdaad jammer
Maar met dit deelnemersveld waar ik voor het startschot tevreden zou zijn met een top10, als ik dan 4de kan zijn, niets dan tevredenheid met die 4de plaats dan natuurlijk.
Een positie is uiteraard belangrijk, maar met het oog op de rest van het seizoen, vind ik ook de vlottere start en vooral de tijdverschillen belangrijk: slechts 3,5min na de wereldkampioen (in Thieusies en Bambrugge waren dit vlot 6 tot 8min), maar 1min15 achter Hendrickx en op minder dan 10sec van Gody Jacobs gereden (die me in Dinant 4min en Thieusies nog veel meer aansmeerde
).
Dus kijk ik hoopvol tegemoet naar de volgende wedstrijden.
Langs deze weg ook nog eens een extra bedankje voor iedereen die op me geroepen heeft langs de omloop. Het waren er echt ontelbaar veel, en het deed enorm deugd !!
Thanx, het was een zaligheid om hier te mogen koersen met zoveel enthousiaste mensen langs het parkoers !!
Onderweg dacht ik ook aan Davy Coenen, die hier op 20jarige leeftijd ooit 1 van zijn mooiste wedstrijden heeft gereden !! Ook dit was voor mij 1 van mijn beste koersen ooit. Nog even geduld Davy, mijn prestaties gaan de goede kant op. Op 5 wedstrijden nu al 3 keer 4de en een 5de plaats ... Nog heel even wachten, en ik heb een sjiek podium beet voor jou !! " waren de emotionele woorden van Mark Donné.
Categorie:cross country
|
