PECH BLIJFT KRISTIEN NELEN ACHTERVOLGEN
"Zaterdag nam ik bij wijze van training nog eens deel aan een cross. Ik ken dit parcours nog van het BK van 2 jaar (?) terug, best leuk.
Ik had slechte benen en probeerde dan maar zoveel mogelijk op het parcours te rijden in de hoop dat ik het eruit zou fietsen. Helaas verbeterde dat gevoel niet." verduidelijk de dame uit Essen.
"Aan de start merk ik dat ik plat sta achteraan, geen tijd meer en verzorger Rob staat al in de post... Ondanks dat had ik eens een goeie start: meteen goed weg en ik kon opschuiven! Echter op het einde van het asfalt begon mijn wiel te slingeren, ik verloor wat plaatsen. In het speeltuintje werd ik opgehouden doordat iemand met haar stuur achter een paaltje in een haakse bocht bleef hangen. Ik zie er een deel voorbijgaan aan de buitenkant. Ik rij wat ik kan maar ik zit echt op de velg, ik hang nu helemaal laatste. Eindelijk, de materiaalpost! Een goeie wissel door Rob en ik kon beginnen aan de inhaalrace, nu al wetende dat ik waarschijnlijk de laatste ronde eruit zal moeten...
Ik voel meteen het grote verschil tussen mijn vertrouwde Lapierre en de 2e hands gele fiets die een pak zwaarder is en gewone bandjes heeft. Ik had hier ook nog niet op gereden sinds vorig jaar... Maar soit, ik kon tenminste verder. Al vrij snel had ik iemand te pakken: erop en erover. Op de dijk merk ik nog meer het verschil tussen tubes en bandjes: ik werd een beetje door elkaar geschud en dat deed geen deugd aan mijn nek. Hopla ik kon weer aansluiten en kom wat onder de mensen, weer kan ik er een paar voorbijgaan.
Ik zag Anja Geldhof rijden en had de indruk er zo naartoe te kunnen maar dat sloeg toch tegen. De beentjes draaiden vierkant.
Ik maakte de fout om steeds te proberen door die ene langere zandstrook aan de post te rijden. In de verkenning lukte dit en ik was daar zo trots op dat het persé nog eens moest lukken! Daardoor verloor ik wel telkens weer mijn voorsprong, een domme zet dus.
Ergens in het zand bots ik op mijn voorganger die zich vastrijd, mijn voorwiel zit vast. Ik moet even stoppen om de rem te verstellen en moet weer terug achtervolgen.
Het laatste stuk gaat een Engelse mij nog voorbij, ik wist dat "ze" voor de balkjes stonden om je eruit te nemen dus ik geef nog even het volle pond. Ik voel dat er achter mij iemand komt en als ze langszij komt doe ik de deur dicht. Vorige wedstrijd werd ik telkens in de kant gereden toen ik iemand voorbij wou, ik dacht nu eens slimmer en steviger te zijn. Me niet laten doen. Als ik haar voorbij laat in de bocht zie ik dat het de winnende dame is...Compton. Ik voel me slecht, schuldig. Dit had ik niet gewild!" bekende Nelen.
" Achteraf bleek dit dan ook nog eens op TV te zijn geweest, het kon niet erger. Ik heb mijn excuses aangeboden en heb er gewoon de hele nacht van wakker gelegen!
Ik werd nog 30 ste, dus een 7-tal rensters ingehaald. Lijkt niet veel maar ik heb toch het gevoel dat ik deed wat nog haalbaar was."
Categorie:veldrijden
|