Het zal weinigen opgevallen zijn, maar mevrouw Belaey of Fien Lammertyn reed als amateur een degelijk BK. Ze sloot haar wedstrijd af op 10 en dat is aangezien de omstandigheden ver van slecht.
Haar verhaal :
"Normaal
heb ik een vergunning Dames Masters, maar helaas kan ik daar in België niet veel
mee doen daar er in het MTBgebeuren nooit aparte wedstrijden zijn voor
deze categorie.
Na
de afknapper van het BK Eliminator (ik mocht er niet starten omdat ik geen Elite
vergunning had, maar "slechts" de masters vergunning) had ik 2 opties:
1)
Ofwel bleef ik Dames Master en moest ik op zaterdag bij de heren
meerijden
2)
Ofwel deed ik een upgrade van mijn vergunning naar Elite en kon ik de zondag
starten bij de "echte" dames.
Geen
van beide opties leek me een goede keuze. Tussen de heren rondtoeren = zelfmoord
plegen en tussen de Elite Dames rijden = not my place.
Meer
dan een maand heb ik erover nagedacht, gemaild met de Bond om toch maar een
aparte categorie voor Dames Masters te verkrijgen
(helaas ).
Uiteindelijk heb ik vorige week beslist mijn goede wil te tonen maar tegen
mijn principes in, te upgraden naar Elite.
En
toen werd het zondag ipv met een hele entourage en soigneurs richting Lac de
L'Eau d'Heure af te zakken, was het just me & the dog.
Bij de inschrijving
kreeg ik polsbandjes voor de verzorgers voor de bevoorradingsposten.. Nou, daar
had ik niet aan gedacht, daar stond ik met mijn ene drinkbus -AmateurBlunderNummer1.
In
ieder geval, vol goede moed vertrok ik om iets na 12u voor een verkenningsrondje
op aanraden van medebikers. Gelukkig had ik eens geluisterd en kon ik 1 verkenningsrondje doen. Achteraf gezien natuurlijk véél te weinig want er
zaten toch een paar tricky plaatsen in die enige herhaling vereisten. Helaas,
geen tijd daarvoor -AmateurBlunderNummer2
Om
13u werd dan het startschot gegeven van een slopende wedstrijd. Als een pijl uit
een boog schoot ik weg om al even vlug de realiteit te ondervinden, dit was geen
Eliminator race van een minuutje, nee Fien, dit was 90min afzien, dus gas terug -AmateurBlunderNummer3
Gezwind
gingen we de bosjes in en toen, bij het eerste mini afdalingetje, die uitkwam op
de north shore, gebeurde het, iets dat bepalend was voor mijn verdere verloop
van de wedstrijd.
Blijkbaar teveel dames voor 1 north shore met alle gevolgen
vandien, oa een valpartij van een medebikester. Er begon een andere medebikester
te brullen, roepen, tieren,..
Et
voila, voor mij deed dat de deur dicht. Ik kwam voor de fun, maar met zo'n
onsportief gedrag was de fun ver te zoeken. Ik liet het kiekenkot begaan, en
bekeek alles op afstand. Wanneer de meute weer in gang schoot, vervolgde ik ook
mijn weg maar me afvragend wat ik in hemelsnaam in gedachten had om deel te
nemen aan het BK Elites. De eerste ronde werd dan ook meer een mentale strijd
dan een physieke strijd. De concentratie was weg -AmateurBlunderNummer4.
Even
na ons startschot werd ook het startschot gegeven van de Heren Juniores. Nog
meer geweld op het parcours.. Deze kleine Pink Panther werd geïntimeerd.. Vanaf
de 2de ronde werd het hoofddoel: Junioren niet hinderen en vlot laten passeren.
Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je bent volop in ritme maar je moet telkens
omkijken of er geen Junior in je wiel hangt om dan een geschikt plaatsje te
zoeken om ze ongehinderd te laten passeren. Het was een job op zich en ik
probeerde die met glans te vervullen. Ik wou het niet gedroomd hebben dat er
iemand zijn podium zou missen door een roze hindernis op het parcours.
De
rondes werden langzaam afgemaald en uiteindelijk kon ik in de voorlaatste ronde
nog een dame inhalen en zo kon ik toch 1 ronde een "echte" koers rijden.
Funfactor was terug aanwezig, ook al was het sterven en zwart zien voor de
ogen.
Nu,
velen zullen het misschien flauwtjes vinden dat ik op sommige plaatsen afgestapt
ben (afstappen = not done, ik weet het) maar met een kleine risicoberekening van
het verleden, besloot ik toch maar om op veiligheid te spelen. Ben genoeg crash
test dummy geweest en de schouder kan die valpartijen niet goed meer
verteren.
In
ieder geval, ik blik terug op een, voor mij, geslaagd BK.
De omstandigheden
bekeken (er niet voor getraind, er niet voor geleefd & mijn 100%
amateurisme) ben ik uitermate tevreden dat ik net in de top10 gestrand
ben.
Doel
was niet te vallen en niet laatste te eindigen en ik mag besluiten: mission
completed !Lang leve de Elites !" aldus Fien Lammertyn uit Aalter.
Categorie:BK
|