Voor het Nederlandse Feenstra Felt p-b Kenda Mountainbiketeam stonden Robby de Bock en Ruben Scheire aan het vertrek van het BK. Hen stond een pittige, acht ronden tellende wedstrijd te wachten in het meest Zuidelijk gelegen stukje België. 

In deze Frans sprekende streek waren het uiteindelijk de Vlaamse renners die initiatief toonde en in de aanval gingen. 

Bij de Elite nam de Bock initiatief en loodste het Elite peloton over de eerste heuvels. Vrij snel daarna was het Jonas de Backer die over nam en een eerste schifting wist te forceren. In ronde 2 was een groep ontstaan met Nys, De Backer, Pauwels, Meeuwsen en Van Tourenhout. 

Deze groep dunde langzaam maar zeker steeds verder uit. Nys reed weg bij de concurrentie en daarachter barste een stevige strijd los voor de resterende podiumplaatsen. Uiteindelijk wist Tom Meeuwsen de 2e plaats te bemachtigen en wist Jonas de Backer nipt voor Robby de Bock (4 de) te finishen. 

De strijd bij de beloften (Men U23) was in ronde 1 al te voorspellen. 4 man pakte een voorsprong van 1 minuut. Ruben Scheire, Bart de Vocht, Jens Schuermans en Jef Luyten reden tot in ronde 5 samen tot dat

Schuermans moest lossen. Daarna versnelde de Vocht, maar Juyten gaf hem geen ruimte. Scheire moest zodoende in de achtervolging en deed dit op indrukwekkende wijze. Hij kwam tot Luyten waarna hij de aanval inzette op de Vocht. 

In de laatste ronde kwam het duo Scheire en de Vocht samen door, om nog een keer 3 beklimmingen en een technische northshore te overbruggen. Scheire nam over en versnelde, maar de Vocht bleef kort achter hem. In de laatste beklimming naar de finish won de Vocht de sprint met een verschil van precies 1 meter op Scheire. 

"Vandaag eerder goud verloren dan zilver gewonnen. Ik baal dan ook enorm over het verliezen van de beloften titel, maar ben zeer tevreden een bevestiging te zien van mijn vorm." aldus Ruben Scheire.

Leuvenaar Frans Claes in op het BK cross country 9 de geworden. Een verdienstelijk resultaat als je weet dat hij enkele weken geleden nog schitterde op het WK marathon in het Oostenrijkse Kirchberg. Frans, een man van de lange adem, moest het nabij Lac de l’Eau de l’Heure afleggen tegen de veel explosievere types, latere kampioen Sven Nijs op kop. Frans werkt echter hard om beide disciplines met elkaar te combineren en hij hoopt in de toekomst nog hoger te eindigen in de kortere cross country wedstrijden.

" De verwachtingen vooraf waren niet al te hoog. Het parcours bevatte vooral korte en nijdige hellingen en enkele venijnige technische partijen, niet echt mijn ding. Bovendien was het niet evident om het vormpeil van 3 weken terug op het WK op hetzelfde peil te houden. Dat liet zich vooral voelen tijdens de start waardoor ik pas rond een 20ste plaats het bos indook. Het duurde nog een volledige ronde vooraleer de motor op gang schoot. Ik reed de stukken die zich ertoe leenden voluit en in de technische zones deed ik het behoedzaam. Tijdens de parcoursverkenning op vrijdag kwam ik 2 maal ten val en dat speelde toch nog in mijn hoofd tijdens de wedstrijd. Toch kon ik de volgende rondes heel wat plaatsen goedmaken maar de eerste 7 renners waren buiten schot. Ik maakte simpelweg iets te veel stuurfoutjes en op de korte nijdige hellingen ging het niet snel genoeg om aanspraak te kunnen maken op een top5 notering. In de laatste ronde werd ik op het einde nog gehinderd door een gedubbelde renner en zo strandde ik op een 9de plaats.

Weliswaar mijn beste resultaat op een BK korte afstand. Mits een parcours met langere hellingen en een beter vormpeil probeer ik de volgende jaren alvast hoger te mikken in de cross country discipline. Ik blijf echter ook gestaag werken aan mijn zwakkere punten, nl het korte bochtenwerk en de explosieve hellingen.

Nu staat er een weekje rust op de agenda om vanaf eind juli het tweede luik van het seizoen voor te bereiden. Dat gaat in het teken staan van enkele marathon wedstrijden in de Alpen afgewisseld met enkele cross country races. Ik heb alvast nog veel motivatie om er nog enkele maanden tegenaan te gaan!" aldus de biker van het Eco MTB team.

Een scenario zoals het BK voor masters 1 had niemand op voorhand kunnen bedenken. 

Het duel tussen Henderieckx en Delfosse kreeg een wrang na smaakje. Strijdend op het scherp van de snee reden de twee hoofdrolspelers tegen elkaar en kwam een ijzersterke Gerrit Delfosse  als verliezer uit het duel. 

Gelukkig werden de plooien na de wedstrijd gladgestreken.

" Naar mijn gevoel was  ik geen topfavoriet , dat waren Kristof Houben en Kris Henderieckx.

Zij gaan in het buitenland rijden en trainen en ik denk dat ik daardoor wat inhoud  mankeer. Later zou blijken , dat ik met  mijn  trainingen in Vlaams-Brabant ook een hoog niveau kan halen." verduidelijkt de biker van het Intrasys Dreamteam.

" Zaterdag nog voor de laatste keer het parcours  doorgenomen  , ik was er klaar voor. Toch iets wat zenuwachtig , maar nog zeer binnen de perken.

De start verliep even moeilijk , ergens op een bultje  loopt mijn ketting van het buitenblad af. Deze heb ik er in volle start met de hand van tussen de cranckarm en kettingblad moeten trekken.

Als dat in orde was , ging ik vol door om als eerste het bos in te duiken. Ik denk dat Benny achter mij zat dan.

Op de weg terug naar de finish zag ik Kristof  Houben naderen , ik denk dat na de eerste ronde  Gody Jacobs en Kristof Houben mee waren.

Verderop gaan Kristof  Houben en ik verder. We bouwden onze voorsprong uit .

Even later in de 3de ronde kreeg ik het moeilijk , ondertussen kwam Kris  Henderieckx er ook bij .

Ik klampte aan ; aan de finish wil het gaatje van 5 m toe rijden  en net op dat moment trokken Kris en Kristof door.

Ik kon even niet meer mee. Ik knikte nee, de speaker dacht dadelijk  dat ik niet kon volgen ; maar het was nee IK plooi niet vandaag  .  Ik probeerde te bekomen en ging op mijn  ritme verder. 

Tot mijn verbazing liepen ze maar 12 sec uit. Nog even een gelletje genomen van Sponsor en dan begon ik echt te vliegen.

Ik kwam terug , ik haal Kristof in en kom in de voorlaatste ronde tot op 6 sec van Kris Henderieckx.

Deze 6 sec rijd ik in de voorlaatste ronde toe. We gaan samen de laatste ronde in .

Ik doe niet te gek en neem het eerste deel van parcours op rekening van mij.

In mijn hoofd speelt , even de rem inhouden op het klein klimmetje van 1m en dan moet hij van de fiets. Nee , gaan we niet doen. Ik laat hem de kop nemen richting bevoorrading.

Eens daar smijt ik mijn drinkbus weg , weg ballast. Ik sprint vol weg en neem 20 m.

Bijna aan het bike park kijk ik naar links en zie een renner 20 m van mij .

Op dat moment een slag en weet niet wat er gebeurd en lig op de grond. Door naar links te kijken zie ik Kris niet rechts komen en  daar was ik dan ook niet op voorbereid. Je kan het zien zoals de sprint van Veleers en Cavendisch in de ronde van Frankrijk. 

Achteraf denk ik , dit had nooit goed afgelopen , ik zat binnenkant bocht . Hoe zou hij mij nog kunnen voorbij steken zo. Had ik hem zien komen , had ik mij kunnen verdedigen en misschien lagen we er dan wel alle twee. Zo een risico’s neem ik niet. Dan liever 2 de. (Vorig jaar in Kessel kon ik Gody ook opzij leggen in de sprint naar de finish toe. Ben toen in de remmen gegaan en ben dan 2 de geëindigd.)

Wat onthou ik hier. Ik ben wel sterk en blij dat ik Kris en Kristof heb kunnen volgen.

Met hard te werken en goed op te letten , kan ik aantonen dat je nog kan verbeteren als je ouder wordt. Dit wil ik ook graag meegeven voor de jeugd binnen de ploeg  , geef nooit op . Je komt er wel als je blijft werken.

Ik wil ook de ganse ploeg bedanken voor alle steun en de weer voortreffelijke  bevoorrading , zo kan ik zorgeloos rijden. " besluit Delfosse, die op het BK vrede moest nemen met het zilver.

De 3 de titel van Githa Michiels was er eentje om in te kaderen, eentje met een goud randje. Met meer dan 4 minuten haalde ze het voor Sanne Cant.

Alicia Franck pakte het brons bij de dames eliten.

Githa Michiels( Toka Print) :

"Doordat ik de laatste twee weken wedstrijden tegen de Belgische dames gereden had, wist ik ongeveer waaraan ik me kon verwachten. Voor de warmte en de omloop had ik geen angst , ik had vooral bang voor mechanische pech.

Het zal weinigen opgevallen zijn, maar mevrouw Belaey of  Fien Lammertyn reed als amateur een degelijk BK. Ze sloot haar wedstrijd af op 10 en dat is aangezien de omstandigheden ver van slecht.

Haar verhaal : 

"Normaal heb ik een vergunning Dames Masters,  maar helaas kan ik daar in België niet veel mee doen daar er in het MTBgebeuren nooit aparte wedstrijden zijn voor deze categorie.

Na de afknapper van het BK Eliminator (ik mocht er niet starten omdat ik geen Elite vergunning had,  maar "slechts" de masters vergunning) had ik 2 opties:

1) Ofwel bleef ik Dames Master en moest ik op zaterdag bij de heren meerijden

2) Ofwel deed ik een upgrade van mijn vergunning naar Elite en kon ik de zondag starten bij de "echte" dames.

Geen van beide opties leek me een goede keuze. Tussen de heren rondtoeren = zelfmoord plegen en tussen de Elite Dames rijden = not my place.

Meer dan een maand heb ik erover nagedacht, gemaild met de Bond om toch maar een aparte categorie voor Dames Masters te verkrijgen 

(helaas ).

Uiteindelijk heb ik vorige week beslist mijn goede wil te tonen maar tegen mijn principes in, te upgraden naar Elite. 

En toen werd het zondag  ipv met een hele entourage en soigneurs richting Lac de L'Eau d'Heure af te zakken, was het just me & the dog. 

Bij de inschrijving kreeg ik polsbandjes voor de verzorgers voor de bevoorradingsposten.. Nou, daar had ik niet aan gedacht, daar stond ik met mijn ene drinkbus -AmateurBlunderNummer1.

In ieder geval, vol goede moed vertrok ik om iets na 12u voor een verkenningsrondje op aanraden van medebikers. Gelukkig had ik eens geluisterd en kon ik 1 verkenningsrondje doen. Achteraf gezien natuurlijk véél te weinig want er zaten toch een paar tricky plaatsen in die enige herhaling vereisten. Helaas, geen tijd daarvoor -AmateurBlunderNummer2

Om 13u werd dan het startschot gegeven van een slopende wedstrijd. Als een pijl uit een boog schoot ik weg om al even vlug de realiteit te ondervinden, dit was geen Eliminator race van een minuutje, nee Fien, dit was 90min afzien, dus gas terug -AmateurBlunderNummer3 

Gezwind gingen we de bosjes in en toen, bij het eerste mini afdalingetje, die uitkwam op de north shore, gebeurde het, iets dat bepalend was voor mijn verdere verloop van de wedstrijd.

Blijkbaar teveel dames voor 1 north shore met alle gevolgen vandien, oa een valpartij van een medebikester. Er begon een andere medebikester te brullen, roepen, tieren,.. 

Et voila, voor mij deed dat de deur dicht. Ik kwam voor de fun, maar met zo'n onsportief gedrag was de fun ver te zoeken. Ik liet het kiekenkot begaan, en bekeek alles op afstand. Wanneer de meute weer in gang schoot, vervolgde ik ook mijn weg maar me afvragend wat ik in hemelsnaam in gedachten had om deel te nemen aan het BK Elites. De eerste ronde werd dan ook meer een mentale strijd dan een physieke strijd. De concentratie was weg -AmateurBlunderNummer4.

Even na ons startschot werd ook het startschot gegeven van de Heren Juniores. Nog meer geweld op het parcours.. Deze kleine Pink Panther werd geïntimeerd.. Vanaf de 2de ronde werd het hoofddoel: Junioren niet hinderen en vlot laten passeren. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je bent volop in ritme maar je moet telkens omkijken of er geen Junior in je wiel hangt om dan een geschikt plaatsje te zoeken om ze ongehinderd te laten passeren. Het was een job op zich en ik probeerde die met glans te vervullen. Ik wou het niet gedroomd hebben dat er iemand zijn podium zou missen door een roze hindernis op het parcours.

De rondes werden langzaam afgemaald en uiteindelijk kon ik in de voorlaatste ronde nog een dame inhalen en zo kon ik toch 1 ronde een "echte" koers rijden. Funfactor was terug aanwezig, ook al was het sterven en zwart zien voor de ogen.

Nu, velen zullen het misschien flauwtjes vinden dat ik op sommige plaatsen afgestapt ben (afstappen = not done, ik weet het) maar met een kleine risicoberekening van het verleden, besloot ik toch maar om op veiligheid te spelen. Ben genoeg crash test dummy geweest en de schouder kan die valpartijen niet goed meer verteren.

In ieder geval, ik blik terug op een, voor mij, geslaagd BK. 

De omstandigheden bekeken (er niet voor getraind, er niet voor geleefd & mijn 100% amateurisme) ben ik uitermate tevreden dat ik net in de top10 gestrand ben. 

Doel was niet te vallen en niet laatste te eindigen en ik mag besluiten: mission completed !Lang leve de Elites !" aldus Fien Lammertyn uit Aalter.

Bart De Vocht : een verdiende winnaar!

De verwachtingen waren ook bij Cedric Luyckx hoog gespannen. Enkele jaren geleden stond hij bij de aspiranten immers 11 keer op het hoogste schavotje.

Vorig jaar en begin dit jaar sukkelde hij met allerhande virussen en eindelijk leek het probleem voor de Trek KMC biker van de baan.

In de hoop dat de hardnekkige virussen uit zijn lichaam waren,  is hij na Kortenaken terug beginnen trainen. 

"Mijn tweede wedstrijd was in Antwerpen, waar ik 12 de ben geworden. In Paal werd het een test en ik  reed van de laatste plaats naar de 5 de, ik voelde mij terug goed.  In St Vith werd ik zesde, maar voelde wel dat ik  nog niet met de toppers mee kon. Nadien terug wat harder gaan trainen voor BK, zoals iedereen. Toen ik zaterdag opstond had ik superbenen, alles was zo perfect, ik voelde mij enorm goed. De start was geen probleem,  tot ik achteraan in het bos geen lucht meer kreeg, al mijn luchtwegen sloegen toe, geen adem. Van mijn vader moest ik de strijd staken omdat hij schrik had dat ik mijn lichaam opnieuw te fel zou uitputten. Hopelijk was het door de warmte of anders zit ik opnieuw in het sukkelstraatje. Ik had zo graag bij de top 5 geweest , maar ja." zegt de nieuweling  uit Diest.

Terwijl de hitte in  Lac de l' Eau de l' Heure de spelbreker was, gingen in  Nemi tijdens het Italiaans kampioenschap de hemelsluizen open en werd de wedstrijd voor de eliten ingekort. Titelverdediger Marco Aurelio Fontana ( Cannondale ) was door het grootste slachtoffer van, hij moest ontgoocheld vrede nemen met het brons.

Bij de dames  ging het goud naar de ijzersterke Eva Lechner.

1) Mirko Tabacchi 1u 27' 32''

2) Andrea Tiberi  + 12''

3) Marco Aurelio Fontana  +2' 23''

1) Eva Lechner  1u34' 56''

2) Anna Oberparleiter + 8' 22''

3) Judith Pollinger (Sunshine Racers) + 13' 55''

1) Gerhard Kerschbaumer  1u 21' 48''

2) Nicholas Pettina +1' 03''

3) Daniele Braidot  + 3' 29''

1) Gioele Bertolini 1u10' 31''

2) Alessandro Serravalle  + 14''

3) Spoegler Michael  + 48''

top 5

1     Alexander Gehbauer

2     Karl Markt

3     Cristoph Sokoup

1 José Antonio HERMIDA RAMOS 1:33:21

1 Periklis ILIAS 1:47:00

2 Charoun MOLLA 1:51:18

3 Dimitrios CHASAPIDIS 1:52:07

1 Michal LAMI 1:34:56

2 Martin HARING 1:35:14

3 Frantisek LAMI 1:40:20

1 Philip BUYS 1:24:26

2 Matthys BEUKES 1:26:59

3 Ben Melt SWANEPOEL1:27:27

1 Grant FERGUSON 1:42:42

2 Oliver BECKINGSALE 1:43:10

3 David FLETCHER 1:43:19

1 Besik GAVASHELI 1:42

2 Giorgi NADIRADZE 1:44

3 Giorgi NAREKLISHVILI  1:46

1 Ondrej CINK 1:36:40

2 Jan SKARNITZL 1:37:18

3 Matous ULMAN 1:38:38

1 Kohei YAMAMOTO 1:35:42

2 Ryo SAITO 1:37:03

3 Ken ONODERA 1:39:23

Meeusen beef op 2 hangen en Jonas De Backer volgde op 1 min25
Titelverdediger Kevin Pauwels had blijkbaar zijn dag niet en moest Robby De Bock in de 5 de ronde laten voorgaan. Carabin, Van Hoovels, Frans Claes, Patrick Gaudy en Jimmy Tielens maakten op 3 ronden van het einde de top 10 rond.

Met overmacht won Sven  Nys het goud in Lac de l'Eau d' Heure. Tom Meeusen werd mooi tweede en de derde plaats was voor Joans De Backer. De Backer reed het team Vanomobil  met veel brio naar het podium. De vierde plaats was voor Robby de Bock. Kevin Van Hoovels werd nog vijfde voor Seba Carabin en Kevin Pauwels.

Terwijl de podiumceremonie plaatsvond en Nys de trui omgehangen kreeg, cirkelde een helicopter in het luchtruim om de nieuwe kampioen op te pikken en hem naar Parijs de vliegen voor zijn optreden in Vive le Velo.

----------------------------------------------
Zoals verwacht vertrok Fabrice Mels op kop bij de beloften; maar al gauw onstond een kopgroepje van 4 met Jeff Luyten, Bart De Vocht, Jens Schuermans en Ruben Scheire.
Pieter Geluykens, Kevin Panhuyzen, Laurens Sweeck , Mels en Bats waren de achtervolgers van dienst.

Het viertal hield het vooraan al 2 ronden uit. Fabrice Mels volgde op 5 voor Panhuyzen en Sweeck.
Kevin Panhuyzen  en Pieter Geluykens moesten de rol  echter wat lossen, Panhuyzen kreeg probemen in de bevoorrading en werd tevoet gezet.

Didier Bats maakte intussen jacht  op Laurens Sweeck en reed op plaats 7 .

Nog steeds vier beloften samen vooraan. Luyten, Schuermans, Scheire en De Vocht maakten de wedstrijd bij de beloften.

Alhoewel....  in de 5 de ronde kreeg Bart De Vocht ( Goeman Scott) vleugeltjes. Hij liet een duo met Jeff Luyten en Ruben Scheire achter.
Jens Schuermans had het even moeilijk en verloor de aansluiting.
Fabrice Mels wist zich op 5 te handhaven voor Laurens Sweeck en Didier Bats.

Ruben Scheire liet  zich de kaas niet van het brood eten en ging op zoek naar Bart De Vocht. Het kwam tot een spurt die in extremisch gewonnen werd door de Goeman Scott biker uit Emblem. Feenstra biker Ruben Scheire werd na een spannende strijd 2 de en Jeff Luyten derde. Jens Scheurmans, die last had met zijn lenzen, werd nog vierde voor Fabrice Mels en Laurens Sweeck.

reacties :
Jeff Luyten : " Bart was echt sterk.Ik had al snel moeite met hem. Ik was vandaag niet super, maar de beste heeft gewonnen en ik ben blij voor hem.Ik kwam nooit dichter dus wist ik dat hij sterker was."

Ruben Scheire : " Ik heb misschien te lang gewacht! In het begin was het  niet aan mij om de koers te maken.Ik voelde dat Jeff tekort schoot. Op het laatste wat last gehad van gedubbelden. Ik kwam in de laatste klim heel dicht bij Bart, maar hij was slimmer. Ik ben ontgoocheld. Ik had eens een goede dag en dit is een gemiste kans. Nochtans had ik er zo naar toe geleefd."

Bart De Vocht: " Stilletjes had ik gehoopt dat de titel er in zou zitten. Dit is mijn mooiste overwinning tot nu toe, al werd ik ook bij de nieuwelingen al eens kampioen.Toen we met vier voorop zaten, zat ik redelijk rustig. Maar ik moest altijd op mijn hoede zijn.Toen Ruben op de laatste klim terug kwam, heb ik me recht gezet en in de spurt was ik de sterkste." zegt de nieuwe kampioen bij de beloften.

Tom Meeusen: "  Ik ben tevreden met het zilver , zeker na een moeilijke periode Het is een mooie sport en ik doe het zo graag ,  ik zal in Beringen en Zoetermeer waarschijnlijk ook aan de start staan. Ook volgend jaar zou ik graag enkele World Cup rijden, maar het moet  natuurlijk in mijn programma passen."

Robby de Bock : " In het begin moest ik het enkele ronden rustig aan doen. Op het laatst ging het beter en kwam ik tot op 30 à 40 m van Jonas. Ik heb alles op alles gezet,maar ik was hier zaterdag gevallen en wou op safe spelen.Ik ben tevreden met die 4 de plaats. Dat was zowat mijn plaats vandaag. Als ik in de start mee was geweest, had er misschien meer ingezeten Ik heb niets geforceerd . Toen Pauwels demarreerde ben ik meegegaan, maar die was technisch niet zo sterk , hij maakte veel fouten en ik kon hem voorbij. Dit was , aangezien de omstandigheden ,het hoogst haalbare . " 

Sven Nys :" Makkelijk is iets anders, maar ik heb al moeilijker MTB wedstrijden meegemaakt. Het was gelukkig veel in het bos en daar viel het nogal mee. Ik heb mijn kampioen trui al direkt afgestaan . Bart De Vocht, winnaar bij de beloften moet nl volgende vrijdag starten in de World Cup in Andorra en daar had de bond niets voor voorzien. Hij kreeg als kampioen U23 een witte trui, maar hij moet in de driekleur starten..... vandaar."

volledige uitslagen : www.chronorace.be

Wout Alleman  is nog 7 de geworden . In de laatste ronde heeft hij nog een mooie remonte gemaakt en terug gekomen over Jeremy   Pip en net achter Jochen De Vocht  geeindigd.

reacties :

Githa Michiels : " Ik had schrik om fouten te maken en heb geen zotte dingen gedaan; en het is gelukt. Ik ben van pech gespaard gebleven en reed een ideale wedstrijd. Maar ik was behoedzaam en wou geen zotte dingen doen." aldus de titelverdedigster van het Toka Print Team.

Mathieu Dehaeze ( Vesluys Pro) : " Alweer een tweede plaats, al de derde,  maar ik heb er vrede mee. Ik wou snel starten maar Quinten was duidelijk sterker. Ik heb het geprobeerd, maar de tegenstander van niet van de minste."