Naast Christoph Sauser heeft ook de Oostenrijker Alban Lakata zijn zinnen op de BIKE Four Peaks gezet. Twee weken voor de start van de Duitse vierdaagse zijn de topfavorieten gekend.
Trans Germany winnaar Christoph Sauser (2010, 2011 en 2012) is klaar voor de eerste uitgave van de Bike Four Peaks. " Het helpt als iedereen naar je kijkt. " zegt de wereldkampioen van 2011." Als je de favoriet bent, moet je ook presteren.En als ik vertrek, rij ik om te winnen." De kans is groot dat de Zwiterse Specialized biker het net zo goed, of nog beter doet dan vorig jaar. De winnaar van de Cape Epic is immers fitter dan ooit. " Dit jaar zal ik nog geen cross country gereden hebben, en dus ben ik beter voorbereid." Voor Sauser is het een revanche op het EK marathon in Singen. Vorige week moest hij immers de Europese titel aan Alban Lakata laten. Technische problemen in de laatste 100 meters, verwezen de Zwitser naar de 2 de plaats.
De Oostenrijkse Topeak Ergon bikers is de laatste maanden in uitstekende vorm, en daar zal de stage op Gran Canaria wel voor iets tussen zitten. " Voor mij is deze vierdaagse een voorbereiding op het WK marathon . Bike Four Peaks staat bovenaan op mijn verlanglijstje. Ik wil zeker winnen, maar ben niet de enige. Er komen immers nog enkele toppers aan de start . Er zal dus gestreden worden tot de laatste meter." zegt Lakata. Naast Sauser en Lakata zijn ook Markus Kaufmann en Urs Huber kandidaten voor het podium.
Er zijn nog enkele plaatsen vrij voor het evenement.
Donderdag om 14 uur vertrekt Nick Vanpol en zijn papa met de ambulance vanuit Duitsland naar het Ziekenhuis van Genk. Daar zullen opnieuw de nodige onderzoeken gebeuren om de huidige toestand te bepalen. De biker van het Granville 650B Factory team kwam zondag in Albstadt zwaar ten val in de afdaling en werd met ernstige verwondingen aan de rug naar het ziekenhuis in Balingen afgevoerd. Zijn toestand evolueert gunstig zodat hij met een ambulance ipv van met de helikopter naar Belgie kan overgebracht worden.
Categorie:cross country
Tentoonstelling uitgesteld
Het plan om de collectie MTB-regenboogtruien tentoon te stellen tijdens de MTB-Herdermarathon in Schorisse komende zaterdag 25 mei, gaat jammer genoeg om medische redenen niet door. " Hopelijk lukt het een volgende keer wel." zegt verzamelaar Danny Van Den Bossche.
Voor een goed begrip: de Herdermarathon zelf gaat WEL door !!!
Op zaterdagavond 18 mei, na de wedstrijd in Waanrode, is de fiets van Laus Pauwels ( U13 van Club La Bicycletta) en die van zijn papa gestolen van de fietsenrek. Het gebeurde in Groot-Bijgaarden (Vlaams-Brabant). Het gaat hier om de MTB waarmee hij wedstrijden rijdt. De fietsen zijn beiden amper 6 maanden oud.
Wie heeft iets gezien of kan info omtrent deze diefstal verstrekken?
Maandag veroverde Alice Pirard de Belgische driekleur bij de dames elites , Michiel Van Aelbroeck pakte de titel bij de Funklasse A/Amateurs ; van een succesrijk marathonkoppel gesproken. Bovendien finishte Van Aelbroeck als 3 de overall in La Reid. Een prestatie waarmee de Gentenaar de geschiedenis schrijft.
" Ik wil de organisatie feliciteren. De startprocedure verliep niet vlekkeloos, maar hierna kon iedereen genieten van een gevecht man tegen man op een loodzwaar parcours, zonder anderen te hinderen of gehinderd te worden. Top! Zowel Alice als ikzelf staan nu aan de leiding in de EBMC tussenstand. Volgende maand staat de laatste proef van dit regelmatigheidscriterium op de agenda: de Raid des Hautes Fagnes in Malmedy. Volgende week gaan Alice en ikzelf van start in de Alpentour (Oostenrijk). Dit is een wedstrijd van vier dagen rond Schladming. Eind juni zal Alice deelnemen aan het wereldkampioenschap marathon MTB in Kirchberg (Oostenrijk)." aldus Michiel VA.
Categorie:Marathon
Smart Cycling Team
"Net voor de start van de BeMC ging de nieuwe website van het Smart Cycling Team online: www.smartcyclingteam.be
Deze site werd gerealiseerd door de nieuwe sponser Plenso, een bedrijf uit Roeselare gespecialiseerd in webdesign. Je kan er de prestaties van het team op de voet volgen en je vindt er meer info over de renners en sponsors terug.
Het Smart Cycling Team van Stefaan De Gendt bestaat dit jaar uit de renners Hans Planckaert, Bert Luca, Tom De Groote, Tom Van Brempt, Martin Santema, Johan De Baets en Andy Standaert.
Dankzij de steun van de hoofdsponsors, Smart Cycling en Bobistro, en co-sponsers, Rotwild, Plenso, W-cup, Notubes, Fox, Las, Mavic, Ravx, RSP, Adidas Eyewear, 30seven, De Meuter, Nossa, Vuylsteke, Cycleur De Luxe en Continental, kon dit project tot stand komen.
Categorie:cross country
Delphine Brits 2 de in La Reid
Na even van de wereld te zijn geweest hier het verslag van Delphine Brits . De Ardennes Trophy in La Reid te Theux stond met rood aangeduid in de agenda van de Fuji Medista bikester.
" Daar zou ik voor de 1ste keer deelnemen aan het BK Marathon, maar toen ik mij bij de bond had ingeschreven voor het BK dames (Fun) kreeg ik kort erna een mailtje waarin stond dat om alle vergissingen te voorkomen, zal er dit jaar enkel een Belgische trui te halen zijn bij de Dames Elites en dus niet bij de Fun Dames". Dit was in 1ste instantie een zware teleurstelling want hier hadden we toch wel naartoe gewerkt, na deze ontgoocheling dan maar mijn zinnen gezet op de 70 km.
Tijdens het weekend steeg de stress en om dit alles nog wat erger te maken kreeg ik nu ook last van keel, neus, en luchtwegen; waarschijnlijk door met de hond te slapen en zo de microbes overgekregen. Maar de handdoek werd in de sportzak gegooid ipv in de ring, er zou er ging geknald worden op de 70 km.
Ook waren de weergoden ons niet gunstig gezind, de hele week was het al zeer wisselvallig en ook op de dag van de wedstrijd werden vrije lage temperaturen voorspeld met regen. In La Reid aangekomen viel het al bij al nog mee en was van de vele regen voorlopig nog geen sprake, enkel wat lichte regen. Na het ophalen van startnummers 1023 & 1024 maakten we ons klaar, na veel getwijfel leek mij korte mouwen en armwarmers de beste oplossing, maar net voor we ons naar de start wilden begeven begon het heviger te regen en kozen we er toch voor om armwarmers in te ruilen voor een regenjasje van Pearl Izumi (lekker licht maar toch droog).
Toen we klaar stonden in de 1ste startbox waren we blij dat we ons regenjasje aanhadden J. Dan klonk door de boxen de Final Countdown en waren we vertrokken. Na een korte aanloop strook bergop draaiden we rechtsaf en dan direct terug naar links voor het steilere klimwerk. Hier lag de 1ste tijdsregistratie-mat. Maar enkel meters verder sta ik stil, mijn ketting zat vast tussen mijn cassette en de wielspaken. Ik probeerde met de nodig kracht mijn ketting los te trekken maar dit lukte niet en de paniek sloeg toe, de 2de startbox die 2 min later van start gingen, kwamen mij al voorbij gevlogen en dit zorgde voor nog wat extra enervatie. Gelukkig kon Raf de kalmte bewaren en mijn achterwiel eruit halen om zo de ketting terug vrij te krijgen. Na enkel minuten hier te hebben verloren kon ik terug op de bike in achtervolging gaan.
Tijdens de achtervolging moest ik al direct een extra cartouscheke verschieten om het verschil niet te groot te laten worden. Na de 1ste doortocht aan de finish na 21km zat ik terug op de hielen van enkele dames. Door al regen was het parcours zeer verraderlijk en moest je goed opletten dat je niet tegen de grond ging, veel recuperatie stukken waren er niet en bijgevolg was het niet makkelijk om de tijd te nemen voor een gelleke. Tijdens een smalle singletracks afdaling stond plots alles stil want blijkbaar was er een dame die enkele tientallen meters voor mij uit reed zwaar ten val gekomen. Tijdens deze opstopping snel een gelleke naar binnen gewerkt want wat extra energie was hier wel nodig.
Eens tussen km 40-60 lijkt het wel of ik plots alleen op het parcours rij, nu en dan zie ik in de verte wat bikers rijden dus weet dat ik nog steeds goed zit, al moet ik zeggen dat het parcours zeer goed uitgekalkt was en bij de splitsingen waren de afstanden ook steeds heel goed aangegeven.
Toch moest je je concentratie er steeds bijhouden want de afdalingen waren snel maar door de modder en stenen ook soms zeer tricky, een schuiver was rap gemaakt en gelukkig nooit tot het punt gekomen dat de bike oncontroleerbaar werd.
Op een 60 tal km komt Kelja Riikka (3de dame) mij voorbij gereden en weet mij te zeggen dat er nog een dame op komst is samen met een groepje mannen. Zou het dan echt fout gaan lopen in de laatste 10 km, dit mocht ik niet laten gebeuren. Wilde nog eens goed van mijn Camelbag drinken maar na een paar slokjes was het enkel lucht, camelbag was leeg L. De Finse pakte enkel meters en vooral in de afdaling moest ik alle remmen los laten en wat risicos nemen om haar niet te ver te laten uitlopen. De laatste kilometers leken eindeloos te blijven duren en er moest nog aardig wat geklommen worden. Op iets meer dan 65 km zie ik nog een aanduidingbord met een klim op van +/- 2400 m en daar hoorde ik de mensen toeroepen van komaan laatste klim. Op deze klim zag ik de Finse het moeilijk krijgen en ging haar voorbij en toen ik enkele minuten later om keek, zag ik dat ik een aardige kloof had geslagen. Van dan af was het alles geven tot de finish, wist dat we terug via dat stuk moesten passeren waar we bij de eerste passage naar beneden waren gereden. Dit stuk was door de modder nu volledig omgeploeterd en moest effe van de bike af. Plots hoor ik Raf roepen komaan gij zijt er, you did it. Ik klim terug de bike op voor de laatste 200 m, vermoeid maar zeer blij kom ik over de finish. Daar kreeg ik van een man van de Waalse federatie een aquarius, die had precies gezien dat ik wat dorstig was .
Volgens de uitslag van Chronorace was ik blijkbaar was ik 2de dame . Door de gemiste start had ik daar tijdens de wedstrijd totaal geen idee van . De 1ste dame was blijkbaar een Nederlandse topper ( Karen Brouwer). Na afloop zeer blij met resultaat ondanks de problemen bij de start en het niet 100% fitte lichaam.
Na mijn nachtshift lag ik rond 8u in mijn bedje maar een paar uurtjes later was ik al weer wakker en dan kreeg ik mijn klopje helemaal ,na mijn verkoudheid kreeg ik plots last van hevige buik en darm problemen en zwaar dipje van bloeddruk waardoor mijn lichaamstemperatuur onder de 35 graden ging, dit alles gepaard met de meest onprettige gevolgen. Hierdoor zal ik een paar dagjes moeten rusten maar hopelijk kan ik snel terug de bike op . " aldus Delphine Brits.
Categorie:Marathon
Open MTB Kortenaken
Voor deze eerste uitgave kwamen 34 renners opdagen. Hieonder waren er maar 3 dagvergunningen. Een groot aantal vergunninghouders maakte van de gelegenheid gebruik om nog eens aan een XCO wedstrijd deel te nemen. De aanwezigen waren allen opgetogen over het parcours: zéér zwaar en MTB waardig genoeg. Het betere Hagelands MTB parcours.
Als allereerste op het palmares komen de namen van:
De Vries Nick (-40 jaar)
Cools Gert (+40 jaar)
Alicia Franck (vrouwen-meisjes)
In bijlage uitslag van de Open MTB wedstrijd in Kortenaken
Zonder enige voorbereiding stond Kristien Nelen uit Essen aan de start van het BK marathon in Theux. Met de 8 ste plaats op 25 kon ze gezien de omstandigheden best vrede nemen.
" Het was mijn 1ste wedstrijd en al ineens de spits afbijten met 90km voor het BK . Zonder enige voorbereiding besefte ik dat het moeilijk ging worden. Ik ging voor een 5de plek maar wist dat er veel concurrentie was. " De lange startklim rustig aan gedaan, het liep niet echt lekker. Modder en regen vlogen rond m'n oren en al snel zag ik niets meer door m'n bril. Plots botste ik met mijn voorwiel op een steen en ik voelde dat de band platter is, er was gelukkig enkel lucht uit. Ik besloot om niet te stoppen, ik gokte erop dat er aan de bevoorrading iemand staat met een voetpomp wat me tijd zal besparen. Dat gebeurde aan de 1e post en ik zette ook m'n bril af. Ik zag Sofie De Wulf passeren en hoorde dat er al 2 dames de brui aan hadden gegeven.
Dit ging een uitputtingslag worden. Nu had ik geen achterrem meer, vooraan nog een beetje. De afdalingen moest ik veel trager nemen, soms lopend, soms de bocht missend en het decor in. Dat werkte op m'n gemoed en ik zat letterlijk en figuurlijk maar wat aan te modderen. Nele Van Maldegem haalde me in en we hebben een stuk samen gereden tot zij op een klim van me wegreed.
Ondertussen had ik enkele flinke klodders in m'n ogen gekregen en zag bijna niks meer. Zo afdalen met je ogen half dicht is best spannend! Ik kon mijn enduro-ervaring goed gebruiken. Aan de 3e post op 61km geloofde ik m'n ogen (allee ja) bijna niet: een materiaalpost én een heel rek remblokjes! Ik ben maar gestopt om nieuwe te laten steken. Nog liever een paar plaatsen kwijt dan niet uit kunnen rijden of afdalingen te voet moeten doen. Er passeerden 2 dames maar ik wist niet of ze de 70 km deden of in mijn reeks zaten. Ik gebruikte de tijd om mijn ogen proper te krijgen. Brilletje wassen, een gel van Sponser Sportfoods en hup ik kon weer verder.
Ineens ging het veel beter! Ik leek de laatste 30km te vliegen waar anderen kropen. In deze apocalyptische omstandigheden passeerde ik de ene zombie na de andere. Ik kon terug volle gas geven in de afdalingen en ik kreeg er zowaar plezier in! Ik haalde ook Nele terug in maar haar band was aan het afgaan. Doel was nu die 2 dames terug te pakken, concurrenten of niet. Dat lukte nog ook.
Blij dat ik er was en nog een 8e plaats op 25 dames. Blijkbaar heb ik de laatste 30km nog 5minuten teruggepakt op Sofie De Wulf die voor me finishte op 2minuten. Zonder de pech had er 1 plaatsje meer ingezeten maar ik denk dat iedereen wel pech heeft gehad. Wat me opviel was dat ik kon blijven rijden waar mensen met een 26er sukkelden en ook op stenen en wortels was ik zo blij met mijn nieuwe 29er Lapierre van Fietsshop Uitgeest!
Graag wil ik nog de mensen bedanken die mij geholpen hebben, zonder jullie had ik misschien niet uitgereden! Volgend weekend weer internationale enduro in Duitsland en dan 1 juni UCI wedstrijd te Antwerpen." besluit Kristien Nelen.
Categorie:Marathon
Voor de Nederlandse Anne Terpstra stond afgelopen weekend in het Duitse Albstadt de allereerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen op het programma. Deze eerste World Cup is altijd spannend en speciaal: het is immers nog de vraag wie er in vorm is en wie niet. Vrijdagavond deed Terpstra mee aan de eliminator, een soort sprint- en afvalrace (in heats met vier renners) over een kort parcours, waar je je eerst voor moet kwalificeren. Dat kwalificeren lukte goed: de bikester van het Superior Brentjens team zette de achtste tijd neer.
Ook de eerste twee heats kwam ze goed door. Helaas strandde Anne in de derde heat op de derde plek, wat betekende dat ze in de ' small final ' terecht kwam (de finale waar wordt gestreden om plek 5 tot en met 8). Het beste was er toen wel af en met wat geluk finishte Anne in die heat ook op een derde plaats, wat overall een zevende plaats in de eerste World Cup Eliminator van het seizoen betekende!
Zaterdags startte Anne Terpstra in de normale crosscountry wedstrijd bij de dames onder 23 jaar (U23). Ze kon de eerste halve ronde nog goed meekomen, maar voelde direct dat haar benen niet zo fit waren als gehoopt. Verder heeft de dame uit Apeldoorn de hele wedstrijd haar eigen tempo aangehouden, wat uiteindelijk een negende plaats opleverde. Lang niet slecht, maar het kan beter!
Terpstra is imniddels met het Superior-Brentjens mountainbike racing team van Albstadt naar Nove Mesto (Tsjechië) gereden. Komende zaterdag zal zij daar de tweede wereldbeker van seizoen 2013 rijden.
Broer Rien , die na een val in de street race in Goirle nog beslag legde op rang 11, rijdt volgende week een dubbel weekend. Zaterdag doet hij mee aan Red Bull De Muur in het Belgische Geraardsbergen en zondag rijdt hij de nationale wedstrijd in Holten.
Categorie:World Cup
Jeroen Boelen wint 3e Streetrace Goirle.
Jeroen Boelen (Superior Brentjens) heeft maandag, tweede Pinksterdag de Streetrace van Goirle gewonnen. Het was alweer de zesde seizoenzege voor de Drunenaar. Thuisrijder Gerben de Knegt werd onder de ogen van het talrijk opgekomen publiek tweede, voor Fidea-renner Thijs Al.
Het was een topevenement met mooie wedstrijden en enorm veel publiek. Ondanks het bewolkte, maar droge weer kwamen de mensen massaal de mountainbikers aanmoedigen. Ook de horeca terrassen zaten bomvol.
Het parcours was zeer spectaculair met enorm veel hindernissen. 2 grote zandbakken op het Kloosterplein, heuvels, trappen en kombochten sierde het centrum van Goirle. Op het Oranjeplein werd zelfs een flink offroad parcours gebouwd vol met spannende heuvels en bochten.
In totaal streden er 150 funklasse deelnemers voor een finaleplaats, die uiteindelijk gewonnen werd door Danny van Zoggel. Bij de wedstrijdrijders wist Maikel Goovaarts (Merida Bassa ) de wedstrijd te winen. Na de afrikaanse klanken van de percussieband Caramba ging het toegestroomde publiek massaal naar de start van de eliterijders. Daar stond oud doelman Jean Marie Pfaff klaar om het startschot te geven en de renners succes te wensen.
Bij de Funklasse werd het startschot verzorgd door voetbal international Joris Mathijsen en oud wielrenner Gert Jakobs. Dat zorgde voor een enorme toeloop van sportieve toeschouwers. Het evenement werd prachtig afgesloten met een optreden van Dries Roelvink.
Met in totaal 350 deelnemers, 80 vrijwilligers en ruim 6000 toeschouwers stond Goirle bol van fietssport ! Een wielerevenement dat nog kans ziet op uitbreiding, aldus de organisatie.
Met een bak vol lof heeft de organisatie vandaag dan ook een cirkel gezet om de datum voor de volgende editie; 9 Juni 2014, 2e Pinksterdag = 4e MTB Streetrace Goirle !
Ken Van den Bulke maakt de balans van het voorjaar en van het BK op ; het wil maar niet lukken!
" Dit jaar krijgen we een mooi BK 2013: La Reid! Super, een echt BK op een echt parcours, niet supertechnisch maar dik in orde en genoeg klimmen! " zegt de biker van Team Cycle Passion uit Borgloon.
" In tegenstelling tot andere jaren probeerde ik dan ook een maand vroeger in goede conditie te zijn, en ondanks een mooie witte winter lukte dit vrij goed. De resultaten vallen echter keer op keer tegen, omwille van pech. Met uitzondering van de ijs-sneeuw chrono in Andenne, waar ik kan winnen (maar liefst 3u42 op amper 63km in de sneeuw maar kom). Vervolgens een reeks pech wedstrijden die ik met zeer goede conditie rijd: Grand-Halleux ketting dubbel geblokkeerd tussen voorderrailleur, en ketting gebroken, 12 kwijt en nog 11e of 12e Dada podium! Tangissart: slechte startpositie = file in de achterhoede en nadien nog kettingbreuk, constant alleen gaten maten dichtrijden, nog 11e of 12e Dada podium! Hot Houffalize: met mijn nieuwe fiets (ruim 1 kg lichter!): na 2 dagen sta ik 4e, de zondag springt mijn achterwiel uit mijn frame en remschijf krom, nog 2x gestopt om aan de remschijf te werken die maar blijft slepen. Ik val terug naar de 8e plaats. Dada podium, weeral! (Troostprijsje: 2e Master) BeMC 1e etappe: na +-80 km rij ik solo 3e (dankzij lekke band van Bas Peeters & Jimmy Tielens toen we tesamen reden), een paar minuutjes achter Massaer en Van Amerongen: dat ziet er goed uit! Echter: ik rij als enige 3-4-5 verkeerd, en eindig ontgoocheld 9e op 120 achter de 3e Weeral geen podium BeMC 2e etappe: 2x de groep kwijt door te moeten stoppen aan bevooorrading terwijl anderen een drinkbus krijgen: alsnog 6 e op amper 2 van de 2e plaats.
1 week later: het BK te La Reid, yes! Mijn titel trachten te verlengen tegen een heel sterke thuisrijder: Michiel. Echter de week voor het BK (en nu nog): gerommel in mijn buik, kramp in de darmen en heel moe. Zaterdag losgereden maar vanaf HF140 koppijn, zondag iets beter, al val ik gewoon in de zetel in slaap. Ik overweeg zelfs even niet naar La Reid te gaan: moet je 4u in de regen gaan rijden met een lichte darminfectie? En dan misschien na 20km moeten opgeven? Enfin, ik ben toch ingeschreven en draai de moraal terug naar positief en zonnig J!
De start: na 20 jaar MTB is er nog steeds geen eerlijke start. Als Funklasse-rijder staan we achter het lint te wachten in de 4e startbox. Het lint wordt rechts opgehoffen, ik sta links en moet er maar door zien te komen. Al bij al geraak ik op een deftige startpositie en rij een mooi gedoseerde start waarin ik toch dik 200 deelnemers moet voorbijgaan. Michiel Van Aelbroeck is nergens te zien en ik meen dat ie iets achter me zit. Na een km of 5 krijg ik dan eindelijk door dat Michiel een minuut voor zit! Hoe kan dat nu? Met een onnodige extra inspanning kom ik bij Michiel die me opwacht en hij verklaart me wat er gebeurd is. Hij stelt me voor van hier terug te starten Tja, zijn fout niet, maar blij ben ik er niet echt mee. Gelukkig kan ik toch hard doortrekken!
Na amper 10-15 km krijg ik kramp in mijn kaken van de koude! Er zit niets anders op dan bergop het tempo omhoog te jagen, alzo schuiven we verder naar voren. Na een tijdje vormen we een mooie groepje met oa Nicolas Vermeulen, Frans Claes die vooraan pech had, Kris Henderieckx, Michiel en iets later ook met Jimmy Tielens. Samen strijden we ondertussen blijkbaar voor plaats 3 scratch!
Ondanks de buik en de koppijn daags voordien draait alles goed en ik amuseer me eigenlijk wel in de diepe plassen en tussen het frisse groen (ondanks de koude!). Wat me wel verontrust: ik krijg mijn harslag niet voldoende omhoog, zelfs niet na een lange klim. Omslagpunt niet mogelijk!
Rond km 80 valt het verdict: Michiel pakt een klein gaatje bergaf en ik krijg het niet meer toe. Er zijn nog maar 2 zware hellingen en enkel Jimmy Tielens kan mij nog volgen, maar al gauw wordt dit andersom: ik kan Jimmy maar heeeeeel net volgen. Ik ben blij dat Jimmy Tielens op het einde van de voorlaatste klim even 2 pedaalslagen inhoudt, zodat zijn oud-teamgenootje nog heel even in zijn wiel kan zitten. De laatste klim rijdt ie langzaam van me weg.
Tevreden met een 5e plaats scratch, maar evengoed ontgoocheld met het verlies in de funklasse.
Had er meer in gezeten? Geen idee, een gemiddelde hartslag van 156 is wel echt te laag. Had ik Master1 moeten rijden? Dan had ik na Eijsden hier ook gewonnen ? In elk geval: Michie Van Aelbroeckl zeker een verdiende winnaar en ik ben ook blij voor Joris Massaer met zijn super chique overwinning!" aldus Ken Van den Bulke van team Cycle Passion Borgloon.
"En graag had ik ook iedereen bedankt die me gesteund heeft, van team tot co-sponsors, van bevoorraders tot trainingsmakkers, van vriendin tot de fietsers op de 50km of de 70 km die hun voorlaatste adem gaven om me nog aan te moedigen! Super, bedankt allemaal!!!!
Categorie:Marathon
21-05-2013
Frans Claes geeft op in epische omstandigheden.
Leuvenaar Frans Claes heeft de hoge verwachtingen voor het Belgische kamioenschap marathon mtb niet kunnen waarmaken. In tegenstelling tot zijn glansprestatie op het Europese kampioenschap moest hij ditmaal de kelk tot op de bodem ledigen en gaf hij er na 50km onderkoeld de brui aan. De hemelsluizen gingen al voor de start van de Ardennes trophy open, in een gietende regen vertrokken de meeste kanshebbers op de Belgische titel voor 90 loodzware kms. Frans vertrok stevig en kon mee met de latere winnaar Joris Massaer en topfavoriet Roel Paulissen. Na een val in een koude beek, kwam Frans echter niet meer op dreef, hij kreeg het enorm koud en nam uiteindelijk de beslissing om af te stappen, om het vervolg van het seizoen niet in gedrang te brengen. Hij kijkt dan ook meteen vooruit naar zijn volgende grote doelen, de 4-daagse Alpentour in het Oostenrijkse Schladming en het WK eveneens in Oostenrijk eind juni. Hij is klaar om revanche te nemen met klinkemde prestaties op het hoogste niveau.
Reactie Frans Claes: " Opgeven was, voor aanvang van de wedstrijd, wel het laatste scenario dat ik in gedachten had. Gezien de weinige wedstrijden die ik in België afwerk en het belang van een nationale titel was ik gebrand om me voor de talrijk meegereisde supporters van mijn beste kant te laten zien. De start verliep nochtans behoorlijk en na 10km was de eerste schifting gemaakt. De miserie begon echter nadat ik een rivierpassage verkeerd inschatte en onzacht in aanraking kwam met de stenen en kou vatte door het beekwater. De eersten waren toen gaan vliegen en ik vond het juiste ritme maar niet terug. Op de lange hellingen kreeg ik terug een beetje warm maar de afdalingen, het opspattend water en de aanhoudende regen koelde me alsmaar meer af. Ondertussen was ook mijn lichaam, als gevolg van de val, stram geworden waardoor ik de afdalingen als een begingeling naar beneden reed. Na 50km gaf ik er dan ook helemaal verkild de brui aan. Enerzijds is er de enorme teleurstelling maar anderzijds ook het besef dat het de juiste beslissing was om op te geven. Op het WK vorig jaar maakte ik een gelijkaardige situatie mee en toen reed ik onderkoeld en zwalpend naar de meet. Als ik dit gisteren herhaaldhad was de kans groot van onherstelbare schade op te lopen en de rest van het seizoen in het gedrang te brengen." aldus de biker van het Eco MTB Team.
De omlopen van de Kids Challenge zijn niet moeilijk genoeg. Hoe vaak wordt dit niet gezegd. Deze woorden indachtig gingen de organisatoren van Kortenaken op zoek naar een nieuwe locatie. Die werd gevonden op één van de vele mooie Hagelandse Heuvels. De heuvel -gecombineerd met een paar afdalingen van een tallud, de klimmen op een deel van de helling in terrasbouw, een technische passage door een bos en een sompige ondergrond- bleek voor een deel van de deelnemers toch net iets te zwaar uit te vallen. Toch was er ook een enkeling die het niet moeilijk genoeg vond. Stof tot nadenken maar iedereen tevreden stellen zal helaas nooit lukken. Zware wedstrijden . dus verdienden de deelnemers zeker de mooie beloning: een trofée, een drankbon voor in de kantine, drank na de wedstrijd en de mooie sokken van de Kids Challenge van WBV. Dit alles gecombineerd met de traditionele podiumhymne Stand Up (van Right Said Fred)zorgde zeker voor een onvergetelijke dag voor de deelnemende Kids in Kortenaken.
Tweede plaats voor Gerrit Delfosse op het BK marathon in La Reid.
" Enkele maanden geleden beslist om deel te nemen aan deze marathon. Het viel juist midden in het seizoen en dacht wel dat ik een kans zou kunnen maken op de titel ; lhoewel ik geen specialist ben op dit nummer.
Maar de conditie was al goed van in het begin van het seizoen . De weersvooruitzichten waren van in het begin van de week niet goed en wist dan al dat het zwaar zou worden. Zondag middag opgereden na een mooi voorstel van Tom Segers om bij in zijn caravan te slapen. Dan het parcours hier en daar gaan verkennen en toen lag er toch al wat modder.'s Nachts bleef de regen nog uit en om 7 u smorgens was het nog altijd niet aan het regenen. Maar om 8 u begon het al licht te druppelen en werd alleen maar feller, maar ik zag het nog altijd zitten .
Aan de start verliep het vlot en ik stond er als 1 van de eerste masters . Het lint ging weg en kon mij vooraan plaatsen tussen de elites. Het schot viel en we waren weg , zowaar nam ik even als 2de het peloton op sleeptouw maar wijselijk hield ik wat in . Wat kwamen boven met alle toppers en deze liepen dan iets uit . Kristof Houben , Kris Hendrieckx en ik zaten nog samen. We liepen samen de kopgroep in en het was wat positie zoeken tot aan de eerste klim en daar ging Kristof.
Ik wou wel mee , maar mijn benen hadden zo koud en het deed enorm pijn van de kou . Ik kwam dan toch een 15 km alleen te zitten , tot de groep van Kris Henderieckx , Ken Van den Bulcke mij terug inhaalde.
Ik mis een afslag en weg was Kris. Met mij ging het dan toch even minder , ik had het enorm koud de eerste 50 km.
Daarna werd het wat warmer en Kris Herstens kwam aansluiten. Hij ging heel snel in de afdalingen en op de klimmen reed ik telkens weg van hem . Tot op een moment dat ik volledig weg rij na 75 km. Op 80 km doe ik een zware val op dikke keien en moest even bekomen.
Ik kon zelfs mijn fiets niet meer op , zo stijl was de afdaling . Even stuur terug recht zetten, de wonden likken en dan door voor het podium.
Ik reed al op de 2 de plaats nadat ik Houben na 50km had ingehaald. Kris Hertsens kwam terug aansluiten en we reden samen naar de finish. Ondertussen ook de 4 bevoorradingen gepasseerd en deze werden super geregeld door Tom en zijn 2 kinderen. Waarvoor een grote dank. Op de laatste klim reed Kris weg , ik liet hem begaan , voor mij was er toch geen bedreiging meer.
Moe en enorm blij met de 2 de plaats / vice Belgisch kampioen. Kris Hendrieckx was super en op een parcours op zijn maat gesneden. Proficiat voor hem.Terug naar mijn discipline nu de komende weken."aldus de biker van het Dream team.
