In de aanloop naar de Olympische Spelen lag de druk bijzonder hoog bij Kevin Van Hoovels. Zijn kwalificatie in Champery 2011 was ongetwijfdeld één van de hoogtepunten van de voorbije jaren. 

Wat bracht 2012 voor de Versluys biker en hoe kijkt hij tegen het afgelopen Olympisch jaar aan.


Zijn samenvatting van 2012 en de vooruitzichten voor 2013.
 
" 2012 beloofde een heel mooi jaar te worden met mijn Bloso contract en de selectie voor de Olympische spelen. Toch is het niet echt geworden wat ik er van verwacht/gehoopt had. De winter was nochtans heel goed geweest en ik voelde mij dan ook klaar om er van in het begin van het seizoen in te vliegen. Tijdens de eerste wereldbeker in Zuid-Afrika liep het echter al mis. Ik had een goede start en eerste wedstrijdhelft, maar dan kwam ik zwaar ten val in de rock garden. Hierdoor zeg ik een plaats rond de top 20 verloren gaan en heb ik nu soms zelfs nog last van mijn linker been tijdens zware inspanningen. Toch stond ik een week later met volle moed en podiumambities samen met Sébastien aan de start van de Cape Epic. Maar ook hier zat het niet mee. Enkele dagen voor de start kreeg ik last van mijn ademhaling en dit werd alleen maar erger door de zware inspanningen en het vele stof in de Cape. Hierdoor reed ik op 50% van mijn capaciteiten en is het eigenlijk een wonder dat we nog 7de geworden zijn. Hier heb ik mij waarschijnlijk geforceerd waardoor het daarna vrij lang geduurd heeft voor ik terug in topvorm was. 2 weken na de Cape was het immers de wereldbeker in Houffalize en hier wou ik mij absoluut laten zien. Te snel terug beginnen trainen na de Cape Epic en nog steeds last van de ademhaling met als gevolg een totale off-day in Houffalize.

Daarna dan toch even gerust en terug opgebouwd naar de andere Europese wereldbekers. Ik voelde dat de vorm aan het komen was en kijk er naar uit mij te laten zien in Nove Mesto. Maar ook hier liep het weer verkeerd. Tijdens de verkenning kwam ik heel zwaar ten val in de BMX afdaling met als gevolg een rugblessure. In de eliminator had ik er niet zo veel last van (ik won toch mooi de kleine finale).  Maat tijdens de cross-country moest ik de strijd staken. De week erna in La Bresse ging het iets beter, maar was ik zeker nog niet top en had ik nog veel last van de rug. Echte paniek was er nog niet echt, maar de Olympische spelen kwamen steeds dichter bij.
Daarna ging de voorbereiding via enkele wegkoersen en een hoogtestage vrij goed tot even voor het BK. Tijdens een trainingsstage in Malmedy kwam ik weeral zwaar ten val. Deze keer waren vooral mijn nek en schouder geraakt. Gelukkig had ik niets gebroken en was de vorm echt wel goed aan het worden.
Dit werd bevestigd op het BK waar ik zeker de sterkste maar door materiaalpech werd ik maar 2de.  De topvorm was er nu echt wel en dit bleek ook in de wereldbeker van Val d’Isere, waar ik met een slechte startpositie toch nog mooi 19de. 

Op 12 augustus was het dan zover: de Olympische mountainbikerit in Londen.  Het feit dat ik hier aan de start mocht staan was natuurlijk al een hele prestatie, maar ik wou er ook heel goed presteren. Spijtig genoeg ging het na een paar meter al mis. Ik weet nog steeds niet wat er juist gebeurde, maar ik haakte in elkaar met een andere renner en stond helemaal stil. Als bijna laatste ging ik terug van start en begon aan een zware inhaalrace. Ik had die dag echt goede benen en reed elke rond sneller. Uiteindelijk zou ik op de 19de plaats stranden. Op zich niet zo slecht, maar met een goede start zat er veel meer in.
Ik was dan ook enorm ontgoocheld aan de finish. Gelukkig was er enkele weken na de OS al het WK en had ik een nieuw doel om naar uit te kijken. De vorm was nog goed en ik wou hier revanche nemen voor mijn slechte OS.

Ik startte deze keer wel goed en reed rond de 20ste positie. Maar zoals al een heel seizoen liep het ook nu weer mis. In een afdaling zakte mijn zadel naar achter en moest ik stoppen in de technische zone. Ik verloor veel tijd en nog meer plaatsen. Rond de 45ste plaats kon ik terug vertrekken en weeral aan een inhaalrace starten. Ik strandde op de 28ste plaats en was weer ontgoocheld. Na het WK XC zat het seizoen er eigenlijk op, maar ik wou toch nog eens proberen goed te presteren op het WK marathon. De voorbereiding verliep goed met een overwinning in de laatste rit van de Trans Zollernalb.

Op het WK stond ik echter ver achteraan om te starten en nadat ik al een hele hoop renners ingehaald had verloor ik terug veel plaatsen doordat de helft van het peloton binnendoor reed. Terug naar af dus. Ik liet de moed niet zakken en begon aan mijn zoveelste inhaalrace. Uiteindelijk werd ik ondanks een lekke band in de laatste 10 km nog 18de. 
Na dit toch wel wisselvallige seizoen kon ik niet anders dan teleurgesteld zijn. Ik had op beter gehoopt en er zat zeker ook veel meer in. Als dieptepunt kreeg ik eind oktober dan ook nog eens te horen dat mijn topsportstatuut bij Bloso niet verlengd werd. Ik moest dus op zoek naar een andere manier om mijn geld te verdienen. Gelukkig kon ik op de steun van het Versluys team blijven rekenen en heb ik voorlopig een VDAB statuut.
2012 was niet alleen een jaar van pech en teleurstellingen. Er waren zeker ook positieve zaken. Zo leerde ik mijn allerliefste vriendin Angélique kennen en gaan we binnenkort zelfs samenwonen. Ook behaalde ik enkele mooie overwinningen en was ik in topvorm op het juiste moment.

Voor 2013 is het de bedoeling om terug een stap vooruit te zetten. Ik zou graag in de wereldbekers top 25 rijden en pieken naar de kampioenschappen. Daarnaast mij blijven amuseren op de fiets en een profcontract versieren voor 2014 met het oog op de Olympische spelen van Rio in 2016. Dit is zeker een doel en ik zal er alles aan doen om er terug bij te zijn.

Prettige feestdagen en een gelukkig en gezond nieuwjaar voor iedereen! " besluit Van Hoovels uit Betekom .

Na zijn zege in de MTB Prix Navaluenga in het Spaanse  Avila was de eindzege in de Kersttrofee voor Paco Mancebo.
De 36 jarige wegrenner  domineerde ook deze derde en laatste manche en won  na  een wedstrijd van 30 km met ruime voorpsrong  op Juan Pedro Trujillo en Oscar Pujol.
Francisco Mancebo  bleef ongeslagen en won alle drie de manches en de  MTB Award Navaluenga XVII.

In de eindstand ging  Mancebo (Berria Racing) , Juan Pedro Trujillo (Wild Wolf Pro Racing) vooraf. 

De 32 jarige Blaza Klemencic heeft eennieuwe ploeg gevonden .
Na de stopzetting van het Duitse  Felt Ötztal X-Bionic Team , waarvoor ze 4 jaar reed,verhuist de Sloveense kampioene  naar het  Calcit Bike Team .
Het Sloveense team  heeft  vanaf  2013 de  UCI status .

" Dit past perfect bij mij." zegt Klemencic." Ik ben blij met een Sloveens team. Er waren veel supporters op het WK in Saalfelden en dat gaf een goed gevoel. Ik woon  ook niet ver van de hoofdzetel, dus ik zal  meer betrokken worden met het geheel en met de jongerenopleiding."

Haar pantner Robert Pintaric : "  We wilden het wat rustiger aan doen. De afgelopen 3 jaar was ik constant met het team bezig en had weinig of geen tijd voor Blaza. " aldus de vroegere directeur bij  het Felt Ötztal X-Bionic Team.

Naast  enkele podiumplaatsen in de World Cups werd Klemencic in 2012 Sloveens kampioene en werd ze in Slovenie  verkozen tot wielrenster van het jaar.

Bij  het Calcit Bike  UCI Team krijgt Blaza Klemencic de beloften Urban Ferencak en Rok Korosec als teamgenoten.

MTB Baardegem
A -reeks
1. Thomas ONGENA
2. Michaw Skierski
3. Sven Janssens
4. Tim Van Der Bracht
5. Jo Maes

B-reeks
1. Bjorn FACKAERT
2. Wim Tollenaere
3. Patrick Vanmaekelbergh
4. Stefaan Speltens
5. Bart De Wever

C-reeks
1. Rudi WILLE
2. Domninique Van Den Eede
3. Frank Saelens
4. Pascal Vanmaekelbergh
5. Jean Paul De Bruyne

D-reeks
1. Johan MARTENS
2. Jean Luc Rossignol
3. Paul Hunninck
4. Marc De Vos
5. Noel Verzele

Dames
1. Annemie Van Nespen
2. Maaike Lagrou

Verslag Hel van Kasterlee 23/12/2012 door Niels Van Kerckhoven ( Fietsen Smout )

Het kan nog erger dan het einde van de wereld.

's Morgens 5u30 gaat de wekker. Toch een behoorlijke nacht achter de rug (wel koud zweterig gevoel) maar direct opgestaan met enige spanning. 2u30 later, omstreeks 8u start van de wedstrijd der wedstrijden. Onmiddellijk goed vanvoor mee met het lopen. Maar na 2km sloeg het noodlot toe, doodziek ineens.
Braken en bibberen. Daardoor in de kant moeten gaan zitten van de pijn. Het zal toch niet waar zijn dacht ik in mezelf. Moed bijéén geraapt en tegen 10 à 11 km/u verder gestrompeld. Lijkbleek aan de eerste wissel gekomen. Daar een paar pilletjes tegen het ziek zijn gekregen waardoor er toch enige beterschap kwam.
Toch nooit naar behoren kunnen fietsen. Welliswaar wel makkelijk 100 man voorbij gestoken, maar constant alleen gereden en was na 1,5 ronde al vrij leeg door ziekte. Dan maar een rustig tempo gezocht en verder gereden.
Na 5 ronden fietsen moest ik aan de echte hel beginnen!
30 km lopen na al 105 km fietsen  en 15km gestorven te hebben in de eerste loopproef, is geen sinecure. Daarbij vergeet ik te vermelden dat het mountainbike parcours met het woord 'te' het best te omschrijven valt, te modderig te veel water en te lang om er nog plezier aan te hebben.
Ja, de hel heeft zijn charmes. Dus, goed en wel aan de laatste loopproef begonnen.

Tot mijn grote verbazing zat ik zelf ergens in de top 30!
Daardoor toch schepte ik enige moed en de eerste loopronde (15km lengte) liep ik zo'n 11km/u. Ook dat was nog  een meevaller, want na het fietsen was ik toch werkelijk vrij perte totale. Zo begon ik aan de tweede loopronde.

15km lang tegen de krampen gelopen en vooral de laatste 6 km waren er te veel aan.
In mezelf dacht ik: 'gewoon voet voor voet te zetten'. Zo'n pijn wenst een mens niemand toe. Alles deed pijn. Toch nog via enig gesukkel de aankomst bereikt. Weliswaar staken er nog zo'n 10 tal atleten mezelf voorbij waardoor ik uiteindelijk 37ste werd. Deze prestatie is er één om in te kaderen. Nog nooit zo afgezien,  en zo afzien ga ik wellicht nooit meer doen.
Bijzonder tevreden en voldaan huiswaarts getrokken. Uiteraard was dit allemaal niet mogelijk geweest zonder mijn begeleider Tom Bleys. Tijdens de laatste 30km lopen, naast een atleet die pijngeluiden maakt , in de koude fietsen  is niet evident. De morele steun van Dayna, Iris, en Ilse was bijzonder deugd doend.

Hierbij wil ik ook het team van Fietsen Smout bedanken voor het materiaal en de steun. De fiets heeft uitstekend werk afgeleverd en dit is niet evident in zo'n apocalyptische omstandigheden.

Ik ben ervan overtuigd dat alle hellegangers ware helden zijn! Dit is niet voor mensen weggelegd maar voor beesten!

Sportieve groeten van atleet die nu de trap kan afschuiven, half kreupel." aldus  de 23 jarige Niels.

De Zwitsers vielen in Namen allemaal  buiten de top 10. 
In de wereldbeker cyclocross liet Marcel Wildhaber een twaalfde, Julien Taramarcaz een 14 de en Lukas Flückiger  een 22 ste plaats optekenen. De zege op de Citadel was voor onze landgenoot Kevin Pauwels , Sven Nys werd nog mooi tweede en Niels Albert, moest na een lekke band vrede nemen met de derde plaats.

Amper een maand na het dodelijk ongeluk van zijn vader Erwin moest Marcel Wildhaber de draad weer oppikken. Marcel is nl de zoon van de verongelukte Scott-Swisspower mekanieker. 
Vooral in de tweede wedstrijdhelft liet hij zich opmerken door maar liefst 9 plaatsen goed te maken in in de slotronde liet Wildhaber zelfs de vierde beste tijd optekenen.


Voor Lukas Fluckiger viel zijn eerste wereldbeker van het seizoen net iets te zwaar uit.Hij eindigde in Namen op een ontgoochelende 22 ste plaats.

De Amerikaanse Katherine Compton won bij de vrouwen voor de Tsjechische Katerina Nash( Luna Pro) en  Marianne Vos ( Ned).

In het Italiaanse Lurago d'Erba werd  kerstavond de GP Poliform verreden. Voor deze gelegenheid verzamelden naast Marco Aurelio Fontana, ook Davide Viganò, Europees kampioen op de baan en tweevoudig wereldkampioen Daniele Pontoni.
Op de vernieuwde , besneeuwde en modderige omloop van  Como was niemand opgewassen tegen de overmacht van  Cannondale biker Marco Aurelio Fontana.
Al op het einde van de eerste ronde liet de Olympische  bronzen medaillist zijn concurrenten  Elia Silvestri en  Matteo Trentin achter en ging solo naar de meet.
Matteo Trentin van Omega Pharma - Quick Step spurtte voor de tweede plaats , terwijl Elia Silvestri het podium vervolledigde.
Voor de 28 jarige  Fontana was het zijn 2 de overwinning in evenveel dagen.

DE ONVERMIJDELIJKE CIJFERTJES

Het jaar 2012 zit er weer bijna op en traditioneel is het nu voor het Limburgse Fuji MTB Masters team  de tijd voor het jaaroverzicht.

" Allereerst natuurlijk de zegestand. Een mooie graadmeter voor de waarde die we voor onze sponsoren genereren." verduidelijkt teammanager Jos Lecok.
" Op dit gebied hebben we er het er afgelopen jaar niet slecht vanaf gebracht.  Met maar liefst 71 podiumplaatsen was het geen slecht seizoen. Onze renners konden maar liefst 29 maal op het hoogste trapje plaatsnemen, 24 maal het zilver opstrijken en 19 maal het brons in de pocket steken.. Zegekoningin  in het team van dit seizoen was Delphine  Brits met maar liefst 13 podiumplaatsen. De dames deden het zo wie zo erg goed want ook Nele Vanmaldeghem scoorde 9 podiumplaatsen gevolgd door Claudia  Claesen met 8 en Rosy Thewissen  nog met 3.

Bij de heren was de zegekoning Carlo  Porco met 8 podiumplaatsen gevolgd door Fabio Porco  met 6.
Robby  Rijckx en Jef Vanhoof  met 3 , Rudo  Pinckaerts en Jos Thewissen met 2,  Geert Jans , Jason Schreurs , Marco Didden, Joris Garrein  en Rik Driesmans met een podiumplaats.
Het was afgelopen seizoen regelmatig in de lappenmand voor enkele teamleden; Nele met een sleutelbeenbreuk, Rik was er het hele seizoen uit met knieproblemen, Stefan Willems  met een gebroken oogkas, Joris Garrein , Marco  Didden  en Andy  Naumann  met allerhande vervelende kwetsuren.
Er waren ook diverse renners die niet genoeg motivatie toonden om ergens aan de start te komen. Deze hebben inmiddels het team verlaten voor 2013.
Nieuw voor 2013 is  bij onze dames Sara van Peer die waarschijnlijk veel met Nele  Vanmaldeghem op pad zal gaan. Voor haar is het een leerjaar.  Delphine Brits  gaat er alles aan doen om haar record van 2012, bijgestaan door Raf Vanputte,  te verbeteren.  Claudia  Claesen gaat in 2013 een stapje terug doen vanwege haar maatschappelijke carrière.  De master dames Rosy  Thewissen en Irene Geebelen zullen links en rechts nog wel eens op een marathon meepikken.

Bij de heren zijn  Nico Berckmans en Senne Van Hoof  de nieuwkomers .
Nico is natuurlijk al een levende legende en heeft zijn sporen ruimschoots verdiend. Ook hij heeft weer stoute plannen.. 
Senne krijgt de kans om er wat moois van te maken.

De kleding voor dit jaar gaat een ander ontwerp zijn omdat er enige verschuivingen in het sponsor gebeuren hebben plaatsgevonden. De firma Medista gaat prominenter op de kleding aanwezig zijn omdat er door de sponsor voor is gekozen om via ons team meer naamsbekendheid te genereren. Verder is de kledingkwaliteit nog een stapje hoger gekozen.

Onze team naam gaat per 1 Januari veranderen naar Fuji Medista MTB Team.
Ook onze facebook, twitter en you tube pagina gaan mee over.

Volgend seizoen hebben we maar liefst ruim 20 sponsoren die er weer voor gaan zorgen dat we er netjes op staan !" aluds Jos Lecok

Ook dit jaar was weer erg succesvol voor het  Univega Pro Cycling Team. 
Het WK  12u solo, het  Duits  24u kampioenschap  ,  het EK marathon voor vrouwen en het BK in Beringen  waren de hoogtepunten van 2012.
Met 41 overwinningen, 26 tweede en 17 derde plaatsen blonk het Univega team uit zowel in XC,  Marathon, 24 u wedstrijden,  meerdaagsen en  cyclocross.
Renners  als  Gisela Makowski, Sascha Mai, Gerrit Rosenkranz, Jens Hoyden ,Christian Fischer , Christian Lau en onze landgenoot  Kristof Houben droegen bij aan dit succes en hopen volgend jaar op dit elan verder te gaan.
De Belgische titel van Genkenaar  Kristof Houben op het BK ( masters 1 ) in Beringen was de kers op de taart.

Het was vorige week  trouwens ook 2 jaar geleden dat Patrick Meersschaert  overleed . Hij blijft een voorbeeld voor het hele team en zal  als renner en als mens niet vergeten worden.

Kerstavond bracht Olympisch kampioen  Jaroslav  Kulhavy thuis  door bij zijn familie  in  het Tsjechische Usti nad Orlici.
Op 24 december bezocht hij na een lichte training  een  kindertehuis in het nabije Potštejn. Met een aantal  geschenken , waaronder 8 helmen en andere Specialized wieleraccessoires trok hij op pad om de kinderen te verblijden.

Daarna genoot hij volop van de gezelligheid in het gezelschap van zijn familie.


" Ik heb zeker gezondigd op kerstavond  ;  gebakken karper, salade en koekjes.  Ik heb niets laten staan , want op zo'n dag  kijk ik er echt niet naar."zegt de Specialized biker .

Eind vorige week werd Jaroslav Kulhavy tweede in de verkiezing van de Tsjechische sportman van het jaar. De journalisten verkozen  de tweevoudige Olympische kampioene  speerwerpster Barbora Špotáková tot sportvrouw van 2012. Kulhavy werd net als vorig jaar tweede in de poll.

" Ik ben tevreden met de tweede plaats, want ik ben toch de beste van de heren. De afgelopen 7 jaren  ging de award steeds naar een vrouw.  Ze was ook echt wel goed , maar het  blijft  altijd moeilijk om verschillende sporten met elkaar te vergelijken. " besloot de voormalige wereldkampioen.


Top 5 :
1. Barbora Špotáková (speerwerpen) 1854 punten.
2. Jaroslav Kulhavý (mountainbiken) 1672
3. Mirka Knapková (roeien) 1547
4. David Svoboda (modern pentathlon) 1468
5. Petr Čech (voetbal) 918