Dag beste vrienden,

Ja het is alweer donderdag, hoog tijd dus voor ne nieuwe post met updates é.
Gisteren en vandaag was het alweer een mindere dag, het pijnlijk trekkende gevoel vanbinnen deed weer
zoveel pijn als tevoren.
Aangezien ik mijn pijnmedicatie moest afbouwen, en sinds 2tal dagen geen pijnstillers meer nam,
heb ik er gisterenavond en vandaag wel genomen.
Ik was zo blij dat ik ervanaf was, en dat de pijn  te verdragen was zonder... ik zag het als een
stap vooruit in de goeie richting, en nu...  Is best wel teleurstellend eerlijk gezegd.
Ander minder goed nieuws is dat ik een nieuwe afspraak heb moeten maken met mijn arts,
ik heb namelijk een nieuw, klein gezwel ontdekt achteraan in de nek, net onder de haargrens.
Dit gezwel was er een aantal weken geleden nog niet, alé ja, het zal er al wel geweest zijn
maar het was zeker niet voelbaar.
Ik hoop echt niet dat ik opnieuw onder het mes moet, of erger, dat ze door de snelle groei
van de kankercellen toch beslissen om al chemo of bestralingen te doen.
Ik weet wat chemo je aandoet, en heb altijd gezegd dat, als ik ooit kanker zou hebben, ik
geen chemo wil.
Als 12 jarig kind heb ik gezien wat bestralingen, en vooral chemotherapie mijn papa aandeden,
en dat wil ik niet meemaken.
 Die beelden zijn in mijn geheugen gegrift.
Papa had kanker, en nu heb ik het ook.
Waarom overkomt deze k*tziekte niet aan de pedofielen, verkrachters, moordenaars,... in deze wereld?
Waarom ik?
Ik weet dat ik niet perfect ben, en dat ik veel steken heb laten vallen in dit leven, maar dat kan niet
op tegen al de teleurstellingen en tegenslagen die ik heb moeten doorstaan.
Ik weet door dit alles 1 ding zéker: Ik ben een sterke vrouw, want desondanks alle shit,
sta ik hier nog. Er zouden het er mij ni veel na doen vrees ik...