Wat komt er spontaan in jullie op bij het woord Kanker?
Over mijzelf
Ik ben Mel
Ik ben een vrouw en woon in Vlaams-Brabant (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 28/08/1976 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Egyptologie, geschiedenis, koken, muziek, reizen,...
Geboren en getogen in Antwerpen, maar sinds 1,5 jaar woonachtig in de regio Leuven.
Mijn vriend Kanker en ik...
13-09-2009
13 september 2009
Hier zit ik dan... Straks word ik binnengebracht in het ziekenhuis. Heb slecht geslapen, zenuwen razen door m'n lijf van de schrik... Wat als het misloopt, en dit m'n laatste dag is? Bij de kleine dingen die je doet schiet je dit te binnen... Je tracht positief ingesteld te zijn, je doet je best, maar je zin voor realiteit neemt je gedachtengang over... Weet met mezelf geen blijf en wou dat dit voorbij was. Alles staat klaar om te vertrekken, heb zelfs een laptop mee (dank u broertje) om mijn verhaal verder neer te typen, als wijze van therapie. De volgende keer dat ik hier schrijf, lig ik in het ziekenhuis...
Vele groetjes, en hopelijk een goede afloop,
Juli - augustus 2009
juli - augustus 2009
Samen met m'n dochtertje Leni, ga ik naar de professor. Een bomvolle wachtzaal, en 45min na mijn afspraakuur word ik eindelijk geroepen. Eerst kom ik bij een assistente, die al mijn klachten nog eens bundelt, en waar ik mijn doorverwijsbrief van m'n vorige NKO arts overhandig. Ze kijkt in m'n keel, doet een testje... vervolgens door naar een dokter, weer enkele vragen, en wéér hetzelfde testje. Uiteindelijk wordt de professor erbij gehaald, een vriendelijke man van ongeveer 40 jaar. Hij kijkt in mn keel, leest de doorverwijsbrief en voelt aan de hals... Hij zei dat we onmiddellijk meer testen moesten doen, en was niet te spreken over de enkele testjes die in het vorige ziekenhuis gedaan waren. Hij zei dat de knobbels lymfonen waren (knobbels op de lymfeklieren) en er een kans was dat die kwaadaardig zouden zijn... Kwaadaardig... de eerste keer dat ik dat woord hoorde. Ik kreeg het warm. De week daarop zou ik een echo krijgen, mét punctie van de halsklieren.
De punctie op zich was pijnlijk, maar niet de helse pijn zoals bij het ECG onderzoek. Ze ondekten daar 4 zwellingen, in het vorige ziekenhuis waren het er maar 3... Enkele dagen na de punctie werd ik opgebeld, met de vraag of ik nog een bijkomende punctie kan laten maken van m'n schildklier... Joepie, opnieuw een echo en opnieuw met een naald onverdoofd prikken in de schildklier. Leuk!
Precies 1 week voor mijn verjaardag moest ik terug naar de professor voor de uitslag. Met knikkende kniëen zit ik in de drukke wachtkamer... 'Het zal allemaal in orde zijn, net zoals iedereen me verteld' dacht ik. Toen ik uiteindelijk bij de professor zat, in gezelschap van een dokter en een assistent wist ik niet wat ik te horen kreeg. 'Het is kwaadaardig'... Al wat ze daarna hebben verteld is me ontgaan. Je ziet de dokters hun mond bewegen, maar je hoort niks... Ik hoorde nog het woord operatie, revalidatie, en RAI therapie... Ik deed m'n best om niet te wenen, ik was daar immers alleen, en moest alleen weer naar huis toe. Mijn wereld stond stil. Het is niet te geloven wat je voelt, wat het met je doet, wanneer men je verteld dat jouw rode knop is ingedrukt. Je tijd is geteld als ik me niet zou laten behandelen. Op dat moment wil je léven, je beklaagt je al de slechte dingen die je in je leven gedaan hebt, al de dingen die je niet gedaan hebt. Je staat stil bij je leven. Lotgenoten zullen dat bevestigen...
13 sept wordt ik in de namiddag verwacht voor opname, en de 14e krijg ik een zware operatie, waarbij mn volledige schildklier verwijderd wordt, en tevens de halslymfeklieren, omdat daar uitzaaingen waren. Ik ben boos op mn huisdokter. Waarom stuurde ze me niet eerder door? Zit met honderden vragen...
Mijn vriend Kanker en ik...
