De etappe van vandaag is opnieuw vrij kort, maar ik heb gezelschap. Mijn dochter, schoonzoon en kleine Stan (met fiets) stappen met opa mee. Met een gesluierde zon en een temperatuur van 26 graden gaat het wandelen vrij goed. In Sorges, na 18km, rijden we terug naar de camping, waar oma Jaklien en Dora de voorbereidingen aan het treffen waren voor het avondmaal. Na een verkwikkende douche bekijken we de tocht voor morgen. Straks een apero en een lekkere maaltijd! De Pelgrim.
Rustdag in Saint-Astier. Vandaag heb ik het wat rustig gehouden, de reacties op de blog gelezen (bedankt iedereen die reeds gereageerd heeft, het is een plezier dat zoveel mensen met mij begaan zijn!). De verdere route wordt nog eens goed bekeken en vooral de mogelijke overnachtingplaatsen. De komende dagen zal het geen probleem zijn want mijn bedje is opgemaakt in de caravan! Hier enkele sfeerbeelden van mijn rustdag: (klik op de foto om te vergroten)
Mevrouw Anette is een créme van een mens, dit hebben we gisterenavond ondervonden. Een mens van 74 jaar maar met een geest van een jonge vrouw, vol levenslust. Ons avondmaal was dus een verse groentesoep, quiche met stukjes everzwijn, boeuf bourgignon, salade verte, kaasschotel en als dessert witte kaas met verse, wilde vruchten. Dus geen verse vruchtentaart zoals ik aanvankelijke dacht. Deze ochtend ben ik vertrokken iets voor acht uur na nog eerst afscheid genomen te hebben van Anette (pelgrimslied). Gezien de korte etappe was ik reeds om 111u30 in Thiviers waar mijn taxi me oppikte. Ze bracht me naar de camping waar de kinderen en kleinkinderen me opwachtten. Morgen heb ik een rustdag. Doei
Uiteindelijk was het 7u45 toen ik vertrok, niettegenstaande mijn voornemen om vroeg te vertrekken. Voor de volledigheid, vandaag ben ik in het departement Dordogne (24) beland. Vraag mij niet het hoeveelste departement dat ik nu al aandoe, want ik zou het niet kunnen zeggen! De landstreek is de Périgord meer specifiek Périgord Vert. Onderweg heb ik Jean-Michel ontmoet en had met hem een langdurig gesprek. Hij is afkomstig uit Avignon en trekt wat rond op de pelgrimsroute. Hij heeft reeds 4 keer naar Compostela gestapt, telkens vanuit een andere richting. Ik zit nu in de nieuwe refuge van La Coquille, beheerd door vrijwilligers die ook allen pelgrim geweest zijn. Deze mensen beseffen dus volledig wat het pelgrim-zijn betekend. De dames uit Parijs moeten nog aankomen en dan gaan we samen aan tafel want mevrouw Anette gaat voor ons koken. We zullen beginnen met een verse groentesoep, dit heeft ze me reeds verteld. Het hoofdgerecht is nog een verrassing. Oh ja, een dessert is er ook want dat heb ik al met mijn arendsoog zien staan. Rarara, mmmmmmm .. het zal lekker zijn!
Gisteren ben ik vergeten te melden dat ik de grens van de 1000km voorbij ben. Deze ochtend ben ik vertrokken om 7u30 met zware bewolking maar het bleef wel droog. In de late namiddag was zelfs de zon van de partij. De planning voor vandaag heb ik lichtjes gewijzigd. Ik stop in Flavignac, dat is 3km vroeger dan voorzien. Ik zal er in een nieuwe refuge overnachten. In Les Cars, mijn oorspronkelijke stopplaats, is enkel een hotel, dus daarom mijn wissel. Nog eventjes terugkeren naar gisterenavond. Ik nam er een gezamenlijke maaltijd (bbq) met mensen die in de buurt wonen die wel een dak boven hun hoofd hebben (dus geen daklozen), die in armoede leven en vaak een drankprobleem hebben. We waren met een 40 tal mensen, waarvan 5 zusters, 3 pelgrims, 2 mensen die op bezinning waren en de rest waren de buurtmensen. Het is erg te moeten vaststellen dat er in onze westerse wereld nog zoveel armoede bestaat en verder wil ik daar niet over uitwijden. Deze avond heb ik gereserveerd in een plaatselijk restaurantje want ik heb nood aan een degelijke maaltijd. In de refuge van deze avond was er reeds een pelgrim aanwezig, Marcel lAlsacien, zo wordt hij toch het liefst aangesproken. Hij is vertrokken uit Fatima (Portugal) en stapt nu terug naar huis. Later op de avond kwamen er nog 2 pelgrims bij. Eénmaal raden goed zo, de parisiennes. Morgen is Marcel van plan vroeg te vertrekken en ik zal dat waarschijnlijk ook doen. Slaapwel.
Deze ochtend heb ik rustig ontbeten, rugzak klaargemaakt en dan vertrokken. Ik kon alles op het gemak doen want ik had tijd zat om toe te komen in Limoges. Ik slaap deze nacht bij nonnetjes en mag er pas om 16u30 binnen. Onderweg haalde ik de parisiennes in, daarna Solange en Sylviane. Jan heb ik niet gezien. Limogesloopt men binnen langs de rivier Vienne, waar je een prachtig uitzicht hebt op de kathedraal. Het weer viel best mee, niettegenstaande de zware bewolking. In de late namiddag heeft het wel wat lichtjes geregend. Zoals reeds gezegd, slaap ik en Solange ook, bij de zusters Franciscanessen. We zijn beiden uitgenodigd om samen met hen en nog enkele daklozen, het avondmaal te nemen. Dit wordt door hen elke eerste woensdag van de maand georganiseerd. Morgen ben ik waarschijnlijk weer een ervaring rijker. Het verslag hierover kan je binnenkort lezen. Doei!
Deze ochtend voelde ik me een beetje down, misschien kwam het door mijn gezelschap aan tafel gisteravond. Solange uit Bretagne was nogal zwijgzaam, terwijl de 2 andere vrouwen uit Versailles, met de mentaliteit van echte parijsenaars en hun beroep zal ik maar niet vernoemen, alleen het gesprek voerden van hoog intellect niveau over taal, cultuur en kunst. Zij die mij kennen, weten wel beter! Ik ben vertrokken rond 8u en in de loop van de voormiddag haalde ik Solange en iets later Jan en Silviane in. We zijn samen verder gestapt tot in Saint-Léonard-de Noblat. We hebben rond 16u afgesproken om samen het stadje te verkennen en iets te gaan eten. Terwijl ik hier aan het schrijven ben op mijn kamer, valt mijn oog op een boek in het boekenrek, met een naam die mij bekend voorkomt! Marguerite Yourcenar met de titel Les yeux ouverts. Van waar ken ik die naam? Het is nu bijna 16u en ik zal maar stoppen met schrijven want ik moet nog eerst mijn overnachtingplaats voor morgen reserveren. A demain!
Gisteren werd het uiteindelijk een avondmaal uit eigen voorraad, want alles bleek gesloten te zijn niettegenstaande er in de gite vermeld stond dat de pizzeria op zondagavond open was. Een plaats reserveren voor deze avond was ook niet echt gelukt. De ene gite was volzet en bij de andere kreeg ik enkel het antwoordapparaat te horen. Deze ochtend heb ik nogmaals geprobeerd om die te bereiken, maar ik kreeg opnieuw hetzelfde te horen. Gelukkig had ik mij een Franse gsm aangeschaft, want 1u na mijn vertrek belde de eigenares van de gite mij zelf op om mijn overnachting van deze avond te bevestigen. Het blijkt dus dat mijn Franse aankoop een zeer wijze beslissing was. Voor zijdie het allemaal op de voet volgen; vandaag wisselde ik van departement Creuse (23) naar de van Haute-Vienne (87). De streek kan men best vergelijken met het zuidelijke deel van de Ardennen, meer specifiek de vallei van de Semois rond Bouillon, maar dan wel met hogere heuvels. De hoogste top die ik vandaag moest beklimmen was 700 meter. Na de regen van gisteren leek alles nog groener. Ik ontmoette 3 vrouwelijke pelgrims en ze lopen allemaal een gedeelte van mijn route. We zitten samen in dezelfde gite , dus zit ik deze avond met 4 vrouwen aan tafel want de eigenaar van de gite is ook een vrouw. Ik zal nu maar ophouden met schrijven want ik geef te veel informatie prijs! Slaapwel!
Het is 10u wanneer mijn dochter mij dropt in La Souterraine. Tegen de middag wordt het verraderlijk donker en hoor ik gedonder in de verte. Op een bank onder de kerktoren eet ik mijn picknick op. Het begint te druppelen. De poncho wordt bovengehaald en over de rugzak getrokken. Uiteindelijk viel het best mee en het duurde slechts 10 minuten. Een 3-tal kilometer voor Bévévent werd ik uitgenodigd door een Engels echtpaar voor de koffie en niet voor de thee. De vrouw sprak Frans, hij kon alleen Engels en Spaans, want hij vertelde me dat hij vele jaren in Spanje heeft gewerkt. Ze zijn nu op rust en hebben zich in the middle of nowhere gevestigd. De gite van deze avond is ook eigendom van een Engels koppel. Blijkbaar wonen er hier veel en dat is duidelijk te zien aan de nummerplaten. Bévévent-lAbbaye is verbroederd met Aalter, dat staat toch te lezen bij het binnenkomen van het dorp. Ik zal me nu gaan douchen en een pizza gaan eten, maar eerst ga ik mijn slaapplaats voor morgen reserveren. Doei!
Eerst en vooral wil ik melden dat de blog de komende 2 weken waarschijnlijk niet regelmatig zal aangevuld worden, gezien mijn 2 blogschrijvers (Wim en Stephanie) ook op reis zijn. Hoe gaat het eigenlijk in zijn werk? Na een sms van mij met een telefoonummer, belden zij mij op en dicteerde ik mijn verslag. Zij plaatsten het dan vervolgens op mijn blog. We zullen dus zien hoe we dit de komende tijd gaan oplossen. Nu zal ik mijn rugzak opnieuw klaarmaken want het zal een week duren vooraleer ik iedereen terugzie en een rustdag heb. Ondertussen zijn de kinderen toegekomen. Vandaag stond ook het interview van enkele dagen geleden, vergezeld van een foto in de plaatselijke krant (zie foto). Het werd vandaag weer zeer heet, meer dan 30 graden, dat beloofd dus voor morgen. Tot binnenkort.
Gisterenavond toen ik aan tafel ging, werd ik uitgenodigd door een koppel om mee met hen aan tafel te gaan. Het werd onmiddellijk duidelijk dat ik me vergist had, het bleek geen koppel te zijn maar twee pelgrims. Sylviane uit Genève en Jan uit Groningen, beiden zijn vertrokken uit Vezelay. Jan stapt tot Compostela en zij tot St-Jean-Pied-de-port, want ze moet het werk hervatten op 31 augustus. Vandaag waren we met vijf op weg want ik haalde ook nog Joel en Nadine in. Rond 14 uur aangekomen in La Souterraine pikte mijn taxi me op en reden we terug naar de camping. Morgen rustdag en de kinderen komen aan, ik kijk er al naar uit! Alles loopt vlot, we houden het zo.
Deze ochtend ben ik om 8u15 uit het hotel in Argenton vertrokken om deze avond om 17u toe te komen, opnieuw in een hotel. Een overnachting in een hotel is niet mijn eerst keuze, maar soms heb je geen keuze te maken omdat er niets anders is. Vandaag volgde ik de vallei van de Creuse. Het verschil met gisteren is dat het pad regelmatig uit het dal naar het plateau kruipt, met als gevolg dat het klimmen en dalen wat pittiger wordt. Het blijft een oase, een lappendeken van groene weiden, afgebakend door hagen en kleine bosjes. Van grootschalige landbouw is hier geen sprake. Crozant is het eerste dorp dat in het departement Creuse (23) ligt. µ Ik zal nu maar eindigen want ik word aan tafel verwacht. Smakelijk en tot morgen.
Vandaag volgde de route de vallei van de rivier Bouzanne, een bijrivier van de Creuse. Een oase van rust en stilte. Vele pelgrims dragen één of meerdere dagen op aan iets of iemand. Daarom wil ik de dag van vandaag opdragen aan Guido, een werkmakker uit de Spinnerij, die veel te vroeg van ons is heengegaan. Langs deze weg wens ik mijn deelneming te betuigen aan zijn vrouw Erna, broer Willy, zijn schoonzus en hun kinderen.
(Het zal nooit meer zijn zoals het vroeger was.) José
Wat een rustige dag moest worden, werd uiteindelijk eentje vol actie! Op de camping stonden 2 Nederlandse families beiden met een defecte wagen. Niet dat we deze hersteld hebben maar de hulp bestond in het vertalen. Ja, Nederlanders spreken nu eenmaalgeen woord Frans. In de namiddag kregen we bezoek van een journalist voor een reportage in een plaatselijke krant. Bij de Nederlanders kon hij niet terecht door het gekende probleem, dus werden wij het slachtoffer. Nog een fotootje en weg was hij! Nog een plaats gereserveerd voor morgenavond, bleek niet eenvoudig te zijn, maar na enkele telefoontjes lukte het me toch. Wat kan het levend boeiend zijn.
Vertrokken op de camping rond kwart voor negen. De stad Châteauroux moet ik doorkruisen, maar dit bleek totaal geen probleem te zijn. De route was volledig uitgepijld met de gekende bronzen schelpen op de stoep. Een realisatie van de vereniging Amis et Pelerins de la Voie de Vezelay en de stad. Prachtig! Eens de ringweg voorbij leidde het pad me door het Foret de Châteauroux. Kort na de middag bereikte ik Velles, waar iets later mijn taxi me oppikte en terug reed naar de camping.
Vandaag is het inderdaad een dag zonder veel geschiedenis. Deze morgen vertrokken om 9.30h na nog eerst een koffie gedronken te hebben samen met Nadine en Joel op het marktplein in Issoudun. Rond 17h aangekomen op de camping, morgen naar Velles en overmorgen neem ik mijn extra rustdag. Doei !!!!
Wat moet men altijd schrijven als er niet veel te beleven valt, zo dacht ik deze voormiddag. Ik zal maar beginnen met de woorden een dag zonder geschiedenis. Achteraf gezien passen deze woorden totaal niet! Deze morgen zette mijn vrouwtje me af in Bourges rond 9h30, voor een minder aangename tocht, zo bleek uit de gids. Rond 15h was ik Charost, het eindpunt voor deze dag. Wat bleek, de refuge pelerin was niet te vinden en men moest zich aanmelden in de Mairie. Maar ja, het is weekend en dus is deze gesloten. Bij navraag verwees men mij door naar het enige hotel in het dorp, maar daar had ik geen zin in. De gids open gelegd, alles nog eens goed bekeken en mijn besluit stond vast, ik stap door tot in Issoudun, 13 km verder, wat het totaal voor vandaag op 39 km brengt. Dit wil zeggen dat hetgeen voorzien was in drie dagen, gaat afgewerkt worden in 2 dagen en zo heb ik een extra dag rust tegoed. Vandaag kruiste ik drie denkbeeldige lijnen, één zichtbare en twee onzichtbare. De zichtbare: ik stak de rivier de Cher over. De eerste onzichtbare is de grens tussen departement Cher (18) en Indre (36), de tweede onzichtbare is de la méridienne verte (een meridiaan staat haaks op de evenaar en loopt van pool naar pool). Net voor Issoudun zag ik Joel en Nadine terug, die zaten iets te eten in de McDonalds. Zo zie je maar, die zag ik vlugger terug dan gedacht. Mijn taxi opgebeld en naar de camping voor een zalige douche en een heerlijk avondmaal. Tot morgen!
We hebben ons verplaatst naar Châteauroux. Het weer is iets wisselvallig, af en toe een klein buitje. Morgen brengt het vrouwtje mij terug naar Bourges waar ik mijn tocht verder zet. Tot morgen
Gisterenavond heeft Joël spaghetti voor ons drieën klaargemaakt. Later op de avond kregen we nog bezoek van Nadine haar broer en schoonzus. Om 22 uur zaten we onder de wol. Deze morgen vertrokken om 8u15 na afscheid genomen te hebben van J & N, want morgen neem ik een dag rust en zij stappen verder, dus lopen ze de komende dagen voor mij uit. De tocht is wat identiek als gisteren, redelijk vlak. Naar het einde toe net zoals naar Reims stap ik op een oude Romeinse heirweg met aan de horizon de kathedraal hoog boven de stad uitstekend. Rond 14u30 om een stempel in de kathedraal en mijn taxi opgebeld. Zoals eerder vermeld, morgen rustdag. Wat het weer betreft, het bleef droog, 22 °C, ideaal om te stappen.
Deze morgen vertrokken op de camping om 7u30. Het was zwaarbewolkt en er viel regelmatig een spatje uit de lucht. Tegen de middag kwam er wat meer neerslag en de poncho kwam er aan te pas. Het parcour was lichtgolvend, of met andere worden, voor mij een vlakke etappe. Door de regen staan de pikdorsers er werkloos bij. 80 procent van de oogst is reeds binnen, hier en daar staat nog wat tarwe en koolzaad. Tijd dus om het land met tractor en zware werktuigen open te trekken. Het landschap krijgt dan ook onmiddellijk een ander uitzicht. Rond 15u kwam ik aan in Baugy. Eerst naar de Mairie voor een stempel en de sleutel van de refuge municipale, klein maar mooi ingericht. Ondertussen zijn Joël en Nadine ook aangekomen en deze avond gaan we samen koken (spaghetti). Morgen naar Bourges.
PS: Chris, bedankt voor de informatie, ze is zeer welkom en ik kan ze goed gebruiken.
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Dendermonde () en mijn beroep is Gepensioeneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen / Wandelen.
