Het is 10u wanneer mijn dochter mij dropt in La Souterraine. Tegen de middag wordt het verraderlijk donker en hoor ik gedonder in de verte. Op een bank onder de kerktoren eet ik mijn picknick op. Het begint te druppelen. De poncho wordt bovengehaald en over de rugzak getrokken. Uiteindelijk viel het best mee en het duurde slechts 10 minuten. Een 3-tal kilometer voor Bévévent werd ik uitgenodigd door een Engels echtpaar voor de koffie en niet voor de thee. De vrouw sprak Frans, hij kon alleen Engels en Spaans, want hij vertelde me dat hij vele jaren in Spanje heeft gewerkt. Ze zijn nu op rust en hebben zich in ‘the middle of nowhere’ gevestigd. De gite van deze avond is ook eigendom van een Engels koppel. Blijkbaar wonen er hier veel en dat is duidelijk te zien aan de nummerplaten.
Bévévent-l’Abbaye is verbroederd met Aalter, dat staat toch te lezen bij het binnenkomen van het dorp. Ik zal me nu gaan douchen en een pizza gaan eten, maar eerst ga ik mijn slaapplaats voor morgen reserveren.
Doei!