Dag 80 (Bercianos del Real Camino - Mansilla de las Mulas)
Eerst heb ik een kort ontbijt op bed genomen want de bar in de Hostal was uitzonderlijk deze morgen niet open en iets anders is er niet in het dorp dat 270 zielen telt volgens een infobord. Het is koud als ik vertrek, men voorspelde 5 graden en meer is het zeker niet. Mijn lichte trui wordt voor de eerste maal uit de rugzak gehaald. Het wandeltraject loopt bijna over zijn volledige lengte naast een kleine rustige weg. Als ik naar links kijk zie ik de horizon onmetelijk ver, en naar rechts, niet zo veraf de toppen van het Cantabrisch gebergte met zijn Picos de Europa. Nog 20 km tot Leon, waar ik morgen een speciale boodschap ga doen. Die dag draag ik speciaal op aan Leon, zij die weten waarover ik het heb, begrijpen me wel. Vanavond overnacht ik in een splinternieuwe privé albergue en nu ga ik wat rusten.
Dag 79 (Calzadilla de la Cueza - Bercianos del Real Camino)
Vanmorgen gestart met zware bewolking, deze nacht heeft het geregend. Wat ik vreesde gebeurde niet, buiten wat gedruppel op het einde, bleef het droog. Het werd één van de koudste dagen tijdens mijn tocht, 20 graden. Het wandelpad is een stuk aangenamer dan gisteren, de rechte stukken zijn er niet meer, het landschap wordt terug licht golvend, alhoewel het geraas van de N120 en de snelweg A231 nooit ver weg is. Men is er bezig met de aanleg voor de hoge snelheidstrein, dus binnenkort wordt het wandelpad hier ook gewijzigd. Deze avond slaap ik in een Hostal, eens een kamer voor mij alleen. Ja, een mens heeft al eens nood aan wat rust.
Na het ontbijt werd er voor de tweede maal afscheid genomen van Marcel en Carlo. Het was weer ideaal stapweer, licht bewolkt en een windje, 25 graden. De tocht zelf was wat eentonig. De eerste 19 km tussen Fromista en Carrion de los Condes is een kaarsrecht pad nauwelijks 5 meter naast de rijbaan, de P980. Van Carrion tot Calzadilla, 17 km, is het opnieuw een kaarsrechte weg langs een oud waterkanaal. Het enige nog te melden, is het feit dat ik net in de helft ben van de Camino Frances, 391 km gestapt, nog 386 km te gaan.
Deze morgen zijn we vertrokken met zijn drieen. Marcel en Carlo zijn gisterennamiddag ook aangekomen in Hontanas, wat ze niet voorzien hadden. Burgos viel hen zo tegen, uitgezonderd de kathedraal, dat ze besloten meteen door te stappen. Morgen nemen ze hier een rustdag, dus zie ik ze niet meer terug. De etappe van 32 km was voor mij weer eentje om van te snoepen. Hier pas besef ik hoe nietig een mens is in die onmetelijke vlakte van de Meseta. De laatste kilometers loopt men op een soort jaagpad langs het Canal de Castilla. Om 14u komen we aan in het dorp, met de prachtige romaanse San Martin kerk. Straks gaan we ze bezoeken en een terrasje doen.
Na het ontbijt met geroosterd brood, confituur en koffie ben ik vertrokken in het ochtendgloren. Het werd een korte etappe van 20 km, maar eentje waar ik van genoten heb. De meseta, stilte, rust en eindeloze vlaktes, een mens wordt er stil van. Af en toe word ik opgeschrikt door een geweerschot, blijkbaar is het jachtseizoen begonnen. Hontanas, een dorp in the middle of nowhere, men stapt over een hoogvlakte en plots ligt het dorpje aan je voeten in een kuil, je bent er zonder dat je het goed beseft. Ik kom er aan om kwart voor elf, schrijf me in in een privé albergue en van op het terras heb ik tijd zat om de voorbijtrekkende pelgrims gade te slaan. Ik voel me terug een pelgrim, en dat gevoel heb ik de voorbije week wat gemist.
Deze morgen ben ik rond 7u vertrokken in de halve duisternis. Ja, de dagen worden steeds korter. Vandaag heb ik terug een eind verder gewandeld dan voorzien, maar morgen houden we een soort rustdag en doe ik slechts 20 km en geen meter meer, dan zitten we terug op schema. Wat het pad betreft hou ik het zeer kort, meer dan 4 uur stappen om Burgos te doorkruisen, nl. het vliegveld, de industriezone, de nieuwe stad, de oude stad en een nieuw industrieterein in aanleg. Nu ben ik in Rabé de las Calzadas, aan de poort van de door vele pelgrims gevreesde Meseta wat hoogvlakte betekent. Straks wordt het eten opgediend in de prachtige nieuwe albergue, in een al even prachtig dorp.
Gezien er geen goede verbinding was heeft José gisteren en vandaag zijn blog niet kunnen bijwerken. Na een telefoontje met hem gaat het goed , hij is ook tevreden met de reacties die hij ontvangt, waarvoor dank. Terwijl ik bezig ben een tekstje te schrijven, stuurt hij mij een sms er was juist een Belgische waal die in Canada woont en Vlaams spreekt aangekomen, alsook Marcel en Carlo je weet wel de Limburgers van enkele dagen geleden. Het zal er gezellig aan toe gaan. De rest van het nieuws is voor later.
Vanmorgen vertrokken de eersten reeds om 5u30, wij om 6u30. Het was nog donker maar de weg was niet moeilijk, net naast de N120. Gisterenavond begon het te regenen maar na een kwartier was het al gedaan. Vandaag licht bewolkt en rond de middag werd het zonnig, 27 graden. Na 24km in Villafranca-Montes de Oca neem ik afscheid van Marcel en Carlo, zij overnachten hier. Ik stap verder zoals gepland. In San Juan de Ortega beslis ik om er niet te overnachten, het is er veel te druk. Ik stap verder tot het volgende dorp Agés, waar ik me inschrijf in een prive albergue prive "El Pajar de Agés, zeer net ingericht. Daardoor heb ik vandaag 40km gewandeld. Gisteren heeft Johan mijn vlucht vastgelegd voor 22 september (waarvoor dank Johan), dus loop ik verder volgens mijn nieuwe planning die berekend is aan een gemiddelde van 30 km per dag als alles goed blijft gaan. Vandaag was dit zeker geen probleem, ik had nog 10 km verder kunnen stappen. Ik voel me goed, maar durf ook te bekennen dat ik stilletjes begin af te tellen, nog 17 stapdagen. Doei,
Vandaag is het 1 september en dus gaan mijn kleinkinderen Stan en Dora met veel plezier terug naar school. Deze morgen zoals gewoonlijk rond 7u vertrokken samen met Marcel en Carlo. Na een dikke 6 km in Azofra een ontbijt genomen. Het wandelpad loopt door een golvend landschap met hoofdzakelijk akkerbouw maar het graan is reeds lang geoogst. In Santo Domingo de la Calzada zijn we de kippen in de kerk niet gaan bekijken, want men moet betalen om binnen te gaan, zielig. Het weer valt best mee, licht tot zwaar bewolkt maar het bleef droog. Redecilla del Camino is het eerste dorp in een andere provincie, we bevinden ons nu in Castilla y Leon. Deze avond extra vroeg in bed want morgen wacht een zware dag.
Deze morgen de refugio verlaten om 6h30 en eerst met Carlo en Marcel een ontbijt genomen in een bar. Nadien ben ik gaan pinnen zoals de nederlanders dat zeggen en daardoor was ik de limburgers kwijt. Rond de middag vinden we elkaar terug, we moesten door een park stappen, zij waren links gegaan en ik rechtdoor. Nu zitten we tesamen in een prive aubergue "La Juderia" met 10 bedden, veel rustiger dan in de refuge municipal met 90 bedden. Het pad van vandaag was niet veel soeps, het liep evenwijdig of in de nabijheid van de snelweg A12 via de dorpen Navarrete en Ventosa en de Alto de San Anton (715m). Alles loopt vlot.
Gisterenavond ben ik gaan eten met 4 andere pelgrims, 2 mannen uit Schotland en 2 uit Nieuw-Zeeland. Na het avondmaal heb ik in de refugio kennis gemaakt met Marcel en Carlo uit Limburg. Deze morgen vertrokken zoals gewoonlijk en in het eerste dorp een ontbijt genomen. Daar zaten ook de 2 limburgers en we zijn tesamen verder gestapt. Logroño ligt aan de overkant van de bekende rivier, de Ebro, we zijn dus in de provincie Rioja aangekomen. We overnachten in de refugio municipal en het is hier redelijk druk. Straks doe ik nog een kort stadsbezoek, ga ik eten en kruip ik in mijn nest. Naar het schijnt klinkt mijn stem vermoeid maar ik voel me nog steeds goed. Doei
Wederom in ideaal wandelweer 36 km afgelegd tot in de Albergue Isaac Santiago in Los Arcos. Een schitterende herberg uitgebaat door het "Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela", alleen de internetverbinding laat de wensen over. Morgen waarschijnlijk tot in Logroño (28 km). Later een uitgebreid verslag.
Door de verouderde internetaansluiting in de Albergue in Los Arcos is het verslag van dag 69 en dag 70 verloren gegaan. Wanneer de mogelijkheid zich voordoet stuurt José zijn uitgebreid verslag van deze 2 dagen opnieuw door, nog even geduld dus. Hieronder een korte inhoud.
Vandaag 32 km gestapt tot in Cirauqui, wat slangenkuil betekend in het Baskisch. Een prachtig dorp dat wordt omschreven als één van de mooiste passages op de Spaanse camino. Het was ideaal wandelweer, 25 graden.
De refuge in Roncesvalles kan 100 personen te slapen leggen en er waren nog enkele plaatsen vrij, dus de voorspelde grote toeloop was er inderdaad niet en bevestigd de woorden van de mensen die het kunnen weten: nl, er zijn minder pelgrims. Waarschijnlijk uit schrik voor de grote massa, daar het dit jaar een heilig jaar is. Nu iets anders, het fenomeen van het vroeg willlen vertrekken op de camino bestaat nog altijd. De eersten waren deze morgen reeds om 5h30 bezig hun rugzak te vullen, dus werd ik ook wakker. Om 6h gaan de lichten aan en iedereen uit bed en om 6h30 de baan op. Het was nog donker. Na 3km in het eerste dorp ontbijt genomen en terug vertrokken in het ochtendgloren. Morgen doe ik daar niet meer aan mee en vertrek niet meer voor 7h. Vandaag 43km gestapt. Hoe dit komt zal ik in het kort uitleggen. De camino stap ik verder op het gevoel, geen planing meer. Omdat het vandaag goed weer was om te stappen, licht bewolkt en 26 graden, ging alles vanzelf. Deze avond slaap ik terug in een grote refuge municipal, die redelijk modern ingericht is. Straks ga ik eten en dan mijn doos in, morgen is een nieuwe dag. "Carpe diem"
Na een goed ontbijt ben ik vertrokken om 7h30. Ik denk dat ik als één van de laatste gestart ben, want ik zag geen pelgrims buiten enkele mensen met een dagrugzakje. Ik begon zelfs te twijfelen aan de goede richting, maar na een kwartier begon ik de eerste pelgrims in te halen, dus toch de juiste richting, of twijfelden jullie dat ik het al of niet meende. De klim werd dubbel zo zwaar gemaakt, want er stond een zeer harde wind die in de richting van het dal waaide, dus paal op de neus. Niettegenstaande dat was ik reeds om 12h45 in Roncesvalles Daar heb ik mij ingeschreven voor de overnachting in de refuge. Deze gaat pas om 16h open. Vervolgens mijn picknick opgegeten en het het verslag geschreven. Daarna heb ik gerust in de schaduw onder een boom op het gras. De was zal voor morgen zijn. Om 19h mag ik gaan eten in het restaurant en om 20h is er een mis speciaal voor pelgrims in verschillende talen. Ik ga er eens naartoe, we zijn toch pelgrim of niet soms.
Gisterenavond ben ik om 19u15 aan tafel gegaan samen met nog 18 mensen, maar we waren slechts met 3 die tot in Compostela stappen, Joël, Nadine en ikzelf. De anderen stoppen vandaag in Saint-Jean. Tijdens de maaltijd zong de baas Bernard baskische liederen. Achteraf vertaalde hij ze in het Frans, ambiance verzekerd! Deze morgen ben ik iets na 8u vertrokken en om 12u was ik reeds in Saint-Jean, het was maar een tocht van 21km. Ik werd in de gîte ' l'Esprit du chemin' zeer goed ontvangen door de Nederlands hospitaliers. De gîte bevind zich in een centrale straat 'Rue de la Citadelle' en zat vandaag eivol met dagjestoeristen. Het is een oud gebouw dat prachtig is gerenoveerd, een aanrader! Morgen begin ik aan mijn derde en laatste deel van mijn tocht, ik kijk er al naar uit. Eerst moet ik wel nog de Pyreneeën over, een klim van 220m naar 1440m over Col le Poedre. Zij die mij kennen weten dat dit geen probleem zal zijn. Het is nu 15u en ik lig wat op mijn bed te rusten. Dendermonde - Saint-Jean-pied-de-port : 1500km er resten mij nog 780km tot Compostela! Tot binnenkort! El peregrino José
Gisterenavond was ik alleen in mijn zogezegde twee sterren hotel. Mijn kamer bevond zich in een bijgebouw achter het restaurant. Van het drukke verkeer had ik totaal geen last. Na het eten ben ik om 21u naar bed gegaan en ben pas wakker geworden om 6u15, m.a.w. ik heb dus geslapen als een marmot. Toen ik wakker werd was het aan het regenen, eindelijk na 2 maanden heb ik eens 2 uur in de regen kunnen stappen. Er was weer zuurstof in de lucht! Nog voor de middag werd het terug droog en kon ik genieten van een prachtig landschap (Le Pays Basque). Enkele kilometers voor Ostabat komen de 3 routes waar ik het gisteren over had samen, maar ik heb geen enkele andere pelgrim gezien. Ik ben nu in de gîte - châmbre d'hôte van de familie Eygarts en inderdaad Chris, het is hier prachtig. Een echte aanrader! Nog één dag en het tweede luik van mijn tocht zit er op, dan begin ik aan het derde en tevens laatste. Ik ben een gelukkig mens! El peregrino José
Deze morgen ben ik eerst naar de bakker geweest om pain au chocolat, dat was lang geleden. Ze hebben mij gesmaakt. Ik ben uit de refuge vertrokken om 7u45 en het weer was hetzelfde als gisteren, eerst bewolkt en rond de middag de zon. Het werd uiteindelijk weer 34°. Om 13u was ik al in Sauveterre en had dus ruim voldoende de tijd om van een terrasje te genieten. Ik heb er ook lomo met frietjes gegeten. Om 14u ging de Office de tourisme open en pas dan kon ik informeren naar een overnachtingplaats. Een refuge is er niet en na telefonisch contact met de plaatselijke châmbre d'hôte, bleek deze volzet te zijn. Er resten mij 2 mogelijkheden, ofwel stapte ik verder naar een volgende dorpje of ik nam een kamer in een 2 sterren hotel net buiten de stad. Ik heb gekozen voor het laatste, "Auberge du saumon" heet het, klinkt goed hé? Wel, het is veel minder dan het klinkt. Mevrouw des huizes is een dame van rond de 70 jaar en de 2 sterren zoals ze in het office hadden gezegd, wel ik denk dat het vallende sterren zijn! Het is een aftands gebouw langs de grote weg en zijn glorie tijd is al lang voorbij. Als mevrouw ooit de pijp aan Maarten zal geven, wel dan is het hotel hetzelfde lot beschoren, vrees ik. Nu, ik heb toch een bed om te slapen en mischien,wie weet, krijg ik deze avond een schoon stuk zalm op mijn bord! Dit zou natuurlijk veel goed maken, we blijven positief denken! Oh ja, voor ik het vergeet, gisterenavond zat ik op een terrasje met een biertje, zoals de Nederlanders dat zo kunnen zeggen, te wachten op mijn eten. Wie kwam er vanachter de hoek, Joël en Nadine. Het was 10 dagen geleden dat we elkaar nog gezien hadden. We hebben samen gegeten en wat bijgepraat. Morgen zien we elkaar terug en hebben afgesproken om op dezelfde plaats te overnachten. De Nederlanders, Wim en Marcel zal ik niet meer terug zien. Wim gaat morgen terug naar huis en Marcel neemt een paar dagen rust. Morgen kom ik aan in Ostabat, daar zal het waasrchijnlijk al drukker zijn want de 3 routes, die uit Vézelay, Tours en Le Puy-en-Velay, komen daar samen. We zullen wel zien. Mijn plaatsje is al gereserveerd bij de familie Eygarts, zoals vriend Chris, de kolonel, mij aangeraden heeft. Tot morgen. El peregrino, José
Deze ochtend ben ik vertrokken om 7u30 met lichte bewolking en een aangename temperatuur. Het terrein wordt meer en meer golvend en de klimmetjes pittiger. Rond de middag, vooraleer ik mijn tweede pauze van de dag wil inlassen, haal ik 3 pelgrims in. Fernando uit het Spaanse Madrid, Guillaume en Amedée uit de Moezelstreek. We eten onze picknick en trekken samen verder. Op de laatste heuvel van de dag, net voor Orthez, zien we aan de horizon de bergen van de Pyreneeën opduiken. Het werd vandaag uiteindelijk toch weer zeer warm maar niet zo heet als gisteren. Straks trek ik het stadje in om een terrasje te doen en misschien zie ik Joël en Nadine nog toekomen. Ik was het bijna vergeten, maar ik ben in het laatste departement beland, Pyrénées-Atlantiques (64). Doei! El peregrino José
Vandaag werd het terug een zeer warme dag, men voorspelde tot 37° en in de zon meer dan 40°. Het werd veel meer dan dat, daarom ben ik deze morgen om 7 uur vertrokken. In de voormiddag wandelde ik over de laatste zanderige bospaden, daarna waren het verharde wegen tussen de maïsvelden. Ze hadden er de waterkraan terug opengedraaid en de velden werden bevloeid. Na 20 km bereikte ik het stadje St-Sever; het was er net marktdag. Omwille van de drukte ben ik maar vlug doorgestapt. Het landschap werd weer golvend en ik krijg de eerste klimmetjes voorgeschoteld. Ja, de Landes liggen achter de rug en de Pyreneeën wenken. Nog 4 dagen en ik sta voor de Spaanse grens. Ik zal maar eindigen want morgen is het zondag en ik moet mn voorraad eten voor onderweg nog aanschaffen. Deze avond zoek ik een resto op voor een lichte maaltijd, want met die warmte vermindert ook de eetlust. Wees maar gerust, ik zal nog niet flauw vallen, want ik hoor sommigen al zeggen: Je moet voldoende eten.
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Dendermonde () en mijn beroep is Gepensioeneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen / Wandelen.
