Wat moet men altijd schrijven als er niet veel te beleven valt, zo dacht ik deze voormiddag. Ik zal maar beginnen met de woorden “een dag zonder geschiedenis”. Achteraf gezien passen deze woorden totaal niet! Deze morgen zette mijn vrouwtje me af in Bourges rond 9h30, voor een minder aangename tocht, zo bleek uit de gids. Rond 15h was ik Charost, het eindpunt voor deze dag. Wat bleek, de refuge pelerin was niet te vinden en men moest zich aanmelden in de Mairie. Maar ja, het is weekend en dus is deze gesloten. Bij navraag verwees men mij door naar het enige hotel in het dorp, maar daar had ik geen zin in. De gids open gelegd, alles nog eens goed bekeken en mijn besluit stond vast, ik stap door tot in Issoudun, 13 km verder, wat het totaal voor vandaag op 39 km brengt. Dit wil zeggen dat hetgeen voorzien was in drie dagen, gaat afgewerkt worden in 2 dagen en zo heb ik een extra dag rust tegoed. Vandaag kruiste ik drie denkbeeldige lijnen, één zichtbare en twee onzichtbare. De zichtbare: ik stak de rivier de Cher over. De eerste onzichtbare is de grens tussen departement Cher (18) en Indre (36), de tweede onzichtbare is de “la méridienne verte” (een meridiaan staat haaks op de evenaar en loopt van pool naar pool).
Net voor Issoudun zag ik Joel en Nadine terug, die zaten iets te eten in de McDonalds. Zo zie je maar, die zag ik vlugger terug dan gedacht.
Mijn taxi opgebeld en naar de camping voor een zalige douche en een heerlijk avondmaal.
Tot morgen!

PS.Klik op de foto om die te vergroten.