VI

De huiszoeking was bijna een uur bezig toen hoofdinspecteur De Goede zijn team samenriep voor een korte evaluatie. Ze verzamelden rond de plastieken tuintafel met vier verschillende keukenstoelen in de eetkamer. Het aanrecht stond nog vol met het keukengerei van de vorige avond. Vanuit het grote schuifraam had je zicht op een kleine, onverzorgde binnenkoer. Heel de inrichting van deze oude stadswoning deed je onmiddellijk beseffen dat de bewoners het niet breed hadden. Een groter contrast met de luxe villa van de verdachte was niet mogelijk.

“Gasten, we zijn nu ruim zestig minuten binnen en hebben nog steeds geen verdachte elementen gevonden. Het lijkt erop dat het slachtoffer Lynn Van Wesemael de waarheid gesproken heeft en dat ze niets te maken hebben met het dossier van kindermisbruik tegen de beschuldigde. Uit de rekeninguittreksels die we gevonden hebben kunnen we concluderen dat er inderdaad financiële problemen waren en dat ze daardoor waarschijnlijk de foute keuzes gemaakt hebben. Nu ja, het is hoe je het bekijkt, het is misschien wel dankzij deze fout dat we meneer Franssens hebben kunnen ontmaskeren en het misbruik bij zijn dochter hopelijk hebben kunnen stoppen.”

Alle medewerkers waren het volmondig eens met de conclusies van hun chef. Ze waren opgelucht dat ze eindelijk met heel deze farce konden stoppen. Waarvoor was dit eigenlijk allemaal nodig geweest? Ze hadden al meer dan genoeg bewijs verzameld dat deze vent schuldig was. Als hij geen bekend zanger was geweest dan had heel deze heisa waarschijnlijk niet plaatsgevonden en dan zat die pedo nu al lang opgesloten in de zwaarbeveiligde gevangenis op het kunstmatig aangelegde eiland vlak buiten de stad.