V

De woorden van Lynn bleven maar door mijn hoofd spoken: iedereen zou dit gedaan kunnen hebben. Wat als ze gelijk had en dat het inderdaad iemand was die ik volledig vertrouwde die mijn dochter had misbruikt? Neen, daar mocht ik niet aan denken. Lynn had al gelogen over wat er dat weekend werkelijk was voorgevallen. Wie zegt dat ze over al de rest wel de waarheid had gesproken?

Ik schrok op uit mijn gedachten toen Danny en Ben de cel binnenkwamen en zich naast me op het bed neerzetten. Ik wist niet wat ik tegen hen moest zeggen. Wat als…?

“Broer, ik heb je toch gezegd dat alles in orde ging komen. Deze avond ben je terug thuis.” Ben klopte aanmoedigend met zijn hand op mijn schouder.

“Jij lijkt daar wel heel zeker van te zijn, Ben. Is er iets dat jij weet waar ik nog niet van op de hoogte ben?”

“Wat bedoel je, Xander? Je denkt toch niet dat ik…”

“Waarom niet? Lynn heeft gelijk. Iedereen kan het gedaan hebben.”

“Dus jij geloofd dat leugenachtige kreng boven je eigen broer. Dat na alles wat ik de laatste weken voor je gedaan heb. Wat zit ik hier in godsnaam nog te doen?”

Ben liep met snelle tred naar de celdeur en wilde net op de deur kloppen om hem buiten te laten toen Danny hem tegenhield.

“Mannen, rustig alsjeblieft. Het is verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar het heeft geen enkele zin om elkaar verwijten te maken. We zijn allemaal enorm gespannen waardoor we dingen zeggen die we eigenlijk niet menen.”

“Je hebt gelijk, Danny,” viel ik mijn goede vriend in de rede. “Het spijt me dat ik dat gezegd heb, Ben. Ik snap ook wel dat ze alleen maar probeert om haar eigen hachje te redden. Ik voel me alleen zo schuldig dat ik Sanne niet heb kunnen beschermen.”

Ik legde mijn hoofd verslagen tussen mijn benen.

“Wat als ze niets vinden bij Lynn en Jonas thuis? De kans is nog altijd reëel dat ze mij dan van alles de schuld geven.”