“Jawel, dit was allemaal een opgezet spel. Jonas en ik hoopten op die manier voldoende geld bij elkaar te verzamelen om zijn schulden terug te betalen en samen een nieuw leven te kunnen beginnen in het buitenland.”

De voorzitter schudde niet begrijpend met zijn hoofd.

“Ik snap het niet, juffrouw Van Wesemael.”

“Ik heb dit allemaal ook niet gewild. Je moet me geloven. We wilden Xander enkel met deze foto’s chanteren. Ik wist dat hij alles zou doen voor zijn dochter. Toen hij echter vroeger dan voorzien terugkeerde van zijn tournee dreigde heel ons plan in duigen te vallen. Jonas vertelde me dan dat we geen andere keus meer hadden dan naar de politie te stappen en ‘alles’ openbaar te maken.”

De jonge vrouw boog schaamtelijk haar hoofd en leek even niet meer te weten wat zeggen.

Nadat ze enkele uren ervoor door Xander uit zijn huis was gezet, keerde ze nog diezelfde avond terug om haar persoonlijke spullen op te halen. Er ontstond een hevige ruzie tussen de twee waarbij Lynn op de trap ten val kwam. De jonge vrouw besefte onmiddellijk dat haar voet gebroken was: hij voelde warm aan en als ze hem probeerde te bewegen kreeg ze zware pijnscheuten waarbij de tranen in haar ogen stonden. Xander reikte haar zijn hand aan om haar recht te helpen, maar ze weigerde en duwde hem van zich af. Hij moest nu niet proberen om de gentleman uit te hangen. Het zou haar niet op andere gedachten brengen. Integendeel zelfs, ze was dat schijnheilig gedoe van hem meer dan beu. Ze zou zichzelf wel redden, dat had ze altijd al moeten doen. Het lot leek haar zelfs een handje te willen helpen toen er plots een paniekerig gegil door het huis klonk. Xander draaide zich in een ruk om en rende de trap op, naar zijn dochter, zonder ook nog maar een moment om te kijken naar Lynn die daar kermend op de grond lag. Zie je wel. Hij geeft helemaal niets om me. De enige die van me houdt, is Jonas. Ik ben het dan ook verplicht aan hem om hem te helpen.

Van zodra hij uit het zicht verdwenen was, vergat de jonge vrouw de pijn in haar rechtervoet en kroop overeind. Dit was haar kans, haar moment om definitief met hem af te rekenen. Hij zou nog spijt krijgen dat hij haar op deze manier behandeld had. Ze stapte hinkend naar de kast in de inkomhal en trok de deur open. Toen ze zijn lederen jekker aan een van de kapstokken zag hangen begon ze heimelijk te glimlachen: “Perfect. Die zal je de eerste dagen toch niet aan doen. Wat zullen de mensen wel niet denken als ze zien welke foto’s van je dochter je op zak hebt tijdens je optredens.” Ze opende vervolgens haar handtas en haalde er een witte envelop uit die ze in een van de zakken van zijn jas stak. Daarna deed ze de kastdeur terug dicht, keek nog even achterom om zeker te zijn dat er niemand was en verliet tenslotte het huis. “Dit is je verdiende loon, klootzak. Je kan me niet zomaar als goedkope kinderoppas gebruiken en me dumpen als een stuk vuil als je me niet meer nodig hebt. Het is te hopen dat je niet voor mij naar de politie gaat. Neen, dat zal je niet doen. Daar ben ik zeker van. Je zal proberen wat er het afgelopen weekend gebeurd is uit de media te houden om dat stomme kind van je te beschermen. Voor een keer zal jouw bezorgdheid voor haar me goed van pas komen.” Hinkend, met haar blouse half open en haar haren in de war wandelde ze de oprit af en hield enkele meters verder een wagen tegen die haar naar het ziekenhuis bracht.