|
Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog een fragment van de eerste versie van mijn vervolgverhaal "Twee gezichten" hier geplaatst heb. Het wordt dan ook de hoogste tijd om jullie te laten weten hoe het verhaal verder gaat. Voortaan zal ik elke zondagavond hier een nieuw fragment van dit verhaal plaatsen.
Het laatste fragment eindigde met de volgende zin: Rustig, Xander. Ze weet wat ze doet. Ze zal
niets doen wat Sanne zou kunnen beschadigen. Jullie konden toen lezen hoe de kinderpsychologe had plaatsgenomen in de getuigenbank. Zal deze getuigenis uiteindelijk voor een positieve wending zorgen of zal het hoofdpersonage hierdoor nog dieper in de problemen komen? Jullie zullen het de komende weken hier te weten komen.
Veel leesplezier
Eva
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Van
zodra de griffier alles had klaargezet op de tafel vooraan in de rechtszaal
werd het muisstil. Iedereen keek met een blik vol vragen om zich heen. Een
heleboel mensen zaten zenuwachtig heen en weer te schuiven op hun stoel.
Niemand was voorbereid op wat ze nu te zien zouden krijgen. De meesten dachten
wel te weten wat het kind allemaal had meegemaakt, maar om hier rechtstreeks
mee geconfronteerd te worden dat was toch nog iets helemaal anders. Mensen die
zelf kinderen hadden vroegen zich af hoe ze zouden reageren als hun eigen kind
of kleinkind in zon situatie zou terechtkomen. Ze zouden waarschijnlijk de
controle volledig verliezen en dingen doen waar ze later spijt van zouden
hebben.
De
voorzitter richtte zich vervolgens terug tot mevrouw Freud.
Dan
geef ik nu terug het woord aan u. Ga uw gang.
Dankjewel.
Ik besef heel goed dat de beelden die jullie nu te zien gaan krijgen voor velen
onder jullie moeilijk zullen zijn. Heel wat mensen zullen zich waarschijnlijk
afvragen waarom ik dit kind hiermee moet confronteren. De meesten zouden een
kind van haar leeftijd zoveel mogelijk willen afschermen van wat er gebeurd is.
Dat begrijp ik ook, maar het gaat hier uiteindelijk om haar toekomst. Wat hier
zal beslist worden zal de rest van haar leven voor een groot deel mee bepalen. Ik
heb dit meisje nog maar een paar keer gezien en die sessies hebben bij mij toch
al heel wat duidelijk gemaakt. Ik vind het dan ook enorm belangrijk dat ook
jullie hiervan op de hoogte zijn. Alleen op die manier kan deze zaak op een
correcte wijze afgesloten worden.
De
televisie floepte aan bij het beeld van een klein, tenger meisje met een bleek
gezichtje en los, dik krullend bruin haar tot op de schouders. Ze zat in elkaar
gedoken in een zetel met haar teddybeer in haar handen. De psychologe stapte
naar het kind toe en zette zich naast haar neer op de bank. Ze nam een kleurrijke
tekening vast die voor hen op de salontafel lag.
|
