“Dus als ik het goed begrijp, mevrouw, dan kleefde het meisje werkelijk vast aan haar oom. Wat denkt u dat de oorzaak daarvan zou kunnen zijn?”

“Ik vermoed dat deze reactie in belangrijke mate het gevolg is van de omstandigheden waarin haar papa is vertrokken.”

“Bullshit!” onderbrak Lynns advocaat heftig de getuigenis. “Ze had haar papa al bijna twee maanden niet meer gezien. Je kan dan ook niet zeggen dat ze het niet gewoon is dat hij voor lange tijd uit haar leven verdwijnt.”

“Dat klopt inderdaad, meester,” ging de vrouw op rustige toon verder, “maar deze keer is het helemaal anders. Als hij op tournee is heeft hij de gewoonte om elke avond op hetzelfde tijdstip contact op te nemen met zijn dochter via Skype en dit deed hij ook afgelopen zomer plichtsgetrouw tot tien dagen voor zijn terugkeer. Vandaag is het geleden sinds zijn arrestatie dat ze hem nog gezien heeft. Vergeet ook niet dat ze op dat moment een zeer emotionele periode doormaakte door de hevige ruzie van haar vader met zijn ex-vriendin. Dit allemaal, samen met het feit dat hij plots door agenten in uniform werd meegenomen, kan niet anders dan zware littekens bij haar achtergelaten hebben.”

Toen Xander de vrouw hoorde spreken over de zware weken die zijn dochter op dat moment doormaakte, kreeg hij het zeer moeilijk. Hij voelde zich enorm schuldig over het feit dat hij nu niet bij haar kon zijn en zou het zichzelf nooit vergeven dat hij zijn dochter in de steek had gelaten. Lynn had gelijk, hij was helemaal geen goede vader en misschien was het wel beter voor Sanne als hij volledig uit haar leven verdween. Wat had ze immers aan een vader die voortdurend de wereld rondreisde om andere mensen een leuke tijd te bezorgen, maar het niet zag als zijn eigen kind het moeilijk had?

“Volgens mij laat fysiek misbruik door je vader ook sporen bij je achter.” probeerde de man de getuigenis van de psychologe onderuit te halen. “Kan het niet gewoon zijn dat ze zich bij haar oom veilig voelde, omdat haar vader haar dan niets durfde aan te doen en zich als de ‘perfecte’ papa gedroeg?”

“Dat denk ik niet, meester. Er zijn heel wat elementen die dat tegenspreken.”

“Welke dan wel?” reageerde hij op denigrerende toon. “Je hebt het meisje amper enkele keren gezien en je denkt heel de situatie te kennen.”

“Daarin heeft u gelijk. Ik kan hier moeilijk een antwoord op geven.”

De man keek triomfantelijk op toen hij merkte dat de getuigenis van de vrouw helemaal niet die gunstige invloed voor de verdachte leek te hebben als zijn raadsman liet uitschijnen. Deze triomf verdween echter snel toen hij de vrouw naar de voorzitter zag toestappen en ze hem een video overhandigde.

“Ik denk dat Sanne zelf dit veel beter kan laten zien.”

Toen Xander merkte welk vervolg de getuigenis van de kinderpsychologe dreigde te hebben wilde hij rechtstaan uit zijn stoel. Hij wilde ten allen kosten vermijden dat zijn dochter in heel dit mediacircus betrokken zou worden, ook al was dit misschien wel de enige manier om zijn onschuld aan te tonen. Zijn advocaat kon hem gelukkig net op tijd tegenhouden.

 “Rustig, Xander. Ze weet wat ze doet. Ze zal niets doen wat Sanne zou kunnen beschadigen.”