Mijn passie voor schrijven

Ik ben begonnen met een van mijn boeken uit mijn bibliotheekkast te nemen en daarvan de openingszin op te schrijven. Het werd uiteindelijk de volgende zin 'Deze vakantie is natuurlijk anders dan de andere voor mij.' uit 'Sara, mijn dagboek (deel 1)'. Nu had ik al de openingszin van mijn verhaal, maar om een verhaal te kunnen schrijven had ik natuurlijk nog andere woorden nodig. Hiervoor heb ik beroep gedaan op mijn vrienden van facebook. Na een oproep op facebook afgelopen zaterdag heb ik uiteindelijk 12 woorden gekregen. Van die reeks woorden heb ik vandaag vijf gekozen waar ik al een leuk verhaal mij kon maken (gek / Emma, Daan, Tuur / regenachtig / blauw / vriendschap). Als je een goed verhaal schrijft heb je echter ook iets nodig dat een bepaalde wending aan je verhaal geeft, iets waardoor de evolutie van je verhaal positief of negatief verandert. Hiervoor heb ik de zeven overgebleven woorden (snorhaar / regen / blikopener / lente / empatisch / baby / een dozijn) op kleine papiertjes geschreven, ze in een zak gestoken en er vervolgens een papiertje uitgetrokken. Dat woord moest ik dan op de een of andere manier in mijn verhaal verwerken. Het is uiteindelijk het volgende woord geworden: snorhaar.

Deze vakantie is natuurlijk anders dan de andere voor mij.

Omwille van het werk van mijn papa zijn we eind vorige week met het hele gezin naar een andere stad in een andere land verhuisd. Na de vakantie start ik er aan een heel nieuwe school. Dit is allemaal best wel spannend, vind ik. Ik ken er helemaal niemand en ben dan ook wel een beetje bang voor wat er komen gaat.

Maar nu terug naar vandaag. De dag begon regenachtig. Ik had me dan ook in mijn lievelingszetel in mijn slaapkamer teruggetrokken met mijn nieuwste boek Blauw. Ik was zo verdiept in het boek dat mama wel drie keer moest roepen voor ik haar had gehoord. Bleken de buurjongens Daan en Tuur voor de deur te staan. Ze waren nieuwsgierig naar de nieuwe mensen die naast hen waren komen wonen. Tuur vroeg me of ik geen zin had om die namiddag bij hen thuis te komen spelen. Mama vond dit onmiddellijk een heel goed idee. Op die manier leerde ik alvast mensen uit de buurt kennen, zei ze. En zo belandde ik bij hen thuis en leerde ik hun gekke opa kennen. Die man kent echt wel heel wat leuke goocheltrucs. Ik vraag me nog altijd af hoe hij dat in godsnaam allemaal doet. Het moet fantastisch zijn om mensen zo om de tuin te kunnen leiden. Naast hun grootvader heb ik de twee broers ook beter leren kennen. Het is een tweeling en ze blijken in dezelfde klas als ik te zitten en naar dezelfde school te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat dit het begin is van een heel mooie vriendschap.

Nu moet ik je echter laten. De zon komt eindelijk tussen de wolken tevoorschijn en de hond komt hier met zijn snorharen tegen me aanvlijen. Als ik nog voor het donker wordt een wandeling met hem wil maken dan is het nu echt de grootste tijd.

Tot de volgende keer,

Je Emma