II

Er waren twee weken verstreken toen Danny in de aankomsthal van de luchthaven nerveus stond te wachten tot Ben en zijn gezin de hal binnenkwamen. Hij wist niet hoe hij de man moest vertellen wat er de afgelopen weken gebeurd was. Na lang wachten zag hij hem eindelijk met zijn echtgenote en hun twee zoontjes van 1 en 3 jaar door de schuifdeur naar buiten komen. Hij keek zoekend om zich heen. Danny besefte dat hij op zoek was naar zijn broer en nichtje die hen vandaag normaal zouden komen ophalen. Hij stapte naar het viertal toe.

“Danny? Wat doe jij hier? Waarom komt Xander ons niet ophalen? Er is toch niets gebeurd?”

“Dat is een lang verhaal, Ben. Ik kan je dat beter vertellen als we thuis zijn.”

“Wat?! Er is toch geen ongeluk gebeurd? Zeg me niet dat…”

“Neen. Dat is het niet,” sprak hij op serieuze toon. “Maar laten we vertrekken, dan vertel ik je zo dadelijk alles.”

Buiten het getater van de twee jongens op de achterbank was het in de auto ijzig stil. Ben kon de gedachte maar niet van zich afzetten dat er iets ergs moest gebeurd zijn. Waarom kwam Danny hen anders ophalen op de luchthaven en niet zijn broer en nichtje zoals afgesproken?  Van zodra ze de oprit van de villa opreden merkte hij onmiddellijk dat er iets niet klopte: aan het venster naast de voordeur was er een houten plank aangebracht. Wat was er in hemelsnaam allemaal aan de hand?

Terwijl zijn vrouw in de keuken iets ging halen om te drinken, zette Ben zich naast Danny neer aan de eettafel.

“Vertel me. Wat is er nu in godsnaam gebeurd?”

Danny wist niet waar te beginnen. Hoe vertelde je iemand dat zijn broer al twee weken in de gevangenis zat voor verkrachting en kindermisbruik. Hij besloot te beginnen met het nieuws dat de relatie van Xander en Lynn voorbij was.

“Wat!? Die twee gingen eind dit jaar trouwen!” Ben keek hem met een verbaasd gezicht aan. “Je gaat me nu toch niet zeggen dat dat de reden is waarom Xander ons niet stond op te wachten op de luchthaven?”

De man ademde nog eens goed in en uit en ging dan verder.

“Neen, Ben. Er is veel meer aan de hand. Lynn heeft twee weken geleden klacht tegen hem ingediend voor poging tot verkrachting.”

Ben wist niet hoe hierop te reageren. Verkrachting? Zijn broer? Dat kon niet?

“En dat is niet alles.”

Hij kon niet geloven wat hij vervolgens te horen kreeg. Zijn broer werd niet alleen beschuldigd van poging tot verkrachting, maar zat ook al twee weken in de gevangenis voor seksueel misbruik van zijn eigen dochter en bezit van kinderporno.

“Waarom heeft niemand me hiervan op de hoogte gebracht?” Hij keek met een beschuldigende vinger naar Danny.

“Je broer wilde het niet. Hij wilde jullie vakantie niet verpesten.”

Ben schudde met zijn hoofd.

“En waar is Sanne nu?”

“Zij verblijft voorlopig bij mij.”

Toen Danny klaar was met zijn verhaal zei Ben op standvastige toon: “Ik wil mijn broer zien. Hij moet weten dat we allemaal achter hem staan.”

“Ik weet niet of dat mogelijk is, Ben. Xander mag tot aan zijn proces enkel contact hebben met zijn advocaat.”

“Ik moet hem zien, Danny. Alsjeblieft, doe wat je kan.”

Drie dagen later zat Ben omstreeks twee uur in een apart lokaaltje in de gevangenis te wachten op zijn broer. Hij wist niet wat hij kon verwachten. Hij hoopte alleen maar dat hij hem zou bevestigen dat hij niets met heel deze zaak te maken had en dat er sprake was van een groot misverstand. Toen Xander tien minuten later de kamer werd binnengebracht duurde het enkele seconden voor Ben besefte dat het werkelijk zijn broer was die hij daar zag staan. Hij had hem altijd gekend als een netjes verzorgde man die enorm veel aandacht besteedde aan zijn uiterlijk. Hij leek nog amper een schim van die persoon. Zijn dikke haardos was vettig en in de war. Hij had een stoppelbaard van enkele dagen en zijn ogen waren dof met zwarte wallen. Toen hij zijn broer in het lokaal zag zitten schrok hij op.

“Ben, wat doe jij hier?”

“Dat zou ik beter aan jou vragen, broer. Waarom heb je me niet verwittigd? Ik zou je kunnen helpen om achter de waarheid te komen.”

“Dat heeft geen enkele zin meer,” zei hij terneergeslagen. “De mensen willen mijn vel. Ik zal voor jaren achter de tralies verdwijnen en mijn dochter nooit zien opgroeien.”

“Dat mag je niet zeggen. Ze kunnen je toch niet veroordelen voor iets dat je niet gedaan hebt.”

“Ben, ik moet realistisch zijn. Het proces start binnen een maand en we hebben geen enkel bewijs dat Lynn liegt. Vertel me, hoe was jullie vakantie en hoe is het met Sanne? Ik mis haar vreselijk. Als ik die avond toen ik thuiskwam eerst naar haar kamer was gegaan, dan…”

“Het heeft geen enkele zin jezelf verwijten te maken. We kunnen de klok niet terugdraaien. We moeten nu eerst en vooral zien hoe we Lynn kunnen ontmaskeren.”

Er was een half uur verstreken toen de cipier terug te kamer binnenkwam om Xander opnieuw naar zijn cel te brengen. Toen Ben zijn broer met gebogen hoofd zag vertrekken was hij er meer dan ooit van overtuigd dat hij een manier moest vinden om hem te helpen.