Hoe gaat het met je? Dat was de eerste vraag die hij me die namiddag stelde. Aan de blik in zijn ogen zag ik onmiddellijk dat ik niet veel hoop moest koesteren. Hij probeerde me wel gerust te stellen, maar liet me ook verstaan dat het heel moeilijk ging worden. Ik had de voorbije dagen tijd gehad om na te denken, maar snapte nog altijd niet hoe dit allemaal had kunnen gebeuren. Ik voelde me enorm schuldig dat ik mijn kleine meid niet had kunnen beschermen. Wat voor een vader was ik eigenlijk? Ik was de laatste tijd zoveel met mijn carrière bezig dat ik helemaal niet zag wat er met mijn dochter aan de hand was.

“Xander, ik wil dat je eerlijk tegen me bent en dat je me alles vertelt over wat er gebeurd is. Alleen op die manier kan ik je helpen. Afgesproken?”

“Ik zou wel willen Frank, maar ik kan je echt niet meer vertellen?”

“Begin gewoon bij wat er het afgelopen weekend is voorgevallen. Elk detail kan belangrijk zijn. Waarom is Lynn die dag bij je weggegaan? Jullie gingen eind dit jaar trouwen.”

“Ze is niet weggegaan, Frank. Ik heb haar zelf buiten gegooid.”

“Heb je dat ook aan de politie verteld?”

“Waarom? Ze zouden me toch niet geloven.”

“Xander, snap je het dan nog niet. Alles wat je vertelt kan belangrijk zijn bij de beslissing of je uiteindelijk veroordeeld wordt of niet.”

“Maar ik heb hier niets mee te maken, Frank.”

“Ik geloof je als je dat zegt Xander, maar alle elementen spreken op dit moment tegen jou. Waarom heb je Lynn buiten gegooid?”

In een flits zag ik de beelden van afgelopen zaterdag terug voor me. Ik boog mijn hoofd en legde mijn gezicht in mijn handen om te voorkomen dat Frank de machteloosheid in mijn ogen zag.

“Xander…?”

Het volgende moment vertelde ik hem alles wat er die zaterdag was gebeurd. Dat ik die nacht slecht geslapen had en de hele tijd het gevoel had dat ik niet alleen thuis was terwijl dat onmogelijk was. Lynn die thuiskwam met haar vriendinnen en Sanne die nergens te bespeuren was. De leugen van Lynn dat ze haar onderweg naar huis bij haar vriendinnetje Lore had afgezet en tenslotte ook de ontdekking op de slaapkamer van mijn dochter.

“Waarom heb je de politie toen niet verwittigd, Xander?”

“Ik wilde niet dat iemand dit te weten kwam. Ik dacht dat het het beste was voor Sanne om hierover te zwijgen. Hoe kon ik weten dat dit zo uit de hand zou lopen?”

“Heb je hier nog bewijzen van? Hoe klein ook, het kan belangrijk zijn.”

Ik schudde met mijn hoofd. “Ik heb al de rommel in Sanne’s kamer weggegooid. Ik wou dat dit zo snel mogelijk achter de rug was.”

“Wat had je gezegd als de media vragen begon te stellen over de breuk tussen jou en Lynn?”

“Ik zou gewoon verteld hebben dat we tot de vaststelling waren gekomen dat we niet bij elkaar pasten en gezamenlijk beslist hadden dat het beter was om onze relatie stop te zetten.”

“Xander, je begrijpt toch ook dat de pers dit verder zou gaan uitpluizen. Jullie waren voor velen een droomkoppel.”

“Het kon me gewoon niet schelen wat er over de breuk in de media zou verteld worden. Sanne was op dat moment het belangrijkste. Hoe is het nu met haar, Frank?”

“Ze is bij Danny en zijn gezin. Ze proberen haar zo goed mogelijk op te vangen, maar het is niet gemakkelijk. Ze heeft een zwaar trauma te verwerken en dat zal tijd vragen.”

“Ik zou nu bij haar moeten zijn, Frank. Ik ben haar vader. Ik zou haar tegen dit alles moeten beschermen.”

“Daarom is het belangrijk dat je me alles vertelt. Hopelijk vinden we zo een manier om aan te tonen dat je onschuldig bent. Ik moet echter eerlijk met je zijn, Xander. Het zal, gezien de vele bewijzen tegen jou, niet gemakkelijk worden om je over de hele lijn vrij te pleiten. Je moet er rekening mee houden dat de kans groot is dat je voor jaren achter de tralies zal verdwijnen.”

“Maar dat kan toch niet? Ik ben onschuldig.”

“Hoe verklaar je dan die ringmap die verstopt zat in een kast op je slaapkamer?”

“Ik had die map nog nooit gezien tot maandagnamiddag. Je moet me geloven.”

“Dat wil ik wel, Xander. Het is echter dezelfde map als de mappen met je muziekpartituren in je opnamestudio.”

“Dat wil toch nog niet zeggen dat de map van mij is. Iemand anders kan die daar toch ook gelegd hebben.”

“Hoe komt het dan dat jouw vingerafdrukken op die map werden gevonden? Xander, ik denk dat het tijd wordt dat je mij de waarheid verteld. Blijven zwijgen heeft geen enkele zin meer. Je vingerafdrukken kunnen niet zomaar op die map terechtgekomen zijn. Dat is enkel mogelijk wanneer jij die map hebt vastgehad.”

Ik wist helemaal niet meer wat zeggen. Als zelfs mijn eigen advocaat me niet geloofde, hoe zou ik dan ooit iemand anders van mijn onschuld kunnen overtuigen. Ik had het gevoel er helemaal alleen voor te staan. Ik was dan ook verrast met het bezoek van mijn broer Ben twee weken later.