|
Sinds vorige week woensdag ben ik gestart met een korte cursus rond het schrijven van ultra korte verhalen bij Wisper in Leuven.
Een van de zaken die de docent tijdens de eerste dag aanhaalde is het feit dat je overal personages voor je verhaal kan vinden. Met dit gegeven wil ik aan de slag gaan om je een nieuw verhaal te geven. De aanvang voor dit verhaal is ontstaan toen ik vorige week woensdag aan de halte kunstwet van de metro in brussel een soldaat tegenkwam die de wacht hield op het perron. Ik wil dit verhaal dan ook opdragen aan al de mensen die sinds vorige week hun best doen om ons te beschermen. Ik vind dat ze daarvoor niet genoeg bedankt kunnen worden.
De soldaat
Het is acht uur. Buiten wordt het langzaam licht. In de metro krioelt het van de mensen die onderweg zijn naar hun werk of naar school. Aan de ingang staat hij. In een onberispelijk kaki-uniform. Enkel zijn ogen zijn zichtbaar. Hiermee heeft hij alles minutieus in de gaten. Een seconde van onoplettendheid kan immers een ramp betekenen. De mensen rekenen erop dat hij hun veiligheid garandeert. Daarom ook heeft hij deze job gekozen. Het avontuurlijke was niet zijn eerste motivatie, maar wel er zijn voor anderen en op die manier mee de wereld een beetje beter maken.
|
