IX

Wat er het volgende uur allemaal gebeurd is, kan ik me nauwelijks nog herinneren.

Nadat een agent mijn armen ruw naar achteren getrokken had en vervolgens mijn handen stevig op mijn rug had vastgeketend werd ik door twee agenten de kamer uitgeduwd en naar een klaarstaande arrestantenwagen gebracht die me naar het gevangeniscomplex enkele straten verder zou brengen. Eenmaal binnen de gevangenismuren namen twee bewakers de taken van hen over. Voor ik het goed en wel besefte werd ik door hen naar een cellenvleugel gebracht waar ze bleven staan voor een cel met openstaande deuren. Nadat de oudste bewaker mij van mijn handboeien ‘bevrijd’ had, werd ik door zijn collega bruut de cel ingeduwd. Amper enkele tellen later hoorde ik hoe de deur in het slot werd gedraaid. Daar stond ik dan: helemaal alleen, in het midden van een kleine, donkere cel, amper beseffend wat me de afgelopen uren allemaal overkomen was. Buiten hoorde ik het lawaai van de avondspits die begonnen was; mensen die na een drukke werkdag terug naar huis gingen, naar hun gezin.

Hiermee eindigt het eerste hoofdstuk van het verhaal 'Twee gezichten'. De toekomst ziet er voor het hoofdpersonage van dit verhaal helemaal niet rooskleurig uit. Is hij werkelijk een pervert die enkel met zichzelf bezig is en daarbij geen rekening houdt met de gevoelens van anderen? Of is hij het slachtoffer van een labiele vrouw die jaloers is op zijn relatie met zijn dochter? Kortom: Hoe zal dit verhaal verder gaan? Zal het hoofdpersonage uiteindelijk moederziel alleen achterblijven opgesloten in een kille cel voor de rest van zijn leven?Als je het antwoord op deze vragen wilt weten, dan moet je zeker deze blog verder in het oog houden. 

groetjes,

Eva