VI

Nadat Anne kort gebriefd werd door de hoofdinspecteur liep ze naar een verbouwereerde Danny toe.

“Meneer, ik zou u willen vragen om samen met het meisje naar het universitair ziekenhuis te komen. We willen daar graag nog een grondig medisch onderzoek bij haar uitvoeren.”

Tien minuten later zat Danny, met Sanne op de achterbank, in de auto op weg naar het ziekenhuis. Onderweg belde hij met zijn handenvrije telefoon naar zijn echtgenote Anja. Xander had hem dan wel gevraagd om bij zijn dochtertje te blijven, de man had het gevoel dat zijn vriend op dit moment alle hulp best kon gebruiken. Daarom sprak hij met zijn vrouw af dat zij naar het ziekenhuis kwam en bij Sanne bleef, terwijl hij naar het politiebureau ging en daar probeerde te achterhalen wat er precies bij zijn vriend thuis was gebeurd.

Anja kwam tegelijkertijd met haar man de ontvangsthal van het ziekenhuis binnengelopen. Ze richtte onmiddellijk al haar aandacht op het kleine meisje dat zijn hand stevig vasthield. Ondertussen keek ze met een gezicht vol vraagtekens naar haar man. Ze namen met zijn drieën plaats op een bank in een uithoek van de bezoekerszaal. Terwijl ze daar wachtten totdat iemand hen kwam halen, haalde Danny in de cafetaria een flesje cécémel voor Sanne en voor hem en zijn vrouw een beker koffie.

“Hallo, dag Sanne. Ik ben Anne. Ik ga zo dadelijk met jou en de dokter mee om enkele tests te doen. We willen weten of alles oké met je is.”

Het meisje keek met bange ogen van de onbekende vrouw naar Danny en Anja.

“Je moet helemaal niet bang zijn, hoor. Het zal niet lang duren. Voor je het weet ben je ervan af.”

Danny ging op zijn knieën vlak voor het meisje zitten en probeerde haar zo goed mogelijk gerust te stellen.

“Je moet echt niet bang zijn, meisje. Anja zal de hele tijd bij jou blijven. Ik moet wel even weg. Ik ga kijken of ik je papa ergens mee kan helpen en voor je het weet zijn we allebei bij jou terug.”

Bij het horen van het woord ‘papa’ leek er eindelijk iets los te komen bij het kind. Ze keek de man voor haar recht in de ogen en zei met een klein stemmetje: “Papa… Ik wil dat je terugkomt…”

“Je papa komt zo snel als hij kan terug. Hij moet eerst nog enkele zaken in orde brengen.” Danny’s vrouw legde haar arm beschermend om de schouders van het kleine meisje.

Het volgende moment kwam de ‘onbekende’ vrouw terug naar het kind toe en reikte haar hand naar haar uit.

“Kom, Sanne. Het is tijd dat we vertrekken.”

Het meisje keek aarzelend naar de vrouw en nam vervolgens de hand van Anja vast. Samen liepen ze de trap op naar de onderzoekslokalen. Danny bleef hen de hele tijd in de gaten houden tot ze om de hoek verdwenen waren en liep vervolgens terug naar zijn wagen.