Een van de vriendinnen van Lynn zat rustig in een tijdschrift te bladeren toen ik volledig over mijn toeren het terras kwam opgestormd.

“Waar is ze!” schreeuwde ik terwijl ze me met geschrokken ogen zat aan te kijken.

“Wat is er aan de hand, Xander? Waarom roep je zo? Lynn is zich boven even gaan opfrissen. Ze wou er op haar paasbest uitzien voor wanneer je terug thuis kwam.”

Zonder een woord te zeggen liep ik terug naar binnen. Toen ik bijna bovenaan de trap was, hoorde ik Lynn als een wilde tekeer gaan.

“Jij blijft hier tot ik alles met je vader geregeld heb! Ik wil geen klank uit je stomme mond horen, begrepen?! Jij gaat mijn toekomst niet verknallen!”

Toen ik de kamer van mijn dochter binnenkwam, zag ik haar stilletjes huilend op een vuil bed zitten met haar teddybeer in haar ene hand geklemd en haar rechterduim in haar mond. Haar blik verstarde toen ze me vlak achter Lynn zag staan.

“Waar zit je naar te kijken?! Stom wicht!”

Bij het aanschouwen van dit verschrikkelijke tafereel trok al het bloed weg uit mijn gezicht en begon ik van woede te trillen op mijn benen.

Toen Lynn zich vervolgens omdraaide en me in de deuropening zag staan,  liep ze onmiddellijk naar me toe. Ze wilde me nog in haar armen nemen, maar ik duwde haar bruut van me af waardoor ze op de grond terechtkwam.

“Ik kan dit allemaal uitleggen,” probeerde ze zich nog te verontschuldigen terwijl ze overeind kroop.

“Ik wil niets horen! Ik heb genoeg gezien! Ik wil dat je nu mijn huis verlaat! Ik wil je hier nooit meer zien! Begrepen?!”

Vervolgens liep ik naar Sanne toe die ons met rode ogen zat aan te staren. Ik keek niet begrijpend om me heen. Heel het bed zat onder de kruimels en etensvlekken. In de kamer hing een smerige geur van urine en stront. Ik zette onmiddellijk een venster open om de ruimte te verluchten. Daarna zette ik me naast mijn dochter neer op het bed. Ik nam haar in mijn armen en probeerde haar te troosten. Ze rilde over haar hele lichaam.

“Je hoeft niet bang meer te zijn, meisje. Papa is terug bij jou. Niemand zal je nog pijn doen, dat beloof ik je.”