Mijn passie voor schrijven

Als eerste huiswerk bij deze cursus kreeg ik de opdracht om iets over mezelf te vertellen. Deze taak vond ik al een enorme uitdaging op zich. Ik wilde niet gewoon maar op papier zetten wie ik ben, wat ik doe en wat mijn motivatie was om me voor deze cursus in te schrijven. Neen, ik wilde meer. Ik wilde onmiddellijk een verpletterende eerste indruk maken. Als ik eerlijk toegeef dan is me dat ook wel gelukt. Drie jaar lang heb ik me vol overgave aan deze cursus gewijd. Dankzij de feedback van mijn docent ben ik er zelfs in geslaagd om schrijven een belangrijke plaats in mijn leven te laten innemen. Ik besef nu eens te meer dat dit voor mij een belangrijk talent is dat ik niet verloren mag laten gaan.

De geboorte van een schrijfster

Het was een bewolkte lentedag eind april 1981. In Noord-Ierland was het al 5 jaar durende protest van Iers republikeinse gevangenen tot een hoogtepunt gekomen. Na een maandenlange hongerstaking was de gezondheidstoestand van de gevangenen er sterk op achteruitgegaan.

Op hetzelfde ogenblik in een klein dorpje in de omgeving van Leuven. Een jonge vrouw voelde rond de middag de weeën steeds heviger opkomen. Ze haastte zich samen met haar man naar het Heilig-Hartziekenhuis in Leuven. Daar werd omstreeks 19u50 hun eerste dochter geboren. Ze gaven haar de naam Eva, wat Latijn is voor Adem van leven.

Het meisje had een normale jeugd waarin boeken een belangrijke rol speelden. Ze genoot samen met haar 2 jaar jongere zus Sarah van de verhalen die hun ,moeder elke avond voor het slapengaan voorlas. Van zodra ze zelf kon lezen verslond ze het ene boek na het andere. Vooral de boeken van Roald Dahl hebben haar leeshonger sterk geprikkeld. Dit vooral door de fantasiewereld waarin je als kind wordt meegezogen.

Al van kleins af aan heeft Eva immers een enorme verbeelding. Als ze een film op teevee ziet of een boek leest, dan ziet ze zichzelf al als hoofdpersonage in het verhaal en probeert ze zelf uit te vinden hoe het verhaal verder zal gaan. Zelfs wanneer een verhaal een afgesloten einde heeft, probeert ze met haar eigen verbeelding een vervolg aan het verhaal te breien. Tijdens de middelbare school waren zij en haar beste vriendin Liesbeth echt verzot op de serie van Superman op de televisie. Samen hebben ze heel wat vervolgverhalen op deze serie gemaakt. Hierbij hebben ze heel wat plezier beleefd.

Als je dit levensverhaal leest, dan verwacht je hoogstwaarschijnlijk dat ze in de creatieve sector is terechtgekomen. Niets is echter minder waar. Door haar gebrek aan zelfzekerheid en haar drijfveer om alles steeds perfect te doen en anderen te helpen is ze uiteindelijk in de verzekeringssector terechtgekomen. Niet in het commerciële gedeelte, maar in de dienstverlening via het contact center.

Drie jaar geleden is haar drijfveer om verhalen te verzinnen opnieuw in alle hevigheid losgebarsten. Dit werd wakker gemaakt door het einde van de eerste telenovelle op VTM. Sindsdien laat de microbe haar niet meer los. Als ze dan een maand geleden de folder van NHA in de bus vindt, begint ze terug te dromen om al die ideeën in haar hoofd op papier neer te schrijven. Het heeft uiteindelijk nog enkele weken geduurd voor ze de koe bij de horens vatte en zich inschreef voor de cursus Korte verhalen schrijven.

En hier heb je dan mijn eerste verhaal op papier. Ik hoop dat je er veel plezier mag aan beleven en dat ik je in de toekomst nog met heel wat verhalen mag verrassen.

Op deze manier heb ik dit jaar niet alleen de magische kaap van 30 overschreden, maar misschien is het ook wel het begin van het verwezenlijken van een jarenlange droom.

Eva Dupont

Bertem, 19 juni 2011