Hej fannetjes Na een hele onderbreking komt Melk onder groot applaus terug op het toneel (springend op en neer vn kinderlijk enthousiasme alweer) Ik heb julie enkele belangrijke (jawel! hoe groot men onzin ook alweer zal zijn!) mededelingen te doen.
For sure, Dorothea is ontsnapt uit het Christelijke Oord en is daarmee ook verlost van haar collega nonnen. Helaas zijn er ook enkelen , die daar nog enkele jaartjes zullen vertoeven met dank aan het losbandig gedrag. Dan heb ik het uiteraard over non Theresia (deze die jaloers was op mijn talent om vies te kijken)
Maar allereerst ben ik jullie nog een verhaal verschuldigd over de welbespraakte proclamatie van de nonnen die voldoede kennis hebben opgedaan over het christelijke (kuise) leven. Zoals het de gewoonte was in het christelijke oord moest ook dat gevierd worden met ene mis! (hoe kon het ook anders, laten ze ons maar martelen tot op het laatste moment) Nja zo gezegd zo gedaan, onze teerbeminde leerkracht van godsdienst had natuurlijk haar beste beentje voor gezet om alweer een viering in elkaar te steken. Spijtig dat ze niet voor één keer al was het maar om ons te bedanken voor de jaren trouwe dienst haar pij achterwege heeft gelaten. Het zou toch veel cooler geweest zijn als ze zich had gehuld in een mini rok en korte hakken. Naar goede gewoonten speelde ze het liedje forever young op de viering, het zou zalig geweest zijn moest ze het zelf gezongen hebben maar dat werd ons niet gegunt, mijn fantasie werkt anders al aardig en ik zie er zo al staan met de micro het korte rokje en "Foreeeveer youuung , iii want toooooo bee forever young!!!"
In plaats van ons dat te gunnen, had ze wel een andere leuke verrassing voorbereid. Er kwam nl ene postbode op de proclamatie die afscheidskaartjes kwam uitdelen. Er stond een foto en een tekstje op. Je raadt het nooit maar vindingrijk zoals ze daar zijn hadden ze per vergissing of niet dat laten we in het midden een foto van zeker 4 jaar geleden op het kaartje geplakt! Nja wat jammer nou, aangezien dorothea er nog maar enkele jaren zat, was die foto dus waardeloos! Toch bedankt voor de moeite teerbeminde leerkracht, ik zal je nooit vergeten!
Het zou saint louis niet geweest zijn als niet alles van een leien dakje zou lopen, want wat gebeurde er liefjes? Tweemaal raden , nja allemaal verkeerd de micro liet het afweten, de persoon die toen aan het woord was een assistente van onze lkr godsdienst maande iedereen met enige stemverheffing tot stilte.. En na de mis was alles afgelopen zo plots , zo verwacht maarja het zei zoooo!
Het christelijk licht doofde uit en ik liet een hoofdstuk in mijn leven achter, ik begon aan iets nieuws...
Een blik ... in het verleden van....
