Lieve bloggertjes

We gaan maar verder… Maar het einde nadert en dat voelt goed. Of toch niet? Geen flauw idee eigenlijk. De irritante zinnetjes “Weet je al wat je gaat studeren?” en “Als je gaat verder studeren is dat toch geen attitude hoor” zijn ondertussen wekelijkse en bij sommigen zelfs dagelijkse kost geworden. Zullen we het dan maar als een gezellig onderwerp voor een theekransje gaan beschouwen? Daar praten ze ook altijd over zulke leuke onderwerpen… Maar dat is een ander verhaal J

Vorige week nog gebeurde er iets schokkend in ons Christelijk Oord. Een van onze priors heeft namelijk zijn gitaar meegebracht en ons geplezierd met zijn “gezang”, al zou ik het eerder als gejank bestempelen, maar dat is subjectief niet waar? Laten we braaf wezen en hem een pluimpje geven omdat hij toch wel (als een van de weinigen) enige sfeer probeerde te brengen in de triestige omstandigheden van ons samenlevingsverband. Net zoals Dorothea. Ze was dolenthousiast over de komende Valentijn en heeft al haar moed bijeengeschraapt om de ruimte toch een klein beetje op te fleuren.

Niet te veel uiteraard, want in het klooster zijn wij allen kuis! Of je het nou gelooft of niet. Ik zeg wel IN het klooster, wat daarbuiten gebeurd is niet geweten.. Of toch niet van iedereen. Non Theresia is natuurlijk weer zo dom geweest (haar dagelijkse gewoonte dus, moeite doen hoeft zelfs niet meer) om haar onkuise en zeker ook wel losbandig gedrag los te laten in het Oord. Ach, wat jammer nou, het is niet met de grootste vreugde onthaald. Integendeel, de geruchten en roddels die al heel fel leefden over haar zijn er alleen maar mee versterkt..

Maar goed, dat is nog een ander verhaal.. en daar zijn we nu niet aan toe. Ik zou jullie het een en ander willen vertellen over de uitstappen die we tot nu toe gemaakt hebben met het Christelijke Oord. Dat is op zich een uitzonderlijk fenomeen en dus uiteraard de moeite waard om dit even neer te pennen.

Een Engelstalig toneelstuk, ja zelfs wij toekomstige nonnetjes houden onze kennis van cultuur hoog. We zouden met zen allen (jawel besten met zen allen dat wil dus zeggen, 10 lln en 2 lkr, goh nogal een massa eh, en er zaten dan nog 3 gehandicapten tussen ook!) Bon, daar toegekomen, iedereen dolenthousiast voor het toneelstuk. Non Dorothea moest haar natuurlijk weer eens diplomatisch plaatsen en ging bijgevolg (per ongeluk!!) naast de één van de begeleiders zitten. Ach, wat een vergissing.
De voorstelling begon en raad eens? ja, ze lag te slapen na amper 15 min. Wat moet het toch boeiend geweest zijn...
Tijdens de pauze gauw even wakker, de hoofdverantwoordelijke (De non van Engels dus) kwam even vragen wat we ervan vonden.
Non Dorothea, te trots en te bang (ge moest eens weten!) om toe te geven dat ze geslapen had zei heel sarcastisch: Nou ja seg, zo'n leuk toneelstuk heb ik nog nooit gezien, écht wel lachen! En ja hoor wat gebeurde er tijdens het tweede deel?
Dorothea lag weeral te slapen! (écht wel lachen,, mhuhahaha... )

Dit was het , van één van onze uitstappen, we hebben er nog wel enkele gedaan, maar het spijt me
Als ik die zou neerpennen, verlies ik men status... En dat willen we toch niet ?

Toedeloe..
xx

14-02-2009 om 21:13 geschreven door Melk