Tijd voor de tweede blog... Melk is in aantocht....
Ik stamp hevig naar beneden, in mijn haast om de trap af te geraken, struikel ik over de kat, puisit... Met als hevig gevolg dat ik tuimelend beneden aankom. Ik ging mijn godsdienstleerkracht het antwoord over saint louis gaan meedelen... Ook al was er aan dat antwoord niet veel gelegen. Wist nog steeds niet wat voor iets dat was. Zelfs mijn urenlang bidden, het aanroepen van verschillende heiligen had deze keer niet kunnen baten. Mijne Heilige Rita had me gezegd: "Dorothea, dit is je eigen zoektocht, ik kan je vraag niet beantwoorden.., maar ik wil je wel op weg helpen..., ga op bedevaart naar de saint louis, richt u naar het noorden en kijk niet achterom..."
Bij het horen van mijn woorden "Ik weet het niet" werd mijn pastor boos. Héél erg boos, ze begon zelfs een beetje te lijken op een giftige pad (allé ja zo leek het toch: die kleurige en sappige uitstraling zal ik nooit meer vergeten, licht paarselijk en rood). Ze brieste "We gaan er op bezoek" en ze brieste opnieuw en opnieuw tot ik toestemde...
Ik maakte een afspraak met Vader Lotus, voor een (hopelijk) verhelderend gesprek. Midden in de examens, bloedend warm en kurkdroog, vertrok ik naar een afgelegen streek, ver buiten de maatschappij... Bijna op het randje van de beschaving; (maar dan aan de andere kant van Vlaanderen) trof ik de befaamde plek saint louis.... Vader Lotus was zo verheugd met men komst dat hij me stond op te wachten.. in klederdracht die ik niet gewoon was... (Een kostuum, jaja het is al goed, wou je soms indruk maken?) Na een goed gesprek (waarin alleen de positieve kanten getoond werden, de negatieve vibraties werden onder enkele kerkstoelen verstopt)besloot ik alle bruggen met het verleden en het heden op te blazen en gaf ik de toestemming om me op te nemen in dit Christelijke Oord. (I know, ik was op dat moment een beetje stoned en gek)
Het zij zo! Ik nam geen afscheid, de knoop was doorgehakt, liever de korte pijn... Ik begon aan men avontuur... Kwam terecht op een plaats met jongeren. Het waren andere jongeren, het leken zelfs vreemden, als je bedenkt dat ik nooit echt contact heb gehad met leeftijdsgenoten.... Maar deze jongeren hadden elk hun eigen belevenis, hun eigen verhaal, hun eigen problemen... Ik werd gedropt in een geisoleerde maatschappij waar mentaliteit en volwassenheid niet samengaan. Ik werd gedropt op een plaats waar ik op mezelf was aangewezen. Ik werd gedropt en tijdelijk gebrainwashed. (ik begon aan een hevig overdreven aantal wees gegroetjes en onze vaders, toen ik opstond, toen ik ging eten, toen ik ging slapen, jaa zelfs als ik een slechte toets had gemaakt deed ik het!) Het was allemaal een verbloeming voor een dieperliggend verlangen... Gelukkig waren er enkele kleine sterretjes aan de hemel waarop ik kon rekenen... En die sterretjes zorgden ervoor dat ik mijn 3 steunpilaren vond, die me vandaag de dag nog steeds helpen te overleven in het strenge Christelijke Oord.....
Meer over de jongeren, mentaliteit ... Meer over mijn persoonlijke ervaring... Meer over die kracht die me rechthoud... Meer over de dingen die er voor mij belangrijk zijn.... Dit alles volgt.... in een volgende blog
Vele kusjes aan mijn sterretjes NWLY (en aan de sufferds die dit lezen) MELK
jaja, het word tijd voor de enige echte eerste blog van MELK. Applaus graag! Dit blogbericht handelt over niet veel zaaks. Het gaat over mijn leven, men persoonlijk leven. Ik stem toe dat jullie, bezoekers, vrienden en sympathisanten, mijn emoties delen. U weze wel gewaarschuwd: Deze blog kan bestempeld worden als grensoverschrijdend en puberaal gedrag. Mijn oprechte excuses hiervoor...
Waar zal ik beginnen? Ik loop hier immers al 18 jaar op deze planeet. Héél men leven neerpennen zal me nooit lukken. Is even denken... Ooh wat jammer nou, ik weet het niet! WACHT De Heilige Rita komt me een handje helpen... Ze fluistert me toe te beginnen op het moment dat ik de beslissing maakte om van school te veranderen.. Is dat wel een goed idee Rita? "JA" (Een hemelse stem in mijn oor, ooh dank u!) Weet je het echt heel zeker Rita? Ik wil geen grenzen overschrijden... Oké you win! Ik begin dus bij mijn keuze voor saint louis.
Saint Louis... Goh is da misschien het broertje van den heilige Antonius, Mevr de Godsdienstleerkracht? Ik ben wel enorm verward over die zaken hoor. Ik wil enige duidelijkheid... U kan me die toch wel geven? U die uw leven aan de leer van God heeft gewijd... U kan me toch wel helpen? U zei me toch dat ik mijn vragen steeds tot u mocht richten? "Vraag maar, mijn zoon! ik bedoel dochter" Wat is Saint Louis ? Een school voor gestoorden of was dat vroeger zo mevrouw? Nu toch niet meer, U wilt toch niet gaan beweren dat ik gestoord ben?
Absoluut niet , absoluut niet ... Ik kan onmogelijk al uw vragen in één keer beantwoorden schatje. "Schatje?, zei U Schatje tegen mij? Ben ik dat dan? Mag het?" "JA".... Ooh mijn diepste wens gaat in vervulling: Ik de schat van mijn favoriete leerkracht! JAAAAAA "Met welke vraag zal ik beginnen?" Die over saint louis, die over saint louis... (Springend op en neer gelijk een kind van vijf) Oké Wel, Dorothea, Het is allemaal zo lang geleden. Aangezien ik ook al een dagje ouder word, mankeren er een aantal dingen, maar ik zal men best doen... Lang geleden... " Is het een sprookje, is het een sprookje?" (onderbreek ik haar). Nou néé, mal kind tuurlijk niet.. Het is een essentiele les geschiedenis...
Ik begin dus opnieuw: Lang geleden, toen de dieren nog spraken, stichte enkele mensen sint louis. Ze heeft een hele evolutie gemaakt. En de dag vandaag kennen we haar als een "ultramoderne infrastructuur school". Is dat de reden waarom je voor deze school gekozen hebt, Dorothea? Goh, ik weet het niet goed, misschien wel... Maar misschien ook niet.... Mag ik er een weekje over slapen? Ik zal je het antwoord zo snel mogelijk duidelijk maken... (Verward trap ik naar mijn kamer, alleen, met 101 vragen....)
Ik blijf jullie dus het antwoord schuldig, maar het antwoord komt spoedig.... Mhoehahahahahaha Wat een Cliffhanger!!!
Een blik ... in het verleden van....
(en aan de sufferds die dit lezen)
