Een week voorbij. Met heel veel gebeurtenissen. Hoog tijd voor een verslagje. Dat mijn vriendjes ook spannend (jawel) de gebeurtenissen op de voet kunnen volgen. Bij deze blog hoort voor één keertje wel een algemene waarschuwing: Ook kerkelijke mensen, zwaar gelovigen, verliezen soms de controle en gaan zwaar door het lint. Als u hiermee niet kan leven, gelieve dan rechtsboven op dat rode kruisje te klikken (voor de zwakke computergebruiker onder ons).
Let the blog begin!
Zoals gewoonlijk begint de week op maandag (jaja dat wist u nog niet eh, wat ben ik toch leerrijk). Ook deze keer was het een grauwe dag in het Christelijke Oord. De maandag begon, en het was geen pretje allerminst. Ver alle non in opleiding studenten, liepen met een bakkes tot op de grond. Het grauwe winterweer was nu een omkeerbaar feit voor de komende maanden en het acute slaaptekort dat veroorzaakt werd door een laat toekomende bus (om 12 uur) eiste zijn tol.
De helft van de non in opleiding studentjes permitteerde het zich dan ook om een extra dagje verlof te nemen. Maar Dorothea is een doorbijter, door weer en wind, want ze is vastbesloten haar opleiding dit jaar nog te beëindigen. En liefst met een zo deftig mogelijk resultaat. Doodmoe begon ze aan de saaie lesdag. Tegen de middag begon de hyperactiviteit (een gevolg van de extreme moeheid bij mij) de bovenhand te krijgen. Het moest de wil van God zijn. Ik besloot er niet langer tegen te vechten en het toe te laten
s middags in een les die bijna geheel vrij is (gezien de norm van Sint Louis), bereikte ik bijna de verlichting. Wist met mezelf geen bleef van innerlijk geluk. God is eigenlijk best wel de beste minnaar als je het je bedenkt. Zonder aanraking, drijft hij je tot je hoogtepunt. Kent hij als enige de o zo befaamde G plek, die bijna niemand vind? Oké dit even ter zijde gelaten. Tegen de avond was dit gevoel plots verdwenen Dit allemaal dankzij de aantrede van non Theresia.
Zoals eerder gezegd, had ze dus deze maandag haar evaluatie. En dat heeft iedereen geweten, de rest van de avond. Alhoewel ze op bepaalde momenten écht de (on)geschreven wetten van onze patroonheilige Louis en zelfs misschien ook de allervereerde 10 geboden. Schrijver onbekend Onze educatie is nog niet zover gevorderd, of alleszins het is te lang geleden om het nog te weten.
HELP
De toorn van God zal me pijnigen. Ik heb gefaald in éénvan de simpelste opdrachten. Een naam onthouden. Maar oké het punt is: Theresia werd niet bestraft. Ook niet door God.. Waar is de rechtvaardigheid? De rechtvaardigheid waar ik zo in geloof. Is het dan toch, Is het dan toch .. Een illusie? Laat het niet waar zijn. God alsjeblief, heer en meester van de schepping laat het niet waar zijn. Bent u dat detail soms vergeten My Lord? Bent u vergeten om rechtvaardigheid in het leven te roepen? Één van de belangrijkste dingen op aarde, en dat bent U vergeten. Ik wankel, ik kan dit nieuws niet aan, ik kan het niet! Verlos me van men lijden! Verlos me!
God sprak tot me met diepe stem: Dorothea, Beheers je! En ik ging weer verder met leven.
Ondertussen, met al mijne zever zijn we dinsdag. (zeveren is soms nodig jawel, zeg maar tegen uw moeder dat IK het gezegd heb). Dinsdag was er overdag niet veel zaaks. s Avonds daarentegen was gewoon formidabel. Avonturentocht: Adrenaline door je gehele lichaam voelen stromen. Niks is zo ontspannend als dat. Compleet ontstresst maar doodmoe kwamen we terug op het terrein van het Christelijke Oord. Om eerlijk te zijn na geproefd te hebben van die onvoorwaardelijke vrijheid, slaagt de strengheid van het opleidend klooster wel erg tegen de borst. Maar ach ook dit word je gewoon.
En de tijd gaat snel we zijn al woensdag. Ik neem een kleine pauze.
See You later Darlings
MELK GROET , GEGROET MELK (jullie zeggen toch nooit iets tegen mij, vandaar dat ik het zelf doe)
Een blik ... in het verleden van....
